အိပ်မက်နတ်သိုင်းကျမ်း နှင့် လှကလျာ
▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲
အိပ်မက်သခင် [Credit - ညမင်းသား]
အခန်း(၁)
ဒုက္ခသည် မိန်းကလေး
လေတဟူးဟူးတိုက်ခတ်နေသည်။မိုးက
လည်းတဖွဲဖွဲရွာသွန်းနေ၏။တိုက်ခတ်လာသောလေနှင့်
အတူမိုးသီးမိုးပေါက်များကကြီးမားပြင်းထန်လှသည်။
မိုးသီးမိုးပေါက်များသစ်ရွက်ပေါ်သို့ကြွေကျသည့်အသံ
သည်တဖောက်ဖောက်နှင့်ကျယ်လောင်လှ၏။လေက
ကြမ်းကြမ်းတိုက်လေမိုးသီးမိုးပေါက်များကပြင်းထန်
လေဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင်လူတစ်ယောက်သည်တစ်စုံတစ်ခုကို
ကျောတွင်ပိုး၍မိုးထဲရေထဲ၌သွားလာလှုပ်ရှားနေလေ
သည်။ ထူးခြားချက်မှာထိုသူသည်ယောကျာ်းရင့်မာကြီး
တစ်ဦးမဟုတ်ဘဲအသက်ငယ်ရွယ်သောမိန်းကလေး
တစ်ဦးဖြစ်နေခြင်းပင်။
သူမ၏နောက်ကျောတွင်အထုပ်ကြီးတစ်ထုပ်ကိုလွယ်
ပိုးထားသည်။ထိုအထုပ်ကြီးသည်အလတ်စားအရက်
အိုးများပင်ဖြစ်တော့သည်။ မိုးထဲလေထဲ၌သူမအဖို့
မနားနိုင်ပါ။လေထန်မိုးထန်နေသည်ကိုလည်းဂရုမစိုက်
အားပါ။ထိုအရက်အိုးများကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ထံ
အချိန်မီရောက်ဖို့သာအရေးကြီးနေပေသည်။
ထို့ကြောင့် မိန်းကလေးသည် မမောနိုင်မပန်းနိုင်
တောင်ပေါ်သို့ အပြေးအလွှားတက်နေခြင်းဖြစ်ပေ
သည်။
ဦးသက္ကသည်တဲအတွင်း၌ခေါက်တုံ့
ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်နေသည်။သူ၏မျက်စိအစုံ
သည်မကြာခဏအပြင်ဘက်သို့လှမ်းကြည့်နေသည်။
မိုးရေစက်တို့သည်တံစက်မြိတ်အောက်မှသွယ်တန်း၍
ကျနေသည်။
ဦးသက္ကသည်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုစောင့်မျှော်လှမ်း
ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရပါ။
အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် တဲအတွင်းသို့ အပြေးအလွှား
ဝင်ရောက်လာလေသည်။ ဦးသက္ကသည်မိန်းကလေးကို
ကြည့်ရင်းမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသလို ခေါင်းခါယမ်း
လိုက်သည်။
''တကယ်တော့ နင့်ကို ငါ မခိုင်းသင့်ပါဘူး။''
မိန်းကလေးက ဦးသက္ကကို မော့ကြည့်ရင်း မျက်နှာထက်
မှမိုးရေစက်တို့ကို လက်ဝါးနှင့်သတ်ချလိုက်လေသည်။
''ဘာဖြစ်လို့လဲဘဘ''
ဦးသက္ကသည် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
''နင်ဘာ့ကြောင့်ကြာနေတယ်ဆိုတာ ငါဗေဒင်မမေးပဲ
ရိပ်စားမိသွားပြီ။''
ဦးသက္ကသည် ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့် မိန်းကလေးယူ
လာသောအရက်အိုးများကို သူ့အခန်းထဲသို့ဆွဲယူ
သွားလေသည်။
မိန်းကလေးကလည်း အဝတ်အစားများကိုလဲလှယ်ရန်
သူမ၏အခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်သွားလေသည်။
ဦးသက္ကသည် သူဖော်စပ်ထားသောဆေးများနှင့်မိန်းက
လေးယူလာသောအရက်များကို ရောစပ်လိုက်လေ
သည်။ ထို့နောက်သူသည်ခွက်ကြီးတစ်လုံးထဲသို့
ထည့်ကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်၍ မော့ချလိုက်လေ
သည်။
ဦးသက္ကသည်လူငယ်တစ်ယောက်မဟုတ်ပါ။
အသက်အားဖြင့် ခြောက်ဆယ်ကျော်နေပြီဖြစ်သော
လူကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်
လူငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ပင် သန်မာဖျတ်လတ်ဆဲပင်ရှိနေ
သေး၏။ ကျန်းမာရေးအလွန်ကောင်းသော လူကြီးတစ်
ယောက်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ပေသည်။ဦးသက္ကတွင်ဆေး
ကောင်းတစ်လက်ရရှိထားပေသည်။
ထိုဆေးမှာ စောစောက အရက်နှင့်ရောစပ်လိုက်သော
ဆေးတစ်မျိုးပင်ဖြစ်ပေသည်။ အရက်နှင့်ရောစပ်ထား
သော ထိုဆေးများကို ဦးသက္ကက ရေသောက်သလို
သောက်ချလိုက်သော်လည်း ဘေးမဖြစ်ပါ။
ထိုဆေးအာနိသင်သည် အရက်နှင့်ရောစပ်
လိုက်ပါမှ ပို၍သွေးလေညီညွတ်သွားသည်ဟု ဦးသက္က
ကယုံကြည်ထားလေသည်။ ဦးသက္ကသည် ထိုဆေးကို
တစ်ဝကြီးသောက်ပြီးသည်နှင့်ပြတင်းပေါက်တံခါးကို
ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းထဲဝင်သွားသော
မိန်းကလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
'' ကလျာရေ.......''
'' ရှင် ဆရာ..''
'' ခဏလာဦး။''
'' မိုးအေးတုန်းခဏလောက်လာကူညီပါဦးကွယ်။''
''ကဲလာ....... ဒီနားကို။ ''
'' အေးတယ်ဆိုပေမဲ့ အကျီၤလေးချွတ်လိုက်ပါလား
ကလျာ။''
ဦးသက္ကအသံက မတင်းမာသော်လည်းအမိန့်
သံဆန်နေသည်။ ကလျာဆိုသော မိန်းမပျိုလေးကလဲ
စကားဆုံးသည်နှင့်မဆိုင်းမတွပင် သူမ၏သိုင်းဝတ်စုံကို
ချွတ်ခွာချလိုက်သည်။ သိုင်းဝတ်စုံကျွတ်အကျတွင်တော့
ဖြူဖွေးနူးညံ့လှသောရင်နှစ်မွှာက အတားအဆီးမရှိပေါ်
လာသည်။
ဦးသက္ကဆိုသောလူကြီးသည် အသက်ရှုမှားမတတ်ပင်
လှပလွန်းနေသော ရင်သားဖွေးဖွေးတစ်စုံကို ငေးကြည့်
မိသည်။ ထို့နောက်သူစိတ်တွေကြွလာသည်ထင့် ။
သူဝတ်ထားသောသိုင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်
သည်။ သိုင်းဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်
ထောင်နှင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ဖြစ်နေသောလိင်တန်ကြီး
က တရမ်းရမ်းနှင့်ပေါ်ထွက်လာသည်။
'' ကလျာ.... ဒီနားလာ။ စုတ်ပေးပါဦးကွယ်။ ''
မိန်းမချောလေးလည်း တင်းမာပြီးဖောင်းကားနေ
သောလိင်တန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ပြီး
စတင်စုတ်ပေးတော့သည်။ ပထမဆုံးဒစ်ကို ပါးစပ်ဟ၍
ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အရင်းမှအဖျားသို့လျှာ
လေးနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှက်သည်။ ထို့နောက်သူ
ကိုယ်တိုင်ပင်စိတ်ကြွလာပြီး ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ကြွလိုက်
ဖြင့်အားရပါးရစုတ်ပေးတော့သည်။
'' အား...... ရှုး ........... ကောင်းလိုက်တာကလျာရယ် ''
ဦးသက္ကထံမှာ ညည်းညူသံများပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ထို့နောက် ''ကလျာ ..... တော်တော့ကွယ်..''
