မွှေးအချစ်

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။
မွှေးအချစ်

မြင်လိုက် သည်နှင့်ရင်အစုံကဒိတ်ကနဲပူဆင်းသွားကာမောလှပ် လှပ်ကြီးဖြစ်သွားသည်။ လှမ်းနေသောခြေလှမ်းတွေ
တုံ့ဆိုင်းယိမ်းယိုင်မသွားအောင်မနည်းကြီးသတိထားလိုက်ရသည်။ မာဇဒါလေးဘီးအပြာလေးက
အငှားကားစခန်းမဟုတ်ဘဲခင်မတို့လမ်းထိပ်မှာ မနက် ၈ နာရီဆိုအသင့် ရောက်နေပြီ။
ခင်မကကားမောင်းတတ်သော်လည်းအဖေနှင့်အ မေက
စိတ်မချဟုဆိုကာ ကားကိုမယူခိုင်းဘဲအငှားကားပဲစီးခိုင်းသည်။ ခင်မတက္ကသိုလ်တွင်နည်းပြဆရာမအဖြစ်တာ ဝန်ထမ်းဆောင်ရင်းတစ်ဖက်မှဝိုင်းကျူရှင်ပြသည်။ အဖေနှင့်အ မေကဘိနပ်လ ုပ်ငန်းကိုဇောက်ချလုပ်ကိုင်နေပြီး ခင်မဝါသနာ ပါရာကိုအမြဲတမ်းလိုက်လျော ခွင့်ပြုတတ်လေသည်။ ခင်မကျူရှင်ပြရသောရွှေဂုံတိုင်သို့လေးဘီးကားလေးနေ့တိုင်းငှားစီးကာသွားရသည်။ လွန်ခဲ့သောတစ်လလောက ်မှစ၍ယခုမြင်နေရသောမာဇဒါလေးဘီးကားလေးက
ခင်မထွက်လာမည့်အချိ န်တွင်အဆင်သင့်
ရောက်နေတတ်သ ည်ကိုသတိပြုမိလာ၏။
" ရွှေဂုံတိုင်လားဆရာမ . . တက်လေ "
 ကားဆရာလေးကအသက် ၂၀ ကျော်ကျော ်လေးပဲရှိသည်။ ဆံရှည်တွေထိုင်းပုံစံတွေခေတ်စားနေချိန်တွင်
သူ့ဆံပင်ပ ုံစံလေးကတိုတိုရှင်းရှင်းဆံပင်ပုံစ ံလေးနှင့်မို့ အမြင်ဆန်းသည်။ ရှင်းသန့်ပြီးရိုးသားခြင်းကိုထင်းကနဲမြင်ရသည်။
မျက်နှာကနုနယ်သော်လည်း
သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကအားကစားသမားဖြစ်ကြောင ်း ဖော်ပြနေသ ည်ဟုနည်းပြဆရာမလေးခင်မသိ၏။ မိမိကိုယ်တိုင်ကအားကစားလိုက်စားသူမို့ဤသို့ကြွက်သားများ အချိုးအဆစ်ကျနစွ ာကြွားကြွားရွားရွားခန့်ညားဖို့ဆိုသည ်မှာနှစ်န ှင့်ချီပြ ီးလေ့ကျင့်ပ ါမှ ရနိုင်သောအ လှဖြစ်သည် ကိုသိသည်။ ပထမတော့သူ့ကိုသိပ်ဂရုမထားမိ . . မိမိကနောက ်ခန်းတွင်ထိုင် သူမို့စာတ စ်အုပ်အမြ ဲဖတ်ပြီးလိုက်ပါစီးနင့်လေ့ရှိသည်။ တခြားကားများဆိုလျှင် လေးဆယ်ငါးဆယ်တောင်းတတ်ကြသော် လည်း သူကအစိတ်မ ှတက်လည်းမတက်ကျလည်းမကျ အစိတ်ပဲ။ ထို့ကြောင့်ခင်မကလည ်းသူ့ကားပဲစီးဖြစ်၏။
ခင်မကျူရှင်သို့သွ ားတိုင်းပြန်တိုင်းသူအမြဲရောက်ရောက်လာတတ်ေ သာကြောင့်
စိတ်ထဲကတစ ်မျိုးလေးတော့ဖြစ်ဖ ူးသည်။
သို့သော်သ ူက " လာ . .ဆရာမ "
ဟုအသွားတစ်ခွန်းနှင့် " ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " ဟု
