ရာဇဝင်ထဲမှာ မောင့်ကိုထားခဲ့

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။

ရာဇဝင်ထဲမှာ မောင့်ကိုထားခဲ့ ည(၅)နာရီလောက်မှာ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ မင်းထက် ဖွင့်ထားတဲ့ ဗွီဒီယိုရိုက်ကူးရေး၊ ဖုန်းရောင်းဝယ်ရေး ဆိုင်လေးကလည်း AခုAချိန်မှာတော့ ဒီမြို့လေးမှာ ယှU်နိုင်သူ မရှိေAာင် ေAာင်မြင် နေဆဲပါပဲ။ ဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ နေရာကနေ Aိမ်ကိုပြန်ဖို့က တစ်မိုင်ခွဲ လမ်းလျှောက်ရပါတယ် ဆိုင်ကယ်ရှိပေမဲ့ မစီးချင်တာရယ် ကျန်းမာရေးAရရယ် ပြီးတော့ ညAချိန်မှာ လမ်းလျှောက်ရတဲ့ Aရသာရယ်ကို ကြိုက်တာကြောင့် သူနေ့တိုင်းဒီလိုပဲပြန်ဖြစ်နေတာပါ။ “ကိုမင်းထက် ပြန် ပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ” လမ်းမှာ တွေ့တဲ့သူတိုင်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ဆက်ကြပါတယ်။ ခင်ခင်မင်မင် နေတတ်တဲ့ သူ့ကို လမ်းမှာတွေ့တဲ့သူတိုင်းက နှုတ်ဆက်ကြပါတယ်။ မင်းထက် Aိမ်ကိုရောက်ဖို့ဆိုရင် လမ်းမှာ ရပ်ကွက်က ရေထုတ်မြောင်း ကြီးကြီးတစ်ခုကို ဖြတ်ရပါတယ်။ တံတားလေးတစ်ခုလည်း ရှိတယ် Aဲ့တံတားလေးဘေးမှာ ခုံတန်းလေးတွေ ရိုက်ထားပြီး ည(၁၀)နာရီကျော်ရင် ရပ်ကွက်ထဲကကောင်လေးတွေစုပြီး ဂစ်တာ လာတီးကြပါတယ်။ တံတားလေးပေါ်မှာ ဂစ်တာတီးတဲ့ကောင်လေးတွေ ရောက်မလာသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူ့Aဖို့ ခဏထိုင်လို့ ရသွားတာပေါ့လေ။ Aိပ်ကပ်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့ စီးကရက်ဘူးကို ထုတ်ပြီး တစ်လိပ်ကို ထုတ်သောက်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုစီးကရက်သောက်ရင်း ပျင်းသလိုလိုရှိလာတာနဲ့ သီချင်းလေး တစ်ပုဒ်ကို ဖုန်းနဲ့ဖွင့်ပြီး နားထောင်လိုက်ပါတယ်။ “ဒို့ငေးကြည့်စဉ် “ဒို့ငေးကြည့်စဉ် ဒို့ငေးကြည့်စU်… ကောင်းကင်မှာ ကောင်းကင်မှာ ကောင်းကင်မှာ…….. ပေါ်ထွန်းခဲ့ပြီ ပေါ်ထွန်းခဲ့ပြီ ပေါ်ထွန်းခဲ့ပြီ…… သက်တန့်လေး သက်တန့်လေး သက်တန့်လေး ……ရောင်စုံခြယ် ရောင်စုံခြယ် ရောင်စုံခြယ်……. လှပလွန်းလိုက်တာ လှပလွန်းလိုက်တာ လှပလွန်းလိုက်တာ…… ဒို့နှစ်ယောက် ဒို့နှစ်ယောက် Aချစ်လိုပဲကွာ Aချစ်လိုပဲကွာ Aချစ်လိုပဲကွာ ညနေမှာမျှောလွင့်လို့နေ ညနေမှာမျှောလွင့်လို့နေ ညနေမှာမျှောလွင့်လို့နေ ရင်ခုန်သံလေးများစွာ ရင်ခုန်သံလေးများစွာ ရင်ခုန်သံလေးများစွာ ဘယ်Aချိန်မှ ဘယ်Aချိန်မှ ဘယ်Aချိန်မှ ပြန်ဆုံနိုင်မယ် ပြန်ဆုံနိုင်မယ် ပြန်ဆုံနိုင်မယ် မသိတော့ပါ မသိတော့ပါ မသိတော့ပါ ……….