'' လုပ်ကြရအောင် ''
မိန်းကလေးသည် မည်သို့ပြုလုပ်ရမည်ကိုသိနေသည့်
အလား အလိုအလျောက်ပင် အနားရှိနေသော စားပွဲခုံ
ပေါ်သို့လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုကုန်းပေးလိုက်သည်။
ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး ဖောင်းအိနေသည့် အဖုတ်ကြီးကပေါ်
ထွက်လာသည်။ အဖုတ်အနီးတစ်ဝိုက်တွေအရည်လေး
တွေထွက်နေကြောင်း ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်တွင်
အရောင်တစ်လက်လက်ထွက်နေခြင်းက သက်သေခံ
နေသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ကာ
ပြောင်လက်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ကလျာ၏
အဖုတ်လေးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။
လိင်တန်ကြီးက တင်းကြပ်နေသောအဖုတ်လေး
အတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင်းတိုးဝင်သွားသည်။
စင်စစ်ကလျာ၏ အဖုတ်ကမသေးပါ။ သို့ရာတွင် ဦး
သက္က၏ လိင်တန်ကြီးနှင့် ယှဉ်လိုက်သောအခါ ကလျာ
၏အဖုတ်လေးမှာလွန်စွာသေးငယ်သွားသည်ဟုထင်
မှတ်ရသည်။ ဦးသက္ကသည်မျက်လုံးကို မှေးရင်း ကလျာ
အဖုတ်မှ ပေးစွမ်းသော နူးညံ့ကာကျပ်သိပ်နေသည့်
အရသာကိုခံစားနေသည်။
ဆယ့်ငါးချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ
ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်
သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးနေမိသည်။ ကလျာ
လည်းဦးသက္က၏ ကြီးမားပြည့်ကြပ်သည့်လီးကြီး၏
အရသာကြောင့်ဖင်လေးကိုကော့ကာ ကော့ကာနှင့်
နောက်ကိုပစ်ပစ်ပေးနေမိသည်။
ထို့နောက်ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ခါးကိုစုံကိုင်ကာ
အားရပါးရပင်လိုးတော့သည်။ အချက်ငါးဆယ်ခန့် လုပ်
ပြီးသောအခါ ကလျာထံမှ အသံရှည်ညည်းသံနှင့်အတူ
အရည်လေးများပိုမိုစိုစွတ်ကာ ကလျာတစ်ယောက်ငြိမ
်ကျသွားသည်ကိုသိလိုက်ရသည်။
ကလျာတစ်ယောက်ပြီးသွားပေမဲ့ ဦးသက္ကကတော့ မ
ပြီးသေးပေ။ စောစောကအရက်နှင့်ရောသောက်ထား
သော သူ၏ဆေးအစွမ်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်
ပင်အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်နေသော်လည်းမြေး
အရွယ်သာရှိသော ကောင်မလေးကိုအားရပါးရပင်
လိုးနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။
''ကလျာပြီးသွားရင် အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်ကွယ်။''
ကလျာလည်း မညည်းမညူပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ဦးဆောင်
၍ဝင်သွားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းဆိုသော်လည်း တဲ
အတွင်းမှ အကာအရံရှိသောအခန်းလေးသာဖြစ်သည်။
ထိုအခန်းထောင့်တွင် တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေး
တစ်လုံးရှိသည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာကို ကုတင်လေး
ပေါ်တွင်ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်
ချောင်းကိုမကာ လက်နှင့် ထိန်းကိုင်ထားခိုင်းလိုက်
သည်။
ထိုအခါ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ အမွှေးရေးရေးသာ
ပေါက်နေသောအဖုတ်ကြီးကပေါ်လာသည်။ ဦးသက္က
လဲကလျာ၏အဖုတ်ကြီးကိုမြင်သည်နှင့် တစ်ရှုးရှုးနှာ
မှုတ်သံပြုကာ အတင်းပင်တက်လိုးတော့သည်။ ပြင်း
ထန်သောဆောင့်ချက်များကြောင့် ကလျာ၏မျက်နှာ
လေးမှာ ရှုံ့မဲ့နေသည်။
သို့ရာတွင် အနည်းငယ်အောင့်သော ဝေဒနာနောက်
တွင် ဦးသက္က၏လီးကြီးမှပေးစွမ်းသောကာမအရသာ
ကိုလည်းရရှိနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်အတွင်း
မှတအီးအီးညီးညူသံလေးများပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ဦးသက္ကလည်း ကလျာ၏ နုနယ်သောရင်နှစ်မွှာကို အ
ကြောပြိုင်းပြိုင်းကျနေသောလက်ကြီးဖြင့် အားကုန်ဆွဲ
ကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်ပင်ဆောင့်လိုးတော့
သည်။ အတန်ကြာ ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကလျာတစ်
ယောက်ကော့တက်သွားပြီး ကာမပန်းတိုင်ကို နောက်
တစ်ကြိမ်တက်လှမ်းသွားသည်။
ကလျာ၏ အဖုတ်အတွင်းသားများမှ တရစ်ရစ်ဆုတ်ဆွဲ
သောကြောင့် ဦးသက္ကလည်းဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့
ပဲ ကလျာ၏အဖုတ်လေးထဲသို့ သူ၏လရည်များကို
အားရပါးရပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။
ထို့နောက်ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကိုအဖုတ်ထဲမှာ အ
တန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ဇိမ်ယူနေသည်။ ဇိမ်ယူလို့
ဝမှ ဦးသက္ကတစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲ သူ၏လီးကြီးကို
ကလျာအဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာအခန်းအပြင်သို့ပြန်
ထွက်သွားလေသည်။
ကလျာလည်း အဖုတ်ထဲမှာစီးကျလာသော သုတ်ရည်
များနှင့်သူမ၏အရည်များကို အဝတ်တစ်ခုဖြင့်သုတ်
လိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုရေဆေးရန်တဲနောက်သို့ထွက်
သွားလေသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာထွက်သွားသောအခါ ပြ
တင်းပေါက်တံခါးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး မိုးသီးမိုးပေါက်များ
ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ သို့သော် သူ၏မျက်စိထဲတွင်
လွန်ခဲ့သောခြောက်နှစ်က မြင်ကွင်းတစ်ခုကိုသာ မြင်
ယောင်နေမိတော့သည်။
...
ဦးသက္ကသည် ထိပ်တန်းသိုင်းပညာရှင်တစ်
ယောက်ဖြစ်သည်။ သူသည် သိုင်းလောက၌ ဆယ်နှစ်
လုံးလုံး ကျက်စားလာခဲ့သည်။ ဆယ်နှစ်လုံးလုံးလည်း
သူ၏ နာမည်သည် လျှမ်းလျှမ်းတောက်ကျော်ကြားခ
ဲ့လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ကျော်ကြားလာသည်ကို ဦးသက
္ကကလုံးဝမလိုလားပါ။ သိုင်းလောက၌ကျော်ကြားမှုများ
လာလျှင် ရန်ငြိုးရန်စများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းများ
လာသည်ဟု သူယုံကြည်ထား၏။
ထို့ကြောင့်သူသည် သိုင်းလောကကို လုံးဝစွန့်လွှတ်၍
ဆေးဝါးများဖော်စပ်သည့်ပညာကိုလိုက်စားခဲ့လေသည်။
ဦးသက္ကသည် တောင်ပေါ်တွင်တဲတစ်လုံးဆောက်၍
ဆေးဝါးများရှာကြံကာဖော်စပ်ပြီး ရောင်းချစားသောက်ခဲ့
သည်။ တစ်နေ့ ဦးသက္က တောင်ပေါ်မှဆင်းလာစဉ်
ချောက်ကမ်းပါးတစ်ခုပေါ်၌ ရပ်တန့်နေသော မိန်းက
လေးတစ်ဦးကို အမှတ်မထင် တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ဦးသက္ကက ထိုမိန်းကလေးကို အကဲခတ်ကြည့်ရှုနေ
သော်လည်း ယင်းမိန်းကလေးက သူ့အား မမြင်ပါ။
သူမသည် ပါးစပ်က တစ်စုံတစ်ခုကို ရေရွတ်နေသည်။
ထို့နောက်မျက်စိစုံမှိတ်ကာ နက်ရှိုင်းသောချောက်ကမ်း
ပါးထဲသို့ ခုန်ချလိုက်လေသည်။
မိန်းကလေး၏ အကြံမအောင်မြင်ပါ။ ဦးသက္ကသည် မိန်း
ကလေး၏လက်မောင်းကို အမိအရဖမ်းဆွဲထားလိုက်
လေသည်။ မိန်းကလေးသည် ဦးသက္ကကို ရုတ်တရက်
လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ဘာမပြော ညာမ
ပြောနှင့် ကြူကြူပါအောင်ငိုရှိုက်လေတော့သည်။ ဦးသက္က
သည် မိန်းကလေးငိုယိုနေသည်ကိုလုံးဝမတားပါ။
'' ငိုလိုက် ..... ဝအောင်ငိုချလိုက် ''
ဦးသက္ကက ထိုကဲ့သို့ပြော၍ မိန်းကလေး၏အခြေအနေ
ကိုစောင့်ကြည့်နေပေသည်။ အတန်ကြာတော့ မိန်းက
လေးသည် အငိုရပ်သွားပြီး ဦးသက္ကကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
'' ကျွန်မသေချင်တာကို ဘဘကဘာလို့တားရတာလဲ။ ''
ဦးသက္ကက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။
''မဟုတ်သေးဘူးလေ၊ လူ့ဘဝဆိုတာ အင်မတန်ရခဲ
တယ်။ ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေချင်ရတာလဲ။''
မိန်းကလေးသည် အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားလေ
သည်။ သူမ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် နာကြည်းမှု ၊ ကြေကွဲမှု ၊