ပိုက်ဆံလှမ်းယူစဉ်တစ်ခွန်း စုစုပေါင်းနှစ်ခွန်းမှလွဲ၍တခြားမပြော လောကွတ်စက ားမဆို မျက်နှာမျ က်လုံးတို့ကလည်းခင်မကို
တည့်တည့်ကြည့်ခဲသည်။ အမြဲတမ်းခေါင်းကိုငုံ့လျှ ိုးထားတတ်သည်။ သည်ပုံစံန ှင့်တစ်လေ ကျာ်လာခဲ့ ပြီဆိုတော့လည်းခင်မစိတ်ထ ဲရှင်းသန့်ကြည်လ င်ခဲ့ရသည်။ တစ်ချို့ဆ ိုလျှင် မနက်စောင့်နေမှာနော ် ဘာနော်ညာေ နာ်စသဖြင့်ပြောတတ်ကြသည်။ သူကတော့ပြောခဲ့ပြီးသော
" လာ . .ဆရာမနှင့် " ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " နှစ်ခွန်းကိုစာမေးပွဲတွင်ကျ ိန်းသေပါမည့်အ က်ဆေးတစ်ပုဒ်အလွတ်ကျက ်သလို ကျက်ထားသလားပင်မသိ။ မနေ့ကခင်မ ကားပေါ်ကအဆင်းမှာ သူ့ကိုပို က်ဆံအစိတ် အပေး
 " ရော့ဆရာမ " ဟုဆိုကာခင်မပလတ်စတစ်ဆွဲခြင်းလေးထဲစာတစ်စောင်ထည့်သွား၏။ ပြီးတော့ ငွေအစိတ်ပင်မယူဘဲကားထဲပြန်ဝင် သည်။ ကားအမိုးနှင့်နှဖူးဒုံးကနဲပင်ဆောင့်ရှာသည်။
ကားစက်နှိုးပြီးခင်မကိုပင ်မကြည့်ဘဲ မောင်းပြေးသည်။
ခင်မကြုံနေကျပြသနာတစ်ခုမို့ခပ်နွေးနွေးပဲပြုံးရင်းစာကိုအိမ် ရောက်မှဖောက ်ဖတ်ကြည့် မိ၏။
ဆရာမ.. ကျွန်တော့် နာမည် ဘိုဘိုပါ .. အသက်၂၂နှစ ် .. ၈တန်းမအောင်သေးဘူး .. အငှားကားမောင်းတယ်
အဲဒါဆရာမကိုချစ် နေမိတယ် ဘိုဘိုစတန့်ထွင်ရေးထားသောစာတစ်ေ စာင်ပဲဖြစ ်မည်ဟုခင်မတွေးရင်းပြုံးမိသည်။
ရုပ်ကလေးကချောသလော က် စိတ်ထားနုနယ်သူလည်းဖြစ်ချင် ဖြစ်မည် သိုးယောင်ဆောင်သောဝံပုလွေလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ ခင်မတွေးတောစဉ်းစားတတ်သည့်အရွယ်ပဲ။
သည်မနက်သူ့ကိုတွေ့တော့ဒိတ်ကနဲရင်ခုန်ပြီးခြေလှမ်းတွေယိုင်ချင်သည်။ ချာတိတ်ကိ ုနည်းနည်းတော့ပညာပေးရမည်ဟုခင်မကမိန်းမမာနလေးနှင့်အတေးထားသည်။
ကားအနားသို့သူရောက်သွားသောအခါ
ဘိုဘိုခေါင်းကြီးငုံ့ကာရပ်နေသည်။ သူ့ကြည့်ရသည်မှာကတံ ုကရီကြီးခံစားနေရပုံရလေသည်။
" ကိုဘိုဘို .. "
" ဗျ .. ဗျာ " သူကအထစ်ထစ ်အငေါ့ငေါ့လေးထူးရင်းမော့ကြည့် သည်။
ခင်မသူ့မျ က်နှာကိုေ ကျာင်းဆရာမမျက်နှာ ဖြင့်ကြည့်သည်။ သူ့အရပ်ကနည်းနည်းလေးဒေါင်စားသဖြင့်မော့ကြည့်ရသလိုတော့ရှိသည်။
" ကိုဘိုဘို ကျွန်မကိုခ ျစ်တာဘာကိ ုချစ်တာလဲ "
ဆရာမလေသံနှင့်သာမေးခွန်းထုတ်နေရသော်လည်း ခင်မအသံကိ ုက ပကတိအသံမဟုတ်။ လှုပ်ခပ်ခြင်းကိုချုပ်တည်းထားရသောအသံ .. ရင်ခုန်သံတွေရောြွပန်းထွက်လာသော အသံ။
" ကျွန် .. ကျွန်တော် .. ဟို .. ဆရာမကို .. အင်း .. မျက်နှာလေးရော .. အသံ .. အသံလေးလည်းပါတယ် ..