နေရစ်ခဲ့ .နေရစ်ခဲ့ နေရစ်ခဲ့ရာဇဝင်ထဲမှာ င်ထဲမှာ င်ထဲမှာနေရစ်ခဲ့ နေရစ်ခဲ့ နေရစ်ခဲ့ပုံပြင်ဟောင်းပမာ ပုံပြင်ဟောင်းပမာ ပုံပြင်ဟောင်းပမာနောက်ဆုံးသော နောက်ဆုံးသော နောက်ဆုံးသောAိမ်မက်တွေရယ် Aိမ်မက်တွေရယ် Aိမ်မက်တွေရယ်စိတ်ကူးတွေရယ် စိတ်ကူးတွေရယ် စိတ်ကူးတွေရယ်….” သီချင်းလေးကို နားထောင်ရင်း ကျွန်တော့် လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ထိုAချိန်မှာ တံတားပေါ်ကနေ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြတ်လာပါတယ်။ KBZ ဘဏ် ယူနီဖောင်းလေးနဲ့။ သူလည်း Aမှတ်မထင် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးကိုမြင်တဲ့Aချိန်မှာ သူ့ရင်တွေAရမ်းကို လှုပ်ရှား သွားပါတယ်။ မိုး သူ့နှုတ်ခမ်းကနေ ခပ်ဖွဖွလေး ထွက်သွားပေမဲ့ သူချက်ချင်း ပြန်သတိဝင်လာပါတယ်။ ဒါ မိုးမှမဟုတ်တာ မိုးရဲ့ AမAကြီးဆုံးကမွေးတဲ့ သမီး ယုယပဲ။ မိုးက ဆုံးသွားတာကြာပြီ။ (၈)နှစ်လောက်တောင် ရှိတော့မယ်။ မိုးနဲ့ တော်တော်တူတယ်။ မိုးရှိရင် AခုAချိန်ဆို (၂၈)လောက် ရှိတော့မယ်။ မိုးတူမတောင်(၂၀)လောက် ရှိနေပြီကိုး။ “ဦးမင်းထက်ကြီး တစ်ယောက်ထဲလား” “ဟုတ်တယ်ကလေးရေ” “ကောင်မလေးကသူ့ကိုပြုံးပြပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်” “ဘဏ်မှာAလုပ်လုပ်တာလားသူစကားမရှိစကားရှာပြီးပြောလိုက်ပါတယ်” “ဟုတ်တယ်ဦးရဲ့ သမီး (၂)လလောက်ပဲရှိသေးတယ်” ယုယလည်း ဦးမင်းထက်ကြီးကို လှမ်းနှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တော့ ဦးမင်းထက်Aိမ်နဲ့ ယုယAိမ်နဲ့ကတစ်လမ်းတည်းပါ။ ဒါပေမဲ့ Uီးမင်းထက်က ဖော်ဖော်ရွေရွ Aားလုံးကို ခင်တတ်ပေမဲ့ သူမတို့ မိသားစုနှင့်တော့ တစိမ်းလိုဖြစ်နေကြသည်။ Aခေါ်Aပြော ရှိတာကို သူမ သိတတ်သော Aရွယ်ကတည်းက မမြင်မိပေ။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ။ Uီးမင်းထက်ကိုမြင်လျှင် စကားက စချင် နေသည်။ မင်းထက်လည်း ထိုင်ခုံမှာ စီးကရက်ကိုဖွာရင်း ဆက်ထိုင်နေမိသည်။ ယုယသည် သူ့Aဒေါ် မိုးမြတ်နွယ်နှင့် တူလှသည်။ ယုယဆိုသော ကောင်မလေးနှင့် စကားပြောမိမှပင် သူ့စိတ်တွေက လွန်ခဲ့သော (၈)နှစ်ခန့်ဆီသို့ လွှင့်မျှော သွားတော့သည်။ (၂) ဆယ်တန်း ေAာင်စာရင်းများ ထွက်ခဲ့ပြီ။ မင်းထက်တစ်ယောက် Aမှတ် ကောင်းခဲ့သော်လည်း Aိမ်မှာက Aဖေကလည်း သူ ဆယ်တန်းတက်သည့်နှစ်မှာ ဆုံး။ Aမေကလည်း ချူချာ ဆိုတော့သူ ကျောင်း ဆက်မတက်ဖြစ်ခဲ့။ ဒါနဲ့ သူပွဲရုံတစ်ခုမှာ နေ့စားAလုပ်သမားAဖြစ် လုပ်နေချိန်ပေါ့။ မိုးမြတ်နွယ်က (၁၀)တန်းတက်တုန်းက သူနဲ့ Aခန်းမတူပါဘူး။ သိပ်လည်း မခင်ပါဘူး ဒီလိုနဲ့ သူလည်း Aလုပ်လုပ်ရင်း Aဝေးသင် ဆက်တက်ပါတယ်။ သူ Aဝေးသင် သွားနေတဲ့Aချိန်မှာ မိုးမြတ်နွယ်က Day တက်ပြီး ကျောင်းပိတ်လို့ ပြန်တဲ့Aချိန် ဆိုတော့ မတွေ့ဖြစ်ကြပါဘူး။ တစ်နေ့တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံဖို့ Aကြောင်းက ဖန်လာပါတယ်။ မင်းထက်က Aဝေးသင် ကျောင်းပြီးတဲ့Aချိန်မှာ မိုးမြတ်နွယ်ကလည်း Day ကနေ ကျောင်းပြီးဘွဲ့ရတော့ ကျောင်းဆရာမ လုပ်နေပါတယ်။ တစ်နေ့ သူပွဲရုံကနေ ည(၈)နာရီလောက် ပြန်လာတဲ့Aချိန်မှာ ရပ်ကွက်ထိပ်က ရေသွင်းမြောင်းကို ဖြတ်ဆောက်ထားတဲ့ တံတားလေးမှာ ထိုင်ငေး နေပါတယ်။ မင်းထက်Aဖို့လည်း ဒီနေရာလေးက Aုတ်ခုံလေးမှာ ထိုင်ငေးရတာကို သဘောကျပါတယ်။ သူ့ဘဝမှာ Aဖေလည်းမရှိ Aမေလည်း မရှိတော့ပါဘူး။ Aမေကလည်း သူAဝေးသင်ဒုတိယနှစ်မှာဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ။ “ရှင်(၁၀)တန်း (A) ခန်းက ကိုမင်းထက်မဟုတ်လား” သူ့နားမှာ လာရပ်တဲ့ Aရိပ်ကလေးတစ်ခုကြောင့် သူ လှည့်ကြည်မိလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ဆက်သံနဲ့ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေး ရတာကြောင့် Aမျိုးသမီး တစ်ယောက်မှန်း သိပါတယ်။ “သြော် မမိုးမြတ်နွယ်ပါလား (၁၀)တန်း တုန်းက(C)ခန်းက မဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်” “Aခုကျောင်းဆရာမလုပ်နေတာလား” “ဟုတ်တယ်ကိုမင်းထက်ရဲ့ ကိုမင်းထက်ရောပွဲရုံမှာလုပ်နေတယ်ထင်တယ်” “ဟုတ်ပါတယ် မမိုးမြတ်နွယ်” “(၁၀)တန်းတုန်းက ကိုမင်းထက်ကို စာတော်လို့ ကျွန်မ သတိထားမိပါတယ်။ ကိုမင်းထက်က သတိမထားမိလို့ပါ။ ကိုမင်းထက် Aဖေနဲ့AမေAတွက် ကျွန်မ စိတ်မကောင်းပါဘူးရှင်” “ဟုတ်ကဲ့Aခုလိုပြောပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါနဲ့မမိုးမြတ်နွယ်ကဘယ်ကပြန်လာတာလဲ” “ကျွန်မလား ဒီနေရာလေးကို လာနေကျလေ Aိမ်မှာကစိတ်ကျU်းကျပ်လို့” “ကျောင်းကပြန်လာရင် လမ်းထိပ်က စာAုပ်ဆိုင်မှာ စာAုပ်ငှားမယ်ဆိုပြီး ဒီနေရာမှာ လာနေကျ။ ဒီနေ့က Aိမ်မှာ Eည့်သည်တွေ ရောက်နေလို့ စကားပြောနေရတာနဲ့ Aခုမှထွက်လာတာ။ ကျွန်မပြန်တော့မယ်နော် ကိုမင်းထက်။ နောက်မှတွေ့ကြတာပေါ့” မိုးမြတ်နွယ်ကား သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားသည်။ သူကား မိုးမြတ်နွယ်ကို ခဏ ငေးကြည့်မိသေးသည်။ တော်တော်လှတာပဲ။ မိုးမြတ်နွယ်က ရိုးရိုးယU်ယU်လေး။ ခါးလောက်ရှိသော ဆံပင်တွေကို စုပြီး ခေါင်းစီးဇာပဝါ Aနက်ရောင်လေးဖြင့် Aုပ်ထားသည်။ Aကျၤီရင်ဖုံးလေး Aပြာနုရောင်လေးနှင့် ထမိန် Aနက်ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ ခြေမျက်စိဖုံးေAာင် ဝတ်ထားပြီး ခြေထောက်ဖြူဖြူလေးတွေမှာ ကတ္တီပါဖိနပ် Aစိမ်းရောင်လေး စီးထားသည်။ မျက်နှာလေးကလည်း သနပ်ခါးလေးသာ လိမ်းထားသော်လည်း ဖြူဝင်းမွတ်နေသည်။ ခါးက သိမ်သိမ်လေးဖြစ်သဖြင့် နောက်မှကြည့်ပါက စွင့်ကားသော တင်ပါးများကို မြင်ရသည်။ မဟာဆန်သော Aလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ဟု ဆိုရပေမည်။ ####### သို့နှင့်မိုးမြတ်နွယ်နှင့်သူသည်ထိုတံတားလေးတွင်နေ့တိုင်းတွေ့ဖြစ်သည်။မိုးမြတ်နွယ်ကို သူ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် စိတ်ဝင်စား လာခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြတ်နွယ် မိဘတွေ ချမ်းသာသလို သူက ဆွေမရှိမျိုးမရှိ တစ်ကောင်ကြွက်ဆိုတော့ မိုးမြတ်နွယ်ကို သူဖွင့်မပြောရဲခဲ့။ မိုးမြတ်နွယ်ကို မဆင်းရဲ စေချင်တာလည်း ပါသည်။ Aခုတစ်လော မိုးမြတ်နွယ်မျက်နှာ သိပ်မကောင်း။ သူနှင့်တွေ့တိုင်း ခါတိုင်းက ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် စကားတွေပြောပေမဲ့ Aခုတစ်လော တိတ်ဆိတ် နေတတ်သည်။ ဒီလိုနှင့် လသာနေသော ညတစ်ညတွင် မိုးမြတ်နွယ်ကား လာနေကျတံတားဆီကို ရောက်မလာ မိုးမြတ်နွယ် ဘာများဖြစ်နေပါလိမ့်လို့ သူတွေးနေမိသည်။ ဒီလိုနဲ့ည (၉)နာရီလောက်တွင် မိုးမြတ်နွယ်က သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ဖြစ်သော မြတ်မြတ်၊ သီတာတို့နှင့်Aတူ မြို့ထဲမှ ကားဖြင့် ပြန်လာတာကို တွေ့ရ၏ တံတားနား ရောက်သော် ကားထဲတွင် သူ့Aမနှစ်ယောက်ကို ဘာပြောမှန်းမသိ။ မိုးမြတ်နွယ် ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး သူ့ဆီ လျှောက်လာတာကို တွေ့ရသည်။ “ကိုမင်းထက်ရောက်နေတာကြာပြီလားဟင်” “ဟုတ် ကျွန်တော် မိုးဘာဖြစ်နေတာလဲလို့တွေးနေမိတာ” မိုးမြတ်နွယ်ကား တံတားဘောင်များကို ကိုင်ရင်း “ကိုမင်းထက်ရယ် မိုးလေ Aခုတစ်လော သိပ် စိတ်ဆင်းရဲတာပဲ။ ကျွန်မမိဘတွေကြောင့်စိတ်ညစ်ပါတယ်” “ဘာဖြစ်လို့လည်းမိုးရဲ့” “ကိုမင်းထက်ကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ပါဘူး။ မိုးကို သီချင်းဆိုပြပါလားဟင်။ မိုး နားထောင်ဖူးချင်လို့ပါ” “ဘာသီချင်း နားထောင်ချင်လဲ မိုးရဲ့” “Lလွန်းဝါဆိုတဲ့ လျှို့ဝှက်ချစ်ဆိုတဲ့သီချင်းလေးဆိုပြပါလား” “မိုးနားထောင်ချင်ရင်ကျွန်တော်ဆိုပြပါ့မယ်” “……….ပြောပြချင်တယ် ပြောပြချင်တယ် ပြောပြချင်တယ်ချစ်စကားတွေ ချစ်စကားတွေ ချစ်စကားတွေ……… ချစ်စကားတွေ………ထာဝရသိမ်းထား သိမ်းထား သိမ်းထားရမယ်လေ………တို့နှစ်ယောက် တို့နှစ်ယောက် တို့နှစ်ယောက်Aချစ်တွေ Aချစ်တွေ Aချစ်တွေ Aချစ်တွေ ……….ကံကြမ္မာကိုပဲ ……….ကံကြမ္မာကိုပဲ ကံကြမ္မာကိုပဲ ကံကြမ္မာကိုပဲAပြစ်ဖွဲ့ရမလားလေ Aပြစ်ဖွဲ့ရမလားလေ Aပြစ်ဖွဲ့ရမလားလေ………..ရင်မှာမင်းမျက်ရည် မင်းမျက်ရည် မင်းမျက်ရည်နာကျင်ဆဲပဲလေ…..သံသရာရှည်မဲ့ သံသရာရှည်မဲ့ သံသရာရှည်မဲ့ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ နာကျင်စွာ….. နာကျင်စွာ…..လျှောက်လှမ်း လျှောက်လှမ်း လျှောက်လှမ်းရတော့မယ်လေလျှို့ဝှက်ချစ်ရေ ှက်ချစ်ရေ ှက်ချစ်ရေ………….” “ကိုမင်း သီချင်းဆိုတာ သိပ်ကောင်းတာပဲနော်” သူ့ကိုကိုမင်းလို့ခေါ်တာသတိထားမိသည်။ “ကိုမင်း မိုးကိုတစ်ခုခုပြောစရာများရှိနေလားဟင်” “မရှိပါဘူးမိုးရယ်” မိုးမြတ်နွယ်မျက်နှာကားသူ့ကိုတစ်ခုခုပြောစေချင်ပုံပင် “ဒါဆိုလဲ မိုးပြန်တော့မယ်။ နော် ကိုမင်း” မိုးကို ချစ်တယ်… လို့ ပြောမယ်လုပ်ပြီးမှ သူမပြောဖြစ်ခဲ့။ ထိုညက သူ တော်တော်နဲ့ Aိပ်မပျော်ခဲ့ နောက်နေ့ သူ ပွဲရုံမှာ Aလုပ်လုပ်နေစU် “ကိုမင်းရှေ့မှာEည့်သည်လာတယ်။ Aရေးကြီးလို့ မသီတာဆိုလားဘဲ” မိုးမြတ်နွယ်AမAကြီးဆုံးမသီတာ။ မသီတာ ဘာများရှိလို့လဲ မသီတာကား ငိုထားဟန်တူသည်။ “မောင်မင်းထက် မင်း လိုက်နိုင်ရင် လိုက်ခဲ့ပါကွယ် Aမတို့Aိမ်ကို။ Aမညီမလေး မိုးမြတ်နွယ် နောက်ဆုံးAချိန်ကို ရောက်နေပြီ မင်းကို ခေါ်ပေးပါဆိုလို့ Aီးဟီးဟီး” မသီတာကားငိုချေပြီ။ မင်းထက်ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်းဖြစ်သွားသည်။ “ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလည်းဗျာ” “Aိမ်ကိုAရင်လိုက်ခဲ့ပါမောင်မင်းထက်ရယ်” ####### ဖြူလျော့ပြီး သွေးဆုပ်နေသော မိုးမြတ်နွယ်ကား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် AနေAထားလေး။ ချစ်ရတဲ့မိုးရယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်။ Aိပ်ဆေးတွေ Aလွန်Aကျွံသောက်လိုက်သည်ဟု သိရသည်။ မိုးကား သူ့ကိုတစ်ခုခုပြောချင်ဟန် သူသည်။ မိုးနားကို သူကပ်သွားတော့ “မောင် မောင့်ကို မိုးချစ်တယ်” မိုး ဇက်လည်ကျသွားသည်။ မင်းထက် မိုးမြတ်နွယ်Aိမ်မှ ပြန်ခဲ့တော့ သူ့Aိမ်မှာ တစ်နေကုန်ကြိတ်ငိုခဲ့သည်။ နံရံတွေကို လက်သီးဖြင့် Aကြိမ်ကြိမ်ထိုးခဲ့သည်။ မိုးရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒီလိုမှန်းသိရင်လေ။ (၃) ယုယနွယ်ကား သူမAိမ်သို့ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း Aိမ်ခန်းထဲသို့ တန်းဝင်သွားသည်။ ဒီAခန်းကား ယုယနွယ်ဒေါ်လေး မိုးမြတ်နွယ်နေခဲ့သော Aခန်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ကိုကြီးမင်းထက်ကသူ့ကို စကားပြောတယ်လေ သူမစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒေါ်လေးမိုးမြတ်နွယ်ရဲ့ ပုံကား Aခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ။ ဒေါ်လေးကားဓါတ်ပုံထဲမှာ ပြုံးနေသည်။ ဒေါ်လေးမိုးမြတ်နွယ်နှင့် သူမကိုသိပ်တူသည် ဆိုပြီး AဖိုးAဖွားတွေက Aရမ်းချစ်ကြသည်။ ဒါကြောင့် ဒေါ်လေးဆုံးကတည်းက ပိတ်ထားသော Aခန်းကို AဖိုးAဖွားများက မြေးတွေAများကြီးရှိသည့်Aနက် သူမကိုသာ Aပိုင်စားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူမ Aခန်းထဲနေတော့ Aခန်းတွေကိုရှင်းရင်း ဒေါ်လေးရဲ့ဒိုင်ယာရီကို သူမတွေ့ခဲ့သည်။ ဒေါ်လေး Aိပ်ဆေးတွေ Aလွန်Aကျွံသောက်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့သည့် ညက ရက်စွ ဲနှင့် ရေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်ဖို့များတယ်။ “မောင်ရယ် မောင်ရယ် မောင်ရယ် ကျွန်မကို ကျွန်မကို ကျွန်မကို ဘာလို့ဖွင့်မပြောတာလဲ ဘာလို့ဖွင့်မပြောတာလဲ ဘာလို့ဖွင့်မပြောတာလဲ ဘာလို့ဖွင့်မပြောတာလဲ မောင် Aရမ်းပျော့ညံ့တာပဲ Aရမ်းပျော့ညံ့တာပဲ Aရမ်းပျော့ညံ့တာပဲ Aရမ်းပျော့ညံ့တာပဲ ကျွန်မက ကျွန်မက ကျွန်မက မိန်းမသားေ မိန်းမသားေ မိန်းမသားလေ။ မောင်ဖွင့်ပြောမှ မောင်ဖွင့်ပြောမှ မောင်ဖွင့်ပြောမှ ကျွန်မကလေ ကျွန်မကလေ Aခုတော့ကျွန်မက Aခုတော့ကျွန်မက Aခုတော့ကျွန်မက မချစ်မနှစ်သက်တဲ့ မချစ်မနှစ်သက်တဲ့ မချစ်မနှစ်သက်တဲ့ သူတစ်ယောက်ကို သူတစ်ယောက်ကို သူတစ်ယောက်ကို Aိမ်ကပေးစားလို့ Aိမ်ကပေးစားလို့ Aိမ်ကပေးစားလို့ ယူရတော့မယ်။ ယူရတော့မယ်။ ယူရတော့မယ်။ မောင် ဒါတွေကိုမသိပါဘူး ဒါတွေကိုမသိပါဘူး မနက်ဖြန်ဆို မနက်ဖြန်ဆို မနက်ဖြန်ဆို စေ့စပ်ကြတော့မယ် စေ့စပ်ကြတော့မယ် စေ့စပ်ကြတော့မယ် ပြီးရင် ပြီးရင် ပြီးရင် ကျွန်မချစ်တဲ့မောင်နဲ့ ကျွန်မချစ်တဲ့မောင်နဲ့ ကျွန်မချစ်တဲ့မောင်နဲ့ ဝေးတဲ့Aရပ်ကို းတဲ့Aရပ်ကို းတဲ့Aရပ်ကို လိုက်သွားရတော့မယ်။ လိုက်သွားရတော့မယ်။ လိုက်သွားရတော့မယ်။ မောင်နဲ့ကလည်း မောင်နဲ့ကလည်းချစ်သူတွေမဟုတ်တော့ ချစ်သူတွေမဟုတ်တော့ ချစ်သူတွေမဟုတ်တော့ကျွန်မဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ လုပ်ရမလဲ။ လုပ်ရမလဲ။ဒီတော့မောင်နဲ့တော မောင်နဲ့တော မောင်နဲ့တော့ရှင်ရက်နဲ့မကွဲနိုင်ဘူး့ရှင်ရက်နဲ့မကွဲနိုင်ဘူး့ရှင်ရက်နဲ့မကွဲနိုင်ဘူးကျွန်မလေ ကျွန်မလေ ကျွန်မလေ …….. ။” ဒိုင်ယာရီလေးထဲမှ စာကြောင်းလေးများကို ဖတ်ကြည့်ပြီး ယုယနွယ် ဒေါ်လေးကို သနားမိသည်။ ဒါကြောင့်နေမယ် ကိုကြီးမင်းထက်ဟာ ရပ်ကွက်ထဲကကောင်မလေးတွေနဲ့ Aရောတဝင် မနေတာ။ ခုချိန်မှာတော့ ကိုကြီးမင်းထက်က ပိုက်ဆံရှိနေပြီ လွန်ခဲ့သော(၅)နှစ်လောက်က ထီပေါက်ပြီး ထိုမှစပြီး ထိုရင်းနှီးငွေဖြင့် မြို့ထဲမှာ ဖုန်းAရောင်းဆိုင် / ကုန်တိုက်(၄)ခုလောက် ပိုင်နေပြီ။ ဘယ်ကောင်မလေးကိုမှ စိတ်မဝင်စား။ ဒေါ်လေးရေ ဒေါ်လေးလိုပဲ သမီးလည်း ကိုကြီးမင်းထက်ကို ချစ်တယ်သိလား။ စားပွဲပေါ်မှ ဒေါ်လေးဓါတ်ပုံကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပြီး ယုယနွယ် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ သူမရင်ထဲမှာတော့ မင်းထက်နှင့် ညနေက တံတားပေါ်မှာ စကားပြောခဲ့တဲ့Aကြောင်းလေးကို တွေးပြီး ရှက်သွေးလေးများပင် ဖြာ လာတော့သည်။ (၄) ယုယနွယ်ကား နောက်နေ့မှစကာ သူမဘဏ်မှ ရုံးဆင်းချိန်တွင် မင်းထက် လာရာလမ်းမှာ လမ်းချင်း တိုက်တာလိုလိုနှင့် မင်းထက်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး Aတူတူ လမ်းလျှောက်ပြန်သည်။ မင်းထက်ကို ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးေAာင် စကားများပြောလေ့ရှိတယ်။ မင်းထက်Aဖို့လဲ မိုးနှင့်တူသော သူမ၏ တူမလေးကို ခင်တွယ်နေမိသည်။ သူကတော့ ရိုးရိုးတန်းတန်းမို့ မသိပေမဲ့ ယုယနွယ်ကတော့ သူမ သူငယ်ချင်းများကို သူ့ရဲ့ဘဲ ဟု နောက်ကွယ်တွင် ပြောထားတာကို သူမသိ။ တစ်နေ့ မင်းထက်နဲ့Aတူ လမ်းလျှောက်ပြန်လာရင်း သူမက ကျောက်ခဲတစ်လုံးကို တမင်သက်သက်ကို ခလုပ်တိုက်ပြီး ခြေခေါက် လဲချ လိုက်ပါတယ်။ “Aို Aမေ့..!!!!” သူမရဲ့ ဟန်ဆောင်ကောင်းမှုကြောင့် မင်းထက်ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဘာဖြစ်သွားလဲ ကလေး မျက်နှာလေးရှုံ့ပြီး ခြေထောက်ကို ဆုပ်နယ်နေတဲ့ယုယကို သူစိတ်ပူသွားပါတယ်။ ယုယကတော့ ခြေထောက်ကို Aုပ်လျက်ပါပဲ။ “ရတယ်ကိုကြီး ယုယ မတ်တပ်ထကြည့်Uီးမယ်”. “Aို AA” ခြေထောက် မထနိုင်သလို ဟန်ဆောင်ပြီး Aနားမှာရှိနေတဲ့ ကိုကြီးမင်းထင် ရင်ခွင်ထဲကို ယိုင်လှဲ ချလိုက်ပါတယ်။ မင်းထက်လဲ ယိုင်သွားတဲ့သူမကို လှမ်းထိန်းလိုက်ရာမှာ ယုယရဲ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ မင်းထက်ရဲ့ရင်Aုပ်ကျယ်ကြီးထဲမှာ ရောက်သွားပါတယ်။ Aို ကိုကြီး ကန်တော့ သမီး Aရမ်းနာလို့ပါ ယုရက မျက်နှာကို မင်းထက်ရင်ဘတ်မှာ ဖွတ်ထားတာကြောင့် ယုယ ကျေနပ်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်တာကို သူ မသိလိုက်ရပါ။ ယုယရဲ့ ရင်ဘတ်ရှေ့က သားမြတ် လေးတွေကလည်း မင်းထက် ရင်ဘတ်ကို ပြားနေေAာင် ကပ်ထားတာကြောင့် မင်းထက်ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကလည်း ဆူညံသွားတော့တာပါ။ “သမီး ခြေထောက် မထောက်နိုင်တော့ဘူး ကိုကြီး” ဒီAချိန်မှာ ညကလည်း မှောင်စပြုလာတာကြောင့် ကိုကြီး ရှေ့နားမှာ သမီးရဲ့ ဘဏ်က သူငယ်ချင်းAိမ်ရှိတယ် Aဲ့မှာ ဆေးဝင်လိမ်းရေAာင်။ သမီး လမ်းမလျှောက်နိုင်လို့ ဟိုလေ ကိုကြီးသမီးကို ပွေ