ဝမ်းနည်းမှု အရိပ်အယောင်များက အပြည့်ရှိနေသည်။
'' လာ........... မိန်းကလေး ဘဘနဲ့လိုက်ခဲ့။ ''
ဦးသက္ကက ချော့မော့၍ ခေါ်လိုက်သည်။
မိန်းကလေးကခေါင်းခါယမ်းလိုက်၏။
'' ဟင့်အင်း .... ကျွန်မ မလိုက်ဘူး၊ ကျွန်မဘဝဟာ
လူ့လောကမှာနေဖို့လည်းမကောင်းတော့ဘူး။ ''
'' အကောင်းနဲ့အဆိုးဆိုတာ ဒွန်တွဲနေတာပါ။ ခုမ
ကောင်းပေမယ့် တစ်နေ့ကောင်းလာမှာပေါ့
မိန်းကလေးရယ်။''
မိန်းကလေးက မဲ့ပြုံး ပြုံးလိုက်လေသည်။ ဦးသက္ကသည်
မိန်းကလေးကိုသေချာစွာအကဲခတ်ကြည့်မိသည်။
သူမ၏အသက်မှာ နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်သာရှိဦးမည်ဟု
ခန့်မှန်းရသည်။ ရုပ်ရည်မှာချောမောပြေပြစ်မှုရှိသည်။
စင်ရော်တောင်မျက်ခုံး ၊ နှာတံပေါ်ပေါ် ၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး
လေးဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ ယခုအခါ စိတ်
ဆင်းရဲ ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲ ဒဏ်ကြောင့် ဖြူဖျော့နေသည်။
သိုင်းဝတ်စုံအောက်က မို့မောက်သောရင်နှစ်မွှာ နှင့်
စွင့်ကားသောတင်သားများကိုမြင်ရသည်။
ဦးသက္ကသည် မိန်းကလေးကိုကြည့်၍ စိတ်မကောင်း
ကြီးစွာဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်နည်းနှင့်မဆို ထိုမိန်းက
လေး၏ အသက်ကိုတော့ ကယ်ဆယ်ထားမှ ဖြစ်တော့
မည်ဟုလည်းစိတ်ထဲမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်တော့သည်။
''သမီးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ''
''ကလျာ ပါဘဘ'
''ဘယ်မှာနေလဲ''
ကလျာသည် ဦးသက္ကကို အတန်ကြာငေးကြည့်
နေပြီးမှ
''ကျွန်မ ရှမ်းပြည်နယ်ကပါ''
ဦးသက္က၏ မျက်ခုံးနှစ်ခုက အပေါ်သို့မြင့်တက်သွား
သည်။
''အို..... ရှမ်းပြည်နယ် ဆိုတာ အဝေးကြီးပဲ ၊
ဘယ့်နှယ် ဒီကိုရောက်လာရတာလဲ။ ''
ကလျာဆက်၍ ငိုပြန်သည်။ ဦးသက္ကသည်သူမစိတ်ဆင်း
ရဲမည်စိုး၍ ဘာမှ ဆက်မမေးတော့ပေ။
''ကဲ .... ကလျာ ... အဘနဲ့လိုက်ခဲ့ ၊ တစ်နေ့
သမီးဘဝပျော်သွားမှာပါ။''
''ဘဘက မိုးကောင်းမြို့ ကလား။''
ဦးသက္ကကပြုံး၍ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်လေသည်။
''ဘဘက မိုးကောင်းမြို့ကမဟုတ်ပါဘူး၊
ဟိုး
တောင်ပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေတာပါ။''
ကလျာသည် ဦးသက္ကကို အတန်ကြာအောင်ငေးစိုက်
ကြည့်၏။ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေသော အဘိုးအို
ဦးသက္ကကို မယုံ၍တော့မဟုတ်ပါ။ သူမစိတ်ထဲတွင်
ဘယ်လိုလူမျိုးကိုမှ မဆက်ဆံချင်တော့သည့် အသွင်မျိုး
ဖြစ်နေသည်။
''ဘာလဲ .......... သမီးကအဘကိုမယုံလို့လား။''
'' ဘဘကသိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်လား ''
ဦးသက္က က ပြုံးလိုက်လေသည်။
'' ဘဘက သိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်ဆိုရင်တော့
ကျွန်မလိုက်ခဲ့မယ်။ ''
''ဟင် .... ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ''
ဦးသက္က တအံ့တသြဖြစ်သွားသလို ပြန်မေးလိုက်၏။
'' ကျွန်မ သိုင်းပညာသင်ချင်လို့ ''
ဦးသက္ကသည် ကလျာ စိတ်ချမ်းသာစေရန်အတွက် သိုင်း
ပညာကိုသင်ကြားပေးရသည်။ ပထမတော့ အခြေခံ
လောက်သာသင်ပေးမည်ဟု စိတ်ကူးထားသော်လည်း
ကလျာကိုယ်တိုင်က လက်စားချေရန်စိတ်အားထက်
သန်သောကြောင့် အကုန်အစင်ပင်သင်ကြားပေးလိုက်
သည်။ မိမိတတ်ကျွမ်းခဲ့သော သိုင်းပညာများသာမက
အသစ်တီထွင်ထားသောသိုင်းကွက်ဆန်းများကိုပါသင်
ကြားပေးလိုက်သည်။
ယင်းကဲ့သို့သင်ကြားပေးနေရင်းမှ သူမ၏ အတိတ်အ
ကြောင်းများကိုမေးမြန်းသော်လည်း ကလျာသည်
ယနေ့ထက်တိုင် ဦးသက္ကအား မပြောပြပါပေ။ ဦးသက
္ကအနေနှင့် တိတိကျကျသိထားသည်မှာ ကလျာသည်
ယောက်ျားများကို အတော်နာကြည်းနေပုံရသည်။
ကလျာသည်တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် တစ်စုံတစ်
ယောက်ကိုပြန်လည်လက်စားချေလိမ့်မည်ဟုလည်းထင်
မှတ်နေသည်။ ထိုတစ်စုံတစ်ယောက်သည်လည်း
ယောကျ်ားဖြစ်ရမည်ဟု ဦးသက္ကက ထင်ထား၏။
ကလျာအား မိမိသိုင်းပညာသင်ကြားပေးမိသည်မှာ
အမှားတစ်ခုကိုပြုလုပ်မိပြီလား ဟုလည်းဦးသက္ကတွေး
တောနေမိသည်။ မိုးသည် သဲသဲမဲမဲ ရွာသွန်းနေဆဲပင
်ရှိနေသည်။ ဦးသက္ကသည် သူ၏အတွေးများကို
ရပ်တန့်လိုက်၏။
ကလျာသည် ဦးသက္က၏ သုက်ရည်များနှင့် ပေကျံနေ
သော အဖုတ်ကိုဆေးကြောသုတ်သင်ရင်းတွေးတော
နေမိသည်။ မိမိသည် ယောက်ျားများကို အနာကြီး နာ
ကျည်းနေသူဖြစ်သည်။ ယောကျ်ားများသည် သူတို့ ဆန္ဒ
ပြည့်ဝဖို့သာရှေ့တန်းတင်ထားသည်ဟုတွေးမိသည်။
ယခုလည်းကြည့် ဦးသက္ကသည် မိမိအသက်ကိုကယ်
ဆယ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ စားဝတ်နေရေးတင်မက သူတတ်
ကျွမ်းထားသော သိုင်းပညာများကိုလည်းမချွင်းမချန်
သင်ပေးသည်။
သို့သော် သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်အသွေးအသားကို ပြန်လည်
ပေးဆပ်နေရသည်။ သူမငြင်းပယ်မည်ဆိုလျှင် ငြင်းပယ်
နိုင်ပေသည်။ သို့သော် သူမကိုယ်တိုင်ကပင် လိုလိုချင်
ချင်နှင့် ဦးသက္က၏ အသုံးတော်ခံနေမိခြင်းကို တွေးတော
လို့မရပေ။
အတွေးစများက ဦးသက္ကသူမကို ပထမဆုံးလာ
ရောက် ကာမစပ်ယှက်သောအချိန်သို့ရောက်ရှိသွား
လေသည်။
အခန်း ( ၂ )
ဦးသက္ကနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ်
ရောက်လာတာ တစ်လလောက်ကြာတော့ သူမရေချိုး
ပြီး ပြန်လာသည့်အချိန်တွင် ဦးသက္က၏ မျက်လုံးများက
သူမရင်သားတစ်ဝိုက်တွင်ရစ်ဝဲနေတာ သတိထားမိ
သည်။ နံနက်ခင်းသိုင်းသင်တုန်းကလဲ ဓားကွက်တွေကို
အနီးကပ်ပြရင်း သူမတင်ပါးသို့ ဦးသက္က၏ပေါင်ကြားမှ
အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလာလာထောက်မိတာကို သိ
သည်။ ကလျာလည်း ကျေးဇူးရှင်ဆိုတော့ ဘာမှမပြောပဲ
မသိချင်ယောင်ပင်ဆောင်ထားမိသည်။ သိုင်းလေ့ကျင့်
ပြီးတော့ ကလျာတစ်ယောက် တောထဲရှိ စမ်းချောင်း
လေးထဲတွင်တစ်ယောက်ထဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင်
ရေချိုးမိသည်။
တစ်မနက်လုံးသိုင်းလေ့ကျင့်ရတာပင်ပန်းလှသည်။
ကလျာ တို့ လိုဖြူဖြူနုနုမိန်းကလေးတစ်ယောက်သည်
ကြမ်းတမ်းခက်ထန်သော လူသတ်သိုင်းပညာကိုလေ့
ကျင့်ရသည်မှာ မလွယ်ကူလှပေ။
သို့ရာတွင် ရန်သူတော်များကို လက်စားခြေလိုသော
ကြောင့်သာ မဆုတ်မနစ်သင်ကြားနေခြင်းဖြစ်သည်။
တစ်မနက်လုံးပင်ပန်းခဲ့ သမျှ စမ်းရေ အေးအေးကြောင့်
လန်းဆန်းသွားသည်။
ရေချိုးရင်း ရင်သားနှစ်မွှာ ကိုပွတ်သတ်ကာဆေးကြော
သည်။ ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ် ရင်း အေးအေးဆေး
ဆေးချိုးမိသည်။ တောကြီးမျက်မည်းအတွင်းမှ စမ်း
ချောင်းလေးဖြစ်သောကြောင့် ချောင်းကြည့်မည့်လူရှိမှာ
ကိုမပူရပေ။ ထို့နောက် ထဘီကိုပေါင်ရင်းထိဆွဲတင်ပြီး
ဝင်းမွတ်နေသောပေါင်တန်များကို ပွတ်သတ်ကာရေချိုး
သည်။
ထို့နောက်ပေါင်ရင်းကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သတ်ရင်း
အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်တိုက်ဆေးကြောသည်။
အဖုတ်ကိုပွတ်ရင်း မိမိ၏ အပျိုဘဝလေး လူယုတ်မာ
တစ်ယောက်ကြောင့် ညစ်နွမ်းခဲ့တာကိုပြန်တွေးမိသည်။
ထိုအကြောင်းများကို တွေးမိပါက လူသတ်ချင်စိတ်များ
ပေါ်လာသောကြောင့် အတွေးစများကို ဖြတ်တောက်ပြီး
ကမ်းပေါ်သို့တက်ကာ ရေစိုထမိန်ကို ခြေရင်းထိပုံချပြီး
ရေလဲထမိန်နှင့်လဲလိုက်သည်။
ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ကာ ပြည့်တင်းနေသော ရင်နှစ်မွှာ ၊ မို့
ဖောင်းနေသော အဖုတ်အိအိလေးနှင့် စင်း၍သွယ်လျှ
နေသော ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းတို့ ၏အလှသည်ပေါ်
သွားသည်။ ထိုအချိန်တွင် သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၏ နောက်
ကွယ်၌ လူတစ်ယောက်ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုနေ
ကြောင်းကိုတော့ ကလျာ တစ်ယောက်မရိပ်မိခဲ့ပါပေ။
ထိုချောင်းမြောင်းနေသောသူသည် မည်သူနည်း။
တောကြီးမျက်မည်းအတွင်းတွင် လူနှစ်ယောက်သာ ရှိသောကြောင့် ကလျာ ကိုချောင်းကြည့်နေသူသည်
ဦးသက္ကသာဖြစ်ရမည်ဖြစ်သည်။
ရေချိုးပြီးပြန်လာတော့ ကလျာတစ်ယောက်အခန်းထဲဝင်ကာ ရေများကိုပြောင်စင်အောင်သုတ်ပြီး သေတ္တာ ထဲမှ အဝတ်အစားများကို ထုတ်နေစဉ် လူတစ်ယောက် အခန်းထဲ ရုတ်တစ်ရက် ဝင်လာသည်။ ကလျာ ထမိန်ရင်လျားအပေါ်ဘက်မှ ပေါ်နေသော ရင်ဘတ်ပိုင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကွယ်ရင်းဝင်လာသော သူကို ကြည့်လိုက်သည်။
''ဟင် ........ ဘဘ ... ''
''အထဲကိုဘာလာလုပ်တာလဲ။''
''သမီးရယ် ဘဘ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဘဘကိုခွင့်လွှတ်ပါတော့။''
စကားလဲဆုံးရော မဆိုင်းမတွပင် ကလျာအနားရောက်လာပြီး သွေးကြောပိတ်လိုက်သည်။
ကလျာတစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်လို့မရတော့ပဲ ထိုင်လျက်တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်သွားသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အနီးရှိကုတင်ပေါ်သို့ ချီမ ကာခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ကလျာသည်သွေးကြောပိတ်ခံထားရသဖြင့် မည်သည့်စကားမျှ ပင်မဆိုနိုင်ပဲ ဦးသက္ကခေါ်ဆောင်ရာကုတင်ပေါ်သို့ ပုံ့ပုံ့လေးပါသွားသည်။
ကုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဦးသက္ကသည် စကားပြောနိုင်သော သွေးကြောကွက် နှင့် ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသွေးကြောကွက် တို့ကိုပိတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်းကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားနိုင်အောင် သွေးကြောဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားလိုက်ပြီး ပြူကားထွက်လာသော အဖုတ်အိအိလေးကိုခေါင်းအပ်ကာ နမ်းတော့သည်။
အဖုတ်လေးမှ ယခုမှ ရေချိုးသန့်စင်စားသဖြင့် မွှေးကြိုင်သန့်ပြန့်နေသည်။ ဦးသက္ကသည် နမ်းရင်း အရှိန်ရလာပြီး အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုနေရာလပ်မကျန်အောင်သူ၏လျှာကြမ်းကြီးဖြင့်သိမ်း၍ယက်တော့သည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား များကိုလည်းသူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် သကြားလုံးစုတ်သလို ဆွဲဆွဲစုတ်သည်။ ကလျာတစ်ယောက် သွေးကြောပိတ်ခံထားရလို့သာတော်တော့သည်။ သွေးကြောပိတ်မခံထားရပါက ကောင်းလွန်း၍ အခုချက်ချင်းနာနာတက်လိုးပါတော့လို့ပြောမိလောက်သည်။ထိုသို့ပြောမိပါက မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့် အရှက်လုံးလုံးကွဲတော့မည်။
မိမိအပေါ် သိုင်းလဲသင်ပေး ၊ ထမင်းလည်းကျွေး ၊ နေစရာလည်းပေးသော သူတစ်ယောက်က တဏှာကြီးသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟုထင်သွားမည်ကိုမခံလိုပေ။ အဖုတ်ယက်ယုံနှင့်ပင် ကလျာတစ်ယောက် နှစ်ချီတောင်ပြီးသွားသည်။
လူလည်းမျော့မျော့ပဲကျန်တော့သည်။ အဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်းအရေတွေဖြင့်ရွှဲနစ်နေသည်။ ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကြီးကိုတံတွေးအနည်းငယ်ဆွတ်လိုက်ပြီး အရည်တွေရွှဲကာ ဖောင်းအိနေသော ကလျာ၏ စောက်ဖုတ်ငယ်ငယ်လေးထဲသို့ ဒစ်မြုပ်ရုံထိုးသွင်းလိုက်သည်။
အရည်တွေရွှဲနေသောကြောင့်သာတော်တော့သည်။ တစ်ညသာအလိုးခံဖူးသော ကလျာသည် ကာမဆက်ဆံခြင်းမပြုသည်မှာ လပိုင်းခန့်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ အဖုတ်လေးမှာ ကျဉ်းမြောင်းကာနေသည်။ ဦးသက္ကသည် ဒစ်ခေါင်းမြုပ်ရုံသာ သွင်းရသေးသော်လည်း တင်းကြပ်သောခံစားမှုနှင့် နူးညံ့သောအထိအတွေ့တို့ကြောင့် အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခါးကိုကော့ကာ အဖုတ်လေးထဲသို့ လီးကြီးကို တစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။
'ဗြွတ်.... '' အဖုတ်က တင်းကြပ်လှသောကြောင့် အတော်ပင်အားထည့် ကာဖိသွင်းလိုက်ရသည်။
''အား... '' ကလျာ စိတ်ထဲမှအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အပြင်မှာ သွေးကြောပိတ်ခံထားရသောကြောင့် အသံမထွက်နိုင်ပါပေ။ ကလျာအဖုတ်ထဲမှာ တင်းကြပ်ကာပြည့်နှက်နေသည်။ သို့သော် လီးကြီးက အဖုတ်နံရံတစ်ခုလုံးကို ထိထိမိမိပွတ်တိုက်သွားသောကြောင့်အရသာရှိလှသည်။
ဦးသက္က အဖုတ်ယက်ပေးစဉ်ကတည်းက နှစ်ချီပြီးခဲ့သော်လည်း အဖုတ်ထဲက ယားနေသည်။ ယခုလို တိတိကျကျစောက်ဖုတ်နံရံတစ်ခုလုံးကိုပွတ်ဆွဲခံရသောအခါ အတော်လေးပင်အယားပြေသွားပြီး ခံလို့ကောင်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်မှမသိမသာ ဖင်ကိုကော့ကော့တင်ပေးသည်။ ဦးသက္ကလည်း အားဆေးအရှိန်နဲ့ ကလျာအဖုတ်လေးကို အားရပါးရပင်လိုးဆော်နေသည်။ ကလျာ့ထံမှ ငြင်းဆန်သောအမူအယာတို့ကိုမတွေ့ရတော့ပေ။
ထို့ပြင် အောက်မှတင်ပါးကိုပင့်ပင့်တင်ပေးသောကြောင့် ကလျာမရုန်းတော့ဟုယူဆပြီး သွေးကြောဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကလျာကို ကုတင်စောင်းမှာလေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ စွင့်ကားဖြူဖွေးသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ရင်း အားရပါးရဆောင့်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ ညှစ်ညှစ်ပိုမိုညှစ်ဆွဲလာသော ကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ကလျာအပြီးနှင့်ပြိုင်တူဖြစ်စေရန် စိတ်ကိုနှစ်ပြီး ဆောင့်တော့သည်။
ကလျာ့ထံမှ '' အား..... ရှူး............. '' ဟူသော အော်သံရှည်နှင့်အတူ အဖုတ်ကလေးထဲသို့ လီးကို အဆုံးထိထိုးနှစ်ကာ အနှစ်နှစ်အလလကအောင်းထားသော သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။
...
အခန်း ( ၃)
ကျောင်းတော်ကရန်စ
ခိုင်းထားသော ကိစ္စတစ်ခုကြောင့် တောင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ မြို့ထဲသို့ သွားသောကလျာ တော်တော်နှင့်ပြန်မလာပေ။ ဦးသက္ကတစ်ယောက် သူ့တပည့်မအပေါ် စိုးရိမ်စိတ်ဖြစ်မိသည်။ ကလျာတစ်ယောက်ညနေစောင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ ပြန်ရောက်ရောက်သော အခါ ဘာမှမပြောသေးပဲ ရေချိုးကာ ကိုယ်လက်သန့်စင်သည်ကိုစောင့်ဆိုင်းသည်။ အတန်ကြာသောအခါ ကလျာတစ်ယောက်ရေချိုးရာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။
''ကလျာ''
''လာပြီဘဘ''
ကလျာသည်အဝတ်အစားလဲပြီး အခန်းထဲမှပြန်ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ဦးသက္က၏ ရှေ့တွင်ရိုရိုသေသေထိုင်လိုက်သည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာကိုသေသေချာချာကြည့်ပြီး
''ကလျာ''
''ရှင် ''
''နင် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ရန်ဖြစ်လာပြန်ပြီလား။''
''ငါထင်တာမမှားဘူးဆိုရင်နင်ကျားနက်စံအိမ်ကလူတွေနဲ့ရန်ဖြစ်လာပြီထင်တယ်။''
'' ဟုတ်တယ် ဘဘ ''
'' ဘာဖြစ်လို့သူတို့နဲ့ ရန်ညှိုးရန်စဖြစ်အောင်လုပ်တာလဲ။ ကျားနက်စံအိမ်ကလူတွေအကြောင်းနင်မသိဘူးလား။''
'' ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ဘဘ သူတို့ က ကျွန်မကိုအရက်ဆိုင်ထဲမှာ ရိသဲ့သဲ့လုပ်လို့ ''
''အဲဒါနဲ့ နင်သူတို့ကိုအသေသတ်ခဲ့တယ်ပေါ့။''
''ဟုတ်ကဲ့''
ဦးသက္ကသည်ခေါင်းကိုခါယမ်း၍သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချလိုက်သည်။
''ကျားနက်စံအိမ်အကြောင်းနင်ဘာသိလို့လဲ။''
ကလျာသည် ဦးသက္က၏အမေးကိုပြန်မဖြေပဲ အံကိုသာတင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။
ဦးသက္ကသည် စဉ်းစားရင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသလို ကလျာအားဆတ်ခနဲကြည့်၍ ....