အဲဒါ .. အမြဲကြားနေ မြင်နေတယ် ..
ထမင်းစားလည်းသတိရတယ် .. အိပ်လည်းမြင်နေတာပ ဲ .. တစ်မျိုးကြီး "
" ကျွန်မရှင့်ကားကိုမစီးတော့ဘူး "
" ဗျာ . . . " ဆတ်ကနဲမော့တက်လာသော သူ့မျက်နှ ာဝယ် အံ့အောခြင ်း .. ထိတ်လန့်စ ိုးရွံ့ခြင်းမှ ကြေကွဲဝမ်းနည်းယူကြုံးမရခြင်းဘက်သို့ကူးစက်သွားသည်။ မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်းမျက်ရည်တွေလျှံတက်လာသည်ကို ခင်မတွေ့ လိုက်ရသည်။
ချာတိတ်တကယ်ခံစားရတာပဲဟုတွေး၏။ ခင်မကိုသူ ကစိုက်ကြည့့််ပြီးဆတ်ကနဲကားထဲငုံ့ဝင် လိုက်သည်။ အပြာရောင်ရှေ့ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်သို့မျက်ရည်နှစ်ပေါ က် " ဖျောက် " ကနဲစွန်းကွက်သွားသည်ကိုခင်မအထင်ကရတွေ့၏။ ကားရှေ့ခန်းတစ်ဖက်တံခ ါးကိုခင်မဖွင့်ကာဝင်ထ ိုင်မိလျက် ်သားဖြစ်သွားသည်။
သူကပါးပြင်သို့လ ိမ့်ဆင်းလာသောမျက်ရည်တို့ကို
အကျၤီလက်မောင်းနှင့်ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အံကိုကြိတ်ထားကြောင်း မေးရိုးအကြောကြီးတွေထောင်နေခြင်းကိုကြည့်၍ခင်မသိနေ၏။ ရင်တစ်ခုလံ ုးတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာ သည်။
ခင်မကြောင့် မျက်ရည်ကျတဲ့ချာတိတ်ကိုခိုးကြည့်တော့ နှုတ်ခမ်းတွေ
ွတဆတ်ဆတ်တုန်နေရင်းကားရှေ့ကို မျက်မှောင ်ကျုတ်ကာ
လေးလေးမှန်မှန်ကြီးမောင်းနေသည်။
မီးနီလျှင်ရပ် မီးစိမ်းလျှင်မောင်း စိတ်ထဲမှခံစားချက်ပေါက် ကွဲမှုနှင့့်အလုပ်ကို သီးခြားထိန်းနိုင်စွမ်းရှိသောချာတ ိတ်ဟုခင်မ မြင်သည်။ ကားကဦးဝိစာရလမ်းမှရွှေဂုံတိုင်သို့အချိုး ခင်မစာတစ် စောင်
ပေါင ်ပေါ်တင်ကာခပ်သွက်သွက်ရေးခြစ်ပစ်လိ ုက်သည်။
မောင် .. ခင်မ  မောင့်ကိုချစ်တယ် မောင့်ကားကိုမစီးဘူးပြောတာက ..
အိမ်ကကားကိုမောင်လ ာမောင်းဖို့ပြောမ လို့။
ကလေးမဆန်နဲ့ .. မောင်ဘာလိ ု့ငိုတာလဲ ။
ယောကျာ်းမဟုတ်သလိုပဲကွယ်။
ညနေလာမကြိ ုနဲ့ .. ခင်မရှက်သေးတယ်။
ခင်မ။
ကားပေါ်ကအဆင်းတွင် ခင်မစာလေးကိုသူ့ပေါ င်ပေါ်ပစ်တင်ထားခဲ့ပြီး ကျူရှင်ပြနေကျ အိမ်ခြံကြီးထဲသို့အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့်ဝင်ခ ဲ့သည်။
" ဟေး . . . "
ခင်မခြံအတွင်းရောက်ခါစသူ့ အသံကျယ်ကျယ်ကြီးကိုအလန့်တ ကြားကြားလိုက်ရသဖြင့် ခင်မနောက် သို့ဆတ်ကန ဲလှည့်ကြည့်သည်။
 သူကစာရွက်ကလေးကို...........................


(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်