''နင်အရင်က ကျားနက်စံအိမ်နဲ့ တစ်ခုခုပတ်သက်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။''
ကလျာသည်အံကိုကြိတ်မြဲကြိတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုချလိုက်တော့သည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာ အငိုရပ်သည်အထိ စောင့်ဆိုင်းနေ၏။
''နင်ငါ့ဆီကိုရောက်တာ ခြောက်နှစ်ပြည့်ပြီနော်။ ''
ကလျာကခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်၏။
"နင်လိုချင်တဲ့သိုင်းပညာကိုလည်း ဘဘကသင်ပေးခဲ့တယ်မဟုတ်လား။"
"ဟုတ်ပါတယ်။"
"ဒါပေမဲ့ နင်သိထားဖို့က သိုင်းပညာနဲ့ပတ်သက်လာရင် ဘယ်တော့မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်မကြီးနဲ့ ၊ သိုင်းပညာဆိုတာတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမတူသလို ထက်မြက်မှုကလည်းအင်မတန်ကွာခြားတယ်။"
ဦးသက္ကက ပြောနေရင်းမှကလျာကိုတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ကလျာသည်ခေါင်းငုံ့ပြီး နားထောင်နေ၏။
"ငါဆိုလိုတာက သိုင်းပညာဘယ်လောက်ပဲတော်တဲ့လူဖြစ်ဖြစ်ခဏပဲကျော်ကြားတယ်။အချိန်ကျရင်သူ့ကိုနိုင်တဲ့လူပေါ်လာမှာပဲ။ "
''ဟုတ်ကဲ့ ဘဘပြောတာသဘောပေါက်ပါတယ်။"
"အခုနင် ကျားနက်ဂေဟာကလူကို သတ်မိခဲ့တာ ကျားနက်ဂေဟာ သခင် ရာဇာကို စိန်ခေါ်လိုက်တာ နဲ့အတူတူပဲ။ "
ကလျာသည် ဦးသက္ကကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာ၌ ခံပြင်းမှုများက ပြည့်နှက်နေ၏။ ကလျာ၏မျက်နှာသွင်ပြင်ကို ကြည့်၍ သူမရင်ထဲ၌ခံစားမှုများကို ဦးသက္ကက တစ်စိတ်တစ်ဒေသခံစားမိသည်။
"ကျားနက်ဂေဟာနဲ့ပတ်သက်လို့ ဘဘကိုပြောပြပါလား။"
ကလျာသည် အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ စဉ်းစားနေသည်။ ထိုသို့ စဉ်းစားလိုက်တိုင်းသူမမျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါသအရိပ်အရောင်များက ဖုံးလွှမ်းသွားတတ်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မ ဘဘကိုပြောပြပါ့မယ်။"...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲
အိပ်မက်သခင် [Credit - ညမင်းသား]
အခန်း(၁)
ဒုက္ခသည် မိန်းကလေး
လေတဟူးဟူးတိုက်ခတ်နေသည်။မိုးက
လည်းတဖွဲဖွဲရွာသွန်းနေ၏။တိုက်ခတ်လာသောလေနှင့်
အတူမိုးသီးမိုးပေါက်များကကြီးမားပြင်းထန်လှသည်။
မိုးသီးမိုးပေါက်များသစ်ရွက်ပေါ်သို့ကြွေကျသည့်အသံ
သည်တဖောက်ဖောက်နှင့်ကျယ်လောင်လှ၏။လေက
ကြမ်းကြမ်းတိုက်လေမိုးသီးမိုးပေါက်များကပြင်းထန်
လေဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင်လူတစ်ယောက်သည်တစ်စုံတစ်ခုကို
ကျောတွင်ပိုး၍မိုးထဲရေထဲ၌သွားလာလှုပ်ရှားနေလေ
သည်။ ထူးခြားချက်မှာထိုသူသည်ယောကျာ်းရင့်မာကြီး
တစ်ဦးမဟုတ်ဘဲအသက်ငယ်ရွယ်သောမိန်းကလေး
တစ်ဦးဖြစ်နေခြင်းပင်။
သူမ၏နောက်ကျောတွင်အထုပ်ကြီးတစ်ထုပ်ကိုလွယ်
ပိုးထားသည်။ထိုအထုပ်ကြီးသည်အလတ်စားအရက်
အိုးများပင်ဖြစ်တော့သည်။ မိုးထဲလေထဲ၌သူမအဖို့
မနားနိုင်ပါ။လေထန်မိုးထန်နေသည်ကိုလည်းဂရုမစိုက်
အားပါ။ထိုအရက်အိုးများကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ထံ
အချိန်မီရောက်ဖို့သာအရေးကြီးနေပေသည်။
ထို့ကြောင့် မိန်းကလေးသည် မမောနိုင်မပန်းနိုင်
တောင်ပေါ်သို့ အပြေးအလွှားတက်နေခြင်းဖြစ်ပေ
သည်။
ဦးသက္ကသည်တဲအတွင်း၌ခေါက်တုံ့
ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်နေသည်။သူ၏မျက်စိအစုံ
သည်မကြာခဏအပြင်ဘက်သို့လှမ်းကြည့်နေသည်။
မိုးရေစက်တို့သည်တံစက်မြိတ်အောက်မှသွယ်တန်း၍
ကျနေသည်။
ဦးသက္ကသည်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုစောင့်မျှော်လှမ်း
ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရပါ။
အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် တဲအတွင်းသို့ အပြေးအလွှား
ဝင်ရောက်လာလေသည်။ ဦးသက္ကသည်မိန်းကလေးကို
ကြည့်ရင်းမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသလို ခေါင်းခါယမ်း
လိုက်သည်။
''တကယ်တော့ နင့်ကို ငါ မခိုင်းသင့်ပါဘူး။''
မိန်းကလေးက ဦးသက္ကကို မော့ကြည့်ရင်း မျက်နှာထက်
မှမိုးရေစက်တို့ကို လက်ဝါးနှင့်သတ်ချလိုက်လေသည်။
''ဘာဖြစ်လို့လဲဘဘ''
ဦးသက္ကသည် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
''နင်ဘာ့ကြောင့်ကြာနေတယ်ဆိုတာ ငါဗေဒင်မမေးပဲ
ရိပ်စားမိသွားပြီ။''
ဦးသက္ကသည် ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့် မိန်းကလေးယူ
လာသောအရက်အိုးများကို သူ့အခန်းထဲသို့ဆွဲယူ
သွားလေသည်။
မိန်းကလေးကလည်း အဝတ်အစားများကိုလဲလှယ်ရန်
သူမ၏အခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်သွားလေသည်။
ဦးသက္ကသည် သူဖော်စပ်ထားသောဆေးများနှင့်မိန်းက
လေးယူလာသောအရက်များကို ရောစပ်လိုက်လေ
သည်။ ထို့နောက်သူသည်ခွက်ကြီးတစ်လုံးထဲသို့
ထည့်ကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်၍ မော့ချလိုက်လေ
သည်။
ဦးသက္ကသည်လူငယ်တစ်ယောက်မဟုတ်ပါ။
အသက်အားဖြင့် ခြောက်ဆယ်ကျော်နေပြီဖြစ်သော
လူကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်
လူငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ပင် သန်မာဖျတ်လတ်ဆဲပင်ရှိနေ
သေး၏။ ကျန်းမာရေးအလွန်ကောင်းသော လူကြီးတစ်
ယောက်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ပေသည်။ဦးသက္ကတွင်ဆေး
ကောင်းတစ်လက်ရရှိထားပေသည်။
ထိုဆေးမှာ စောစောက အရက်နှင့်ရောစပ်လိုက်သော
ဆေးတစ်မျိုးပင်ဖြစ်ပေသည်။ အရက်နှင့်ရောစပ်ထား
သော ထိုဆေးများကို ဦးသက္ကက ရေသောက်သလို
သောက်ချလိုက်သော်လည်း ဘေးမဖြစ်ပါ။
ထိုဆေးအာနိသင်သည် အရက်နှင့်ရောစပ်
လိုက်ပါမှ ပို၍သွေးလေညီညွတ်သွားသည်ဟု ဦးသက္က
ကယုံကြည်ထားလေသည်။ ဦးသက္ကသည် ထိုဆေးကို
တစ်ဝကြီးသောက်ပြီးသည်နှင့်ပြတင်းပေါက်တံခါးကို
ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းထဲဝင်သွားသော
မိန်းကလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
'' ကလျာရေ.......''
'' ရှင် ဆရာ..''
'' ခဏလာဦး။''
'' မိုးအေးတုန်းခဏလောက်လာကူညီပါဦးကွယ်။''
''ကဲလာ....... ဒီနားကို။ ''
'' အေးတယ်ဆိုပေမဲ့ အကျီၤလေးချွတ်လိုက်ပါလား
ကလျာ။''
ဦးသက္ကအသံက မတင်းမာသော်လည်းအမိန့်
သံဆန်နေသည်။ ကလျာဆိုသော မိန်းမပျိုလေးကလဲ
စကားဆုံးသည်နှင့်မဆိုင်းမတွပင် သူမ၏သိုင်းဝတ်စုံကို
ချွတ်ခွာချလိုက်သည်။ သိုင်းဝတ်စုံကျွတ်အကျတွင်တော့
ဖြူဖွေးနူးညံ့လှသောရင်နှစ်မွှာက အတားအဆီးမရှိပေါ်
လာသည်။
ဦးသက္ကဆိုသောလူကြီးသည် အသက်ရှုမှားမတတ်ပင်
လှပလွန်းနေသော ရင်သားဖွေးဖွေးတစ်စုံကို ငေးကြည့်
မိသည်။ ထို့နောက်သူစိတ်တွေကြွလာသည်ထင့် ။
သူဝတ်ထားသောသိုင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်
သည်။ သိုင်းဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်
ထောင်နှင့် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ဖြစ်နေသောလိင်တန်ကြီး
က တရမ်းရမ်းနှင့်ပေါ်ထွက်လာသည်။
'' ကလျာ.... ဒီနားလာ။ စုတ်ပေးပါဦးကွယ်။ ''
မိန်းမချောလေးလည်း တင်းမာပြီးဖောင်းကားနေ
သောလိင်တန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ပြီး
စတင်စုတ်ပေးတော့သည်။ ပထမဆုံးဒစ်ကို ပါးစပ်ဟ၍
ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အရင်းမှအဖျားသို့လျှာ
လေးနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှက်သည်။ ထို့နောက်သူ
ကိုယ်တိုင်ပင်စိတ်ကြွလာပြီး ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ကြွလိုက်
ဖြင့်အားရပါးရစုတ်ပေးတော့သည်။
'' အား...... ရှုး ........... ကောင်းလိုက်တာကလျာရယ် ''
ဦးသက္ကထံမှာ ညည်းညူသံများပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ထို့နောက် ''ကလျာ ..... တော်တော့ကွယ်..''
'' လုပ်ကြရအောင် ''
မိန်းကလေးသည် မည်သို့ပြုလုပ်ရမည်ကိုသိနေသည့်
အလား အလိုအလျောက်ပင် အနားရှိနေသော စားပွဲခုံ
ပေါ်သို့လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုကုန်းပေးလိုက်သည်။
ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး ဖောင်းအိနေသည့် အဖုတ်ကြီးကပေါ်
ထွက်လာသည်။ အဖုတ်အနီးတစ်ဝိုက်တွေအရည်လေး
တွေထွက်နေကြောင်း ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်တွင်
အရောင်တစ်လက်လက်ထွက်နေခြင်းက သက်သေခံ
နေသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ကာ
ပြောင်လက်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ကလျာ၏
အဖုတ်လေးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။
လိင်တန်ကြီးက တင်းကြပ်နေသောအဖုတ်လေး
အတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင်းတိုးဝင်သွားသည်။
စင်စစ်ကလျာ၏ အဖုတ်ကမသေးပါ။ သို့ရာတွင် ဦး
သက္က၏ လိင်တန်ကြီးနှင့် ယှဉ်လိုက်သောအခါ ကလျာ
၏အဖုတ်လေးမှာလွန်စွာသေးငယ်သွားသည်ဟုထင်
မှတ်ရသည်။ ဦးသက္ကသည်မျက်လုံးကို မှေးရင်း ကလျာ
အဖုတ်မှ ပေးစွမ်းသော နူးညံ့ကာကျပ်သိပ်နေသည့်
အရသာကိုခံစားနေသည်။
ဆယ့်ငါးချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ
ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်
သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးနေမိသည်။ ကလျာ
လည်းဦးသက္က၏ ကြီးမားပြည့်ကြပ်သည့်လီးကြီး၏
အရသာကြောင့်ဖင်လေးကိုကော့ကာ ကော့ကာနှင့်
နောက်ကိုပစ်ပစ်ပေးနေမိသည်။
ထို့နောက်ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ခါးကိုစုံကိုင်ကာ
အားရပါးရပင်လိုးတော့သည်။ အချက်ငါးဆယ်ခန့် လုပ်
ပြီးသောအခါ ကလျာထံမှ အသံရှည်ညည်းသံနှင့်အတူ
အရည်လေးများပိုမိုစိုစွတ်ကာ ကလျာတစ်ယောက်ငြိမ
်ကျသွားသည်ကိုသိလိုက်ရသည်။
ကလျာတစ်ယောက်ပြီးသွားပေမဲ့ ဦးသက္ကကတော့ မ
ပြီးသေးပေ။ စောစောကအရက်နှင့်ရောသောက်ထား
သော သူ၏ဆေးအစွမ်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်
ပင်အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်နေသော်လည်းမြေး
အရွယ်သာရှိသော ကောင်မလေးကိုအားရပါးရပင်
လိုးနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။
''ကလျာပြီးသွားရင် အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်ကွယ်။''
ကလျာလည်း မညည်းမညူပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ဦးဆောင်
၍ဝင်သွားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းဆိုသော်လည်း တဲ
အတွင်းမှ အကာအရံရှိသောအခန်းလေးသာဖြစ်သည်။
ထိုအခန်းထောင့်တွင် တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေး
တစ်လုံးရှိသည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာကို ကုတင်လေး
ပေါ်တွင်ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်
ချောင်းကိုမကာ လက်နှင့် ထိန်းကိုင်ထားခိုင်းလိုက်
သည်။
ထိုအခါ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ အမွှေးရေးရေးသာ
ပေါက်နေသောအဖုတ်ကြီးကပေါ်လာသည်။ ဦးသက္က
လဲကလျာ၏အဖုတ်ကြီးကိုမြင်သည်နှင့် တစ်ရှုးရှုးနှာ
မှုတ်သံပြုကာ အတင်းပင်တက်လိုးတော့သည်။ ပြင်း
ထန်သောဆောင့်ချက်များကြောင့် ကလျာ၏မျက်နှာ
လေးမှာ ရှုံ့မဲ့နေသည်။
သို့ရာတွင် အနည်းငယ်အောင့်သော ဝေဒနာနောက်
တွင် ဦးသက္က၏လီးကြီးမှပေးစွမ်းသောကာမအရသာ
ကိုလည်းရရှိနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်အတွင်း
မှတအီးအီးညီးညူသံလေးများပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ဦးသက္ကလည်း ကလျာ၏ နုနယ်သောရင်နှစ်မွှာကို အ
ကြောပြိုင်းပြိုင်းကျနေသောလက်ကြီးဖြင့် အားကုန်ဆွဲ
ကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်ပင်ဆောင့်လိုးတော့
သည်။ အတန်ကြာ ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကလျာတစ်
ယောက်ကော့တက်သွားပြီး ကာမပန်းတိုင်ကို နောက်
တစ်ကြိမ်တက်လှမ်းသွားသည်။
ကလျာ၏ အဖုတ်အတွင်းသားများမှ တရစ်ရစ်ဆုတ်ဆွဲ
သောကြောင့် ဦးသက္ကလည်းဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့
ပဲ ကလျာ၏အဖုတ်လေးထဲသို့ သူ၏လရည်များကို
အားရပါးရပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။
ထို့နောက်ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကိုအဖုတ်ထဲမှာ အ
တန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ဇိမ်ယူနေသည်။ ဇိမ်ယူလို့
ဝမှ ဦးသက္ကတစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲ သူ၏လီးကြီးကို
ကလျာအဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာအခန်းအပြင်သို့ပြန်
ထွက်သွားလေသည်။
ကလျာလည်း အဖုတ်ထဲမှာစီးကျလာသော သုတ်ရည်
များနှင့်သူမ၏အရည်များကို အဝတ်တစ်ခုဖြင့်သုတ်
လိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုရေဆေးရန်တဲနောက်သို့ထွက်
သွားလေသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာထွက်သွားသောအခါ ပြ
တင်းပေါက်တံခါးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး မိုးသီးမိုးပေါက်များ
ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ သို့သော် သူ၏မျက်စိထဲတွင်
လွန်ခဲ့သောခြောက်နှစ်က မြင်ကွင်းတစ်ခုကိုသာ မြင်
ယောင်နေမိတော့သည်။
...
ဦးသက္ကသည် ထိပ်တန်းသိုင်းပညာရှင်တစ်
ယောက်ဖြစ်သည်။ သူသည် သိုင်းလောက၌ ဆယ်နှစ်
လုံးလုံး ကျက်စားလာခဲ့သည်။ ဆယ်နှစ်လုံးလုံးလည်း
သူ၏ နာမည်သည် လျှမ်းလျှမ်းတောက်ကျော်ကြားခ
ဲ့လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ကျော်ကြားလာသည်ကို ဦးသက
္ကကလုံးဝမလိုလားပါ။ သိုင်းလောက၌ကျော်ကြားမှုများ
လာလျှင် ရန်ငြိုးရန်စများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းများ
လာသည်ဟု သူယုံကြည်ထား၏။
ထို့ကြောင့်သူသည် သိုင်းလောကကို လုံးဝစွန့်လွှတ်၍
ဆေးဝါးများဖော်စပ်သည့်ပညာကိုလိုက်စားခဲ့လေသည်။
ဦးသက္ကသည် တောင်ပေါ်တွင်တဲတစ်လုံးဆောက်၍
ဆေးဝါးများရှာကြံကာဖော်စပ်ပြီး ရောင်းချစားသောက်ခဲ့
သည်။ တစ်နေ့ ဦးသက္က တောင်ပေါ်မှဆင်းလာစဉ်
ချောက်ကမ်းပါးတစ်ခုပေါ်၌ ရပ်တန့်နေသော မိန်းက
လေးတစ်ဦးကို အမှတ်မထင် တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ဦးသက္ကက ထိုမိန်းကလေးကို အကဲခတ်ကြည့်ရှုနေ
သော်လည်း ယင်းမိန်းကလေးက သူ့အား မမြင်ပါ။
သူမသည် ပါးစပ်က တစ်စုံတစ်ခုကို ရေရွတ်နေသည်။
ထို့နောက်မျက်စိစုံမှိတ်ကာ နက်ရှိုင်းသောချောက်ကမ်း
ပါးထဲသို့ ခုန်ချလိုက်လေသည်။
မိန်းကလေး၏ အကြံမအောင်မြင်ပါ။ ဦးသက္ကသည် မိန်း
ကလေး၏လက်မောင်းကို အမိအရဖမ်းဆွဲထားလိုက်
လေသည်။ မိန်းကလေးသည် ဦးသက္ကကို ရုတ်တရက်
လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ဘာမပြော ညာမ
ပြောနှင့် ကြူကြူပါအောင်ငိုရှိုက်လေတော့သည်။ ဦးသက္က
သည် မိန်းကလေးငိုယိုနေသည်ကိုလုံးဝမတားပါ။
'' ငိုလိုက် ..... ဝအောင်ငိုချလိုက် ''
ဦးသက္ကက ထိုကဲ့သို့ပြော၍ မိန်းကလေး၏အခြေအနေ
ကိုစောင့်ကြည့်နေပေသည်။ အတန်ကြာတော့ မိန်းက
လေးသည် အငိုရပ်သွားပြီး ဦးသက္ကကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
'' ကျွန်မသေချင်တာကို ဘဘကဘာလို့တားရတာလဲ။ ''
ဦးသက္ကက ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။
''မဟုတ်သေးဘူးလေ၊ လူ့ဘဝဆိုတာ အင်မတန်ရခဲ
တယ်။ ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေချင်ရတာလဲ။''
မိန်းကလေးသည် အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားလေ
သည်။ သူမ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် နာကြည်းမှု ၊ ကြေကွဲမှု ၊
ဝမ်းနည်းမှု အရိပ်အယောင်များက အပြည့်ရှိနေသည်။
'' လာ........... မိန်းကလေး ဘဘနဲ့လိုက်ခဲ့။ ''
ဦးသက္ကက ချော့မော့၍ ခေါ်လိုက်သည်။
မိန်းကလေးကခေါင်းခါယမ်းလိုက်၏။
'' ဟင့်အင်း .... ကျွန်မ မလိုက်ဘူး၊ ကျွန်မဘဝဟာ
လူ့လောကမှာနေဖို့လည်းမကောင်းတော့ဘူး။ ''
'' အကောင်းနဲ့အဆိုးဆိုတာ ဒွန်တွဲနေတာပါ။ ခုမ
ကောင်းပေမယ့် တစ်နေ့ကောင်းလာမှာပေါ့
မိန်းကလေးရယ်။''
မိန်းကလေးက မဲ့ပြုံး ပြုံးလိုက်လေသည်။ ဦးသက္ကသည်
မိန်းကလေးကိုသေချာစွာအကဲခတ်ကြည့်မိသည်။
သူမ၏အသက်မှာ နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်သာရှိဦးမည်ဟု
ခန့်မှန်းရသည်။ ရုပ်ရည်မှာချောမောပြေပြစ်မှုရှိသည်။
စင်ရော်တောင်မျက်ခုံး ၊ နှာတံပေါ်ပေါ် ၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး
လေးဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ ယခုအခါ စိတ်
ဆင်းရဲ ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲ ဒဏ်ကြောင့် ဖြူဖျော့နေသည်။
သိုင်းဝတ်စုံအောက်က မို့မောက်သောရင်နှစ်မွှာ နှင့်
စွင့်ကားသောတင်သားများကိုမြင်ရသည်။
ဦးသက္ကသည် မိန်းကလေးကိုကြည့်၍ စိတ်မကောင်း
ကြီးစွာဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်နည်းနှင့်မဆို ထိုမိန်းက
လေး၏ အသက်ကိုတော့ ကယ်ဆယ်ထားမှ ဖြစ်တော့
မည်ဟုလည်းစိတ်ထဲမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်တော့သည်။
''သမီးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ''
''ကလျာ ပါဘဘ'
''ဘယ်မှာနေလဲ''
ကလျာသည် ဦးသက္ကကို အတန်ကြာငေးကြည့်
နေပြီးမှ
''ကျွန်မ ရှမ်းပြည်နယ်ကပါ''
ဦးသက္က၏ မျက်ခုံးနှစ်ခုက အပေါ်သို့မြင့်တက်သွား
သည်။
''အို..... ရှမ်းပြည်နယ် ဆိုတာ အဝေးကြီးပဲ ၊
ဘယ့်နှယ် ဒီကိုရောက်လာရတာလဲ။ ''
ကလျာဆက်၍ ငိုပြန်သည်။ ဦးသက္ကသည်သူမစိတ်ဆင်း
ရဲမည်စိုး၍ ဘာမှ ဆက်မမေးတော့ပေ။
''ကဲ .... ကလျာ ... အဘနဲ့လိုက်ခဲ့ ၊ တစ်နေ့
သမီးဘဝပျော်သွားမှာပါ။''
''ဘဘက မိုးကောင်းမြို့ ကလား။''
ဦးသက္ကကပြုံး၍ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်လေသည်။
''ဘဘက မိုးကောင်းမြို့ကမဟုတ်ပါဘူး၊
ဟိုး
တောင်ပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေတာပါ။''
ကလျာသည် ဦးသက္ကကို အတန်ကြာအောင်ငေးစိုက်
ကြည့်၏။ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေသော အဘိုးအို
ဦးသက္ကကို မယုံ၍တော့မဟုတ်ပါ။ သူမစိတ်ထဲတွင်
ဘယ်လိုလူမျိုးကိုမှ မဆက်ဆံချင်တော့သည့် အသွင်မျိုး
ဖြစ်နေသည်။
''ဘာလဲ .......... သမီးကအဘကိုမယုံလို့လား။''
'' ဘဘကသိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်လား ''
ဦးသက္က က ပြုံးလိုက်လေသည်။
'' ဘဘက သိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်ဆိုရင်တော့
ကျွန်မလိုက်ခဲ့မယ်။ ''
''ဟင် .... ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ''
ဦးသက္က တအံ့တသြဖြစ်သွားသလို ပြန်မေးလိုက်၏။
'' ကျွန်မ သိုင်းပညာသင်ချင်လို့ ''
ဦးသက္ကသည် ကလျာ စိတ်ချမ်းသာစေရန်အတွက် သိုင်း
ပညာကိုသင်ကြားပေးရသည်။ ပထမတော့ အခြေခံ
လောက်သာသင်ပေးမည်ဟု စိတ်ကူးထားသော်လည်း
ကလျာကိုယ်တိုင်က လက်စားချေရန်စိတ်အားထက်
သန်သောကြောင့် အကုန်အစင်ပင်သင်ကြားပေးလိုက်
သည်။ မိမိတတ်ကျွမ်းခဲ့သော သိုင်းပညာများသာမက
အသစ်တီထွင်ထားသောသိုင်းကွက်ဆန်းများကိုပါသင်
ကြားပေးလိုက်သည်။
ယင်းကဲ့သို့သင်ကြားပေးနေရင်းမှ သူမ၏ အတိတ်အ
ကြောင်းများကိုမေးမြန်းသော်လည်း ကလျာသည်
ယနေ့ထက်တိုင် ဦးသက္ကအား မပြောပြပါပေ။ ဦးသက
္ကအနေနှင့် တိတိကျကျသိထားသည်မှာ ကလျာသည်
ယောက်ျားများကို အတော်နာကြည်းနေပုံရသည်။
ကလျာသည်တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် တစ်စုံတစ်
ယောက်ကိုပြန်လည်လက်စားချေလိမ့်မည်ဟုလည်းထင်
မှတ်နေသည်။ ထိုတစ်စုံတစ်ယောက်သည်လည်း
ယောကျ်ားဖြစ်ရမည်ဟု ဦးသက္ကက ထင်ထား၏။
ကလျာအား မိမိသိုင်းပညာသင်ကြားပေးမိသည်မှာ
အမှားတစ်ခုကိုပြုလုပ်မိပြီလား ဟုလည်းဦးသက္ကတွေး
တောနေမိသည်။ မိုးသည် သဲသဲမဲမဲ ရွာသွန်းနေဆဲပင
်ရှိနေသည်။ ဦးသက္ကသည် သူ၏အတွေးများကို
ရပ်တန့်လိုက်၏။
ကလျာသည် ဦးသက္က၏ သုက်ရည်များနှင့် ပေကျံနေ
သော အဖုတ်ကိုဆေးကြောသုတ်သင်ရင်းတွေးတော
နေမိသည်။ မိမိသည် ယောက်ျားများကို အနာကြီး နာ
ကျည်းနေသူဖြစ်သည်။ ယောကျ်ားများသည် သူတို့ ဆန္ဒ
ပြည့်ဝဖို့သာရှေ့တန်းတင်ထားသည်ဟုတွေးမိသည်။
ယခုလည်းကြည့် ဦးသက္ကသည် မိမိအသက်ကိုကယ်
ဆယ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ စားဝတ်နေရေးတင်မက သူတတ်
ကျွမ်းထားသော သိုင်းပညာများကိုလည်းမချွင်းမချန်
သင်ပေးသည်။
သို့သော် သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်အသွေးအသားကို ပြန်လည်
ပေးဆပ်နေရသည်။ သူမငြင်းပယ်မည်ဆိုလျှင် ငြင်းပယ်
နိုင်ပေသည်။ သို့သော် သူမကိုယ်တိုင်ကပင် လိုလိုချင်
ချင်နှင့် ဦးသက္က၏ အသုံးတော်ခံနေမိခြင်းကို တွေးတော
လို့မရပေ။
အတွေးစများက ဦးသက္ကသူမကို ပထမဆုံးလာ
ရောက် ကာမစပ်ယှက်သောအချိန်သို့ရောက်ရှိသွား
လေသည်။
အခန်း ( ၂ )
ဦးသက္ကနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ်
ရောက်လာတာ တစ်လလောက်ကြာတော့ သူမရေချိုး
ပြီး ပြန်လာသည့်အချိန်တွင် ဦးသက္က၏ မျက်လုံးများက
သူမရင်သားတစ်ဝိုက်တွင်ရစ်ဝဲနေတာ သတိထားမိ
သည်။ နံနက်ခင်းသိုင်းသင်တုန်းကလဲ ဓားကွက်တွေကို
အနီးကပ်ပြရင်း သူမတင်ပါးသို့ ဦးသက္က၏ပေါင်ကြားမှ
အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလာလာထောက်မိတာကို သိ
သည်။ ကလျာလည်း ကျေးဇူးရှင်ဆိုတော့ ဘာမှမပြောပဲ
မသိချင်ယောင်ပင်ဆောင်ထားမိသည်။ သိုင်းလေ့ကျင့်
ပြီးတော့ ကလျာတစ်ယောက် တောထဲရှိ စမ်းချောင်း
လေးထဲတွင်တစ်ယောက်ထဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင်
ရေချိုးမိသည်။
တစ်မနက်လုံးသိုင်းလေ့ကျင့်ရတာပင်ပန်းလှသည်။
ကလျာ တို့ လိုဖြူဖြူနုနုမိန်းကလေးတစ်ယောက်သည်
ကြမ်းတမ်းခက်ထန်သော လူသတ်သိုင်းပညာကိုလေ့
ကျင့်ရသည်မှာ မလွယ်ကူလှပေ။
သို့ရာတွင် ရန်သူတော်များကို လက်စားခြေလိုသော
ကြောင့်သာ မဆုတ်မနစ်သင်ကြားနေခြင်းဖြစ်သည်။
တစ်မနက်လုံးပင်ပန်းခဲ့ သမျှ စမ်းရေ အေးအေးကြောင့်
လန်းဆန်းသွားသည်။
ရေချိုးရင်း ရင်သားနှစ်မွှာ ကိုပွတ်သတ်ကာဆေးကြော
သည်။ ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ် ရင်း အေးအေးဆေး
ဆေးချိုးမိသည်။ တောကြီးမျက်မည်းအတွင်းမှ စမ်း
ချောင်းလေးဖြစ်သောကြောင့် ချောင်းကြည့်မည့်လူရှိမှာ
ကိုမပူရပေ။ ထို့နောက် ထဘီကိုပေါင်ရင်းထိဆွဲတင်ပြီး
ဝင်းမွတ်နေသောပေါင်တန်များကို ပွတ်သတ်ကာရေချိုး
သည်။
ထို့နောက်ပေါင်ရင်းကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သတ်ရင်း
အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်တိုက်ဆေးကြောသည်။
အဖုတ်ကိုပွတ်ရင်း မိမိ၏ အပျိုဘဝလေး လူယုတ်မာ
တစ်ယောက်ကြောင့် ညစ်နွမ်းခဲ့တာကိုပြန်တွေးမိသည်။
ထိုအကြောင်းများကို တွေးမိပါက လူသတ်ချင်စိတ်များ
ပေါ်လာသောကြောင့် အတွေးစများကို ဖြတ်တောက်ပြီး
ကမ်းပေါ်သို့တက်ကာ ရေစိုထမိန်ကို ခြေရင်းထိပုံချပြီး
ရေလဲထမိန်နှင့်လဲလိုက်သည်။
ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ကာ ပြည့်တင်းနေသော ရင်နှစ်မွှာ ၊ မို့
ဖောင်းနေသော အဖုတ်အိအိလေးနှင့် စင်း၍သွယ်လျှ
နေသော ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းတို့ ၏အလှသည်ပေါ်
သွားသည်။ ထိုအချိန်တွင် သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၏ နောက်
ကွယ်၌ လူတစ်ယောက်ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုနေ
ကြောင်းကိုတော့ ကလျာ တစ်ယောက်မရိပ်မိခဲ့ပါပေ။
ထိုချောင်းမြောင်းနေသောသူသည် မည်သူနည်း။
တောကြီးမျက်မည်းအတွင်းတွင် လူနှစ်ယောက်သာ ရှိသောကြောင့် ကလျာ ကိုချောင်းကြည့်နေသူသည်
ဦးသက္ကသာဖြစ်ရမည်ဖြစ်သည်။
ရေချိုးပြီးပြန်လာတော့ ကလျာတစ်ယောက်အခန်းထဲဝင်ကာ ရေများကိုပြောင်စင်အောင်သုတ်ပြီး သေတ္တာ ထဲမှ အဝတ်အစားများကို ထုတ်နေစဉ် လူတစ်ယောက် အခန်းထဲ ရုတ်တစ်ရက် ဝင်လာသည်။ ကလျာ ထမိန်ရင်လျားအပေါ်ဘက်မှ ပေါ်နေသော ရင်ဘတ်ပိုင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကွယ်ရင်းဝင်လာသော သူကို ကြည့်လိုက်သည်။
''ဟင် ........ ဘဘ ... ''
''အထဲကိုဘာလာလုပ်တာလဲ။''
''သမီးရယ် ဘဘ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဘဘကိုခွင့်လွှတ်ပါတော့။''
စကားလဲဆုံးရော မဆိုင်းမတွပင် ကလျာအနားရောက်လာပြီး သွေးကြောပိတ်လိုက်သည်။
ကလျာတစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်လို့မရတော့ပဲ ထိုင်လျက်တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်သွားသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အနီးရှိကုတင်ပေါ်သို့ ချီမ ကာခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ကလျာသည်သွေးကြောပိတ်ခံထားရသဖြင့် မည်သည့်စကားမျှ ပင်မဆိုနိုင်ပဲ ဦးသက္ကခေါ်ဆောင်ရာကုတင်ပေါ်သို့ ပုံ့ပုံ့လေးပါသွားသည်။
ကုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဦးသက္ကသည် စကားပြောနိုင်သော သွေးကြောကွက် နှင့် ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသွေးကြောကွက် တို့ကိုပိတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်းကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားနိုင်အောင် သွေးကြောဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားလိုက်ပြီး ပြူကားထွက်လာသော အဖုတ်အိအိလေးကိုခေါင်းအပ်ကာ နမ်းတော့သည်။
အဖုတ်လေးမှ ယခုမှ ရေချိုးသန့်စင်စားသဖြင့် မွှေးကြိုင်သန့်ပြန့်နေသည်။ ဦးသက္ကသည် နမ်းရင်း အရှိန်ရလာပြီး အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုနေရာလပ်မကျန်အောင်သူ၏လျှာကြမ်းကြီးဖြင့်သိမ်း၍ယက်တော့သည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား များကိုလည်းသူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် သကြားလုံးစုတ်သလို ဆွဲဆွဲစုတ်သည်။ ကလျာတစ်ယောက် သွေးကြောပိတ်ခံထားရလို့သာတော်တော့သည်။ သွေးကြောပိတ်မခံထားရပါက ကောင်းလွန်း၍ အခုချက်ချင်းနာနာတက်လိုးပါတော့လို့ပြောမိလောက်သည်။ထိုသို့ပြောမိပါက မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့် အရှက်လုံးလုံးကွဲတော့မည်။
မိမိအပေါ် သိုင်းလဲသင်ပေး ၊ ထမင်းလည်းကျွေး ၊ နေစရာလည်းပေးသော သူတစ်ယောက်က တဏှာကြီးသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟုထင်သွားမည်ကိုမခံလိုပေ။ အဖုတ်ယက်ယုံနှင့်ပင် ကလျာတစ်ယောက် နှစ်ချီတောင်ပြီးသွားသည်။
လူလည်းမျော့မျော့ပဲကျန်တော့သည်။ အဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်းအရေတွေဖြင့်ရွှဲနစ်နေသည်။ ဦးသက္ကသည် သူ၏လီးကြီးကိုတံတွေးအနည်းငယ်ဆွတ်လိုက်ပြီး အရည်တွေရွှဲကာ ဖောင်းအိနေသော ကလျာ၏ စောက်ဖုတ်ငယ်ငယ်လေးထဲသို့ ဒစ်မြုပ်ရုံထိုးသွင်းလိုက်သည်။
အရည်တွေရွှဲနေသောကြောင့်သာတော်တော့သည်။ တစ်ညသာအလိုးခံဖူးသော ကလျာသည် ကာမဆက်ဆံခြင်းမပြုသည်မှာ လပိုင်းခန့်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ အဖုတ်လေးမှာ ကျဉ်းမြောင်းကာနေသည်။ ဦးသက္ကသည် ဒစ်ခေါင်းမြုပ်ရုံသာ သွင်းရသေးသော်လည်း တင်းကြပ်သောခံစားမှုနှင့် နူးညံ့သောအထိအတွေ့တို့ကြောင့် အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခါးကိုကော့ကာ အဖုတ်လေးထဲသို့ လီးကြီးကို တစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။
'ဗြွတ်.... '' အဖုတ်က တင်းကြပ်လှသောကြောင့် အတော်ပင်အားထည့် ကာဖိသွင်းလိုက်ရသည်။
''အား... '' ကလျာ စိတ်ထဲမှအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အပြင်မှာ သွေးကြောပိတ်ခံထားရသောကြောင့် အသံမထွက်နိုင်ပါပေ။ ကလျာအဖုတ်ထဲမှာ တင်းကြပ်ကာပြည့်နှက်နေသည်။ သို့သော် လီးကြီးက အဖုတ်နံရံတစ်ခုလုံးကို ထိထိမိမိပွတ်တိုက်သွားသောကြောင့်အရသာရှိလှသည်။
ဦးသက္က အဖုတ်ယက်ပေးစဉ်ကတည်းက နှစ်ချီပြီးခဲ့သော်လည်း အဖုတ်ထဲက ယားနေသည်။ ယခုလို တိတိကျကျစောက်ဖုတ်နံရံတစ်ခုလုံးကိုပွတ်ဆွဲခံရသောအခါ အတော်လေးပင်အယားပြေသွားပြီး ခံလို့ကောင်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်မှမသိမသာ ဖင်ကိုကော့ကော့တင်ပေးသည်။ ဦးသက္ကလည်း အားဆေးအရှိန်နဲ့ ကလျာအဖုတ်လေးကို အားရပါးရပင်လိုးဆော်နေသည်။ ကလျာ့ထံမှ ငြင်းဆန်သောအမူအယာတို့ကိုမတွေ့ရတော့ပေ။
ထို့ပြင် အောက်မှတင်ပါးကိုပင့်ပင့်တင်ပေးသောကြောင့် ကလျာမရုန်းတော့ဟုယူဆပြီး သွေးကြောဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကလျာကို ကုတင်စောင်းမှာလေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ စွင့်ကားဖြူဖွေးသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ရင်း အားရပါးရဆောင့်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ ညှစ်ညှစ်ပိုမိုညှစ်ဆွဲလာသော ကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ကလျာအပြီးနှင့်ပြိုင်တူဖြစ်စေရန် စိတ်ကိုနှစ်ပြီး ဆောင့်တော့သည်။
ကလျာ့ထံမှ '' အား..... ရှူး............. '' ဟူသော အော်သံရှည်နှင့်အတူ အဖုတ်ကလေးထဲသို့ လီးကို အဆုံးထိထိုးနှစ်ကာ အနှစ်နှစ်အလလကအောင်းထားသော သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။
...
အခန်း ( ၃)
ကျောင်းတော်ကရန်စ
ခိုင်းထားသော ကိစ္စတစ်ခုကြောင့် တောင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ မြို့ထဲသို့ သွားသောကလျာ တော်တော်နှင့်ပြန်မလာပေ။ ဦးသက္ကတစ်ယောက် သူ့တပည့်မအပေါ် စိုးရိမ်စိတ်ဖြစ်မိသည်။ ကလျာတစ်ယောက်ညနေစောင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။
ဦးသက္ကသည် ကလျာ ပြန်ရောက်ရောက်သော အခါ ဘာမှမပြောသေးပဲ ရေချိုးကာ ကိုယ်လက်သန့်စင်သည်ကိုစောင့်ဆိုင်းသည်။ အတန်ကြာသောအခါ ကလျာတစ်ယောက်ရေချိုးရာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။
''ကလျာ''
''လာပြီဘဘ''
ကလျာသည်အဝတ်အစားလဲပြီး အခန်းထဲမှပြန်ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ဦးသက္က၏ ရှေ့တွင်ရိုရိုသေသေထိုင်လိုက်သည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာကိုသေသေချာချာကြည့်ပြီး
''ကလျာ''
''ရှင် ''
''နင် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ရန်ဖြစ်လာပြန်ပြီလား။''
''ငါထင်တာမမှားဘူးဆိုရင်နင်ကျားနက်စံအိမ်ကလူတွေနဲ့ရန်ဖြစ်လာပြီထင်တယ်။''
'' ဟုတ်တယ် ဘဘ ''
'' ဘာဖြစ်လို့သူတို့နဲ့ ရန်ညှိုးရန်စဖြစ်အောင်လုပ်တာလဲ။ ကျားနက်စံအိမ်ကလူတွေအကြောင်းနင်မသိဘူးလား။''
'' ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်ဘဘ သူတို့ က ကျွန်မကိုအရက်ဆိုင်ထဲမှာ ရိသဲ့သဲ့လုပ်လို့ ''
''အဲဒါနဲ့ နင်သူတို့ကိုအသေသတ်ခဲ့တယ်ပေါ့။''
''ဟုတ်ကဲ့''
ဦးသက္ကသည်ခေါင်းကိုခါယမ်း၍သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချလိုက်သည်။
''ကျားနက်စံအိမ်အကြောင်းနင်ဘာသိလို့လဲ။''
ကလျာသည် ဦးသက္က၏အမေးကိုပြန်မဖြေပဲ အံကိုသာတင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။
ဦးသက္ကသည် စဉ်းစားရင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသလို ကလျာအားဆတ်ခနဲကြည့်၍ ....
''နင်အရင်က ကျားနက်စံအိမ်နဲ့ တစ်ခုခုပတ်သက်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။''
ကလျာသည်အံကိုကြိတ်မြဲကြိတ်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုချလိုက်တော့သည်။ ဦးသက္ကသည် ကလျာ အငိုရပ်သည်အထိ စောင့်ဆိုင်းနေ၏။
''နင်ငါ့ဆီကိုရောက်တာ ခြောက်နှစ်ပြည့်ပြီနော်။ ''
ကလျာကခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်၏။
"နင်လိုချင်တဲ့သိုင်းပညာကိုလည်း ဘဘကသင်ပေးခဲ့တယ်မဟုတ်လား။"
"ဟုတ်ပါတယ်။"
"ဒါပေမဲ့ နင်သိထားဖို့က သိုင်းပညာနဲ့ပတ်သက်လာရင် ဘယ်တော့မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်မကြီးနဲ့ ၊ သိုင်းပညာဆိုတာတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမတူသလို ထက်မြက်မှုကလည်းအင်မတန်ကွာခြားတယ်။"
ဦးသက္ကက ပြောနေရင်းမှကလျာကိုတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ကလျာသည်ခေါင်းငုံ့ပြီး နားထောင်နေ၏။
"ငါဆိုလိုတာက သိုင်းပညာဘယ်လောက်ပဲတော်တဲ့လူဖြစ်ဖြစ်ခဏပဲကျော်ကြားတယ်။အချိန်ကျရင်သူ့ကိုနိုင်တဲ့လူပေါ်လာမှာပဲ။ "
''ဟုတ်ကဲ့ ဘဘပြောတာသဘောပေါက်ပါတယ်။"
"အခုနင် ကျားနက်ဂေဟာကလူကို သတ်မိခဲ့တာ ကျားနက်ဂေဟာ သခင် ရာဇာကို စိန်ခေါ်လိုက်တာ နဲ့အတူတူပဲ။ "
ကလျာသည် ဦးသက္ကကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်နှာ၌ ခံပြင်းမှုများက ပြည့်နှက်နေ၏။ ကလျာ၏မျက်နှာသွင်ပြင်ကို ကြည့်၍ သူမရင်ထဲ၌ခံစားမှုများကို ဦးသက္ကက တစ်စိတ်တစ်ဒေသခံစားမိသည်။
"ကျားနက်ဂေဟာနဲ့ပတ်သက်လို့ ဘဘကိုပြောပြပါလား။"
ကလျာသည် အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ စဉ်းစားနေသည်။ ထိုသို့ စဉ်းစားလိုက်တိုင်းသူမမျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါသအရိပ်အရောင်များက ဖုံးလွှမ်းသွားတတ်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မ ဘဘကိုပြောပြပါ့မယ်။"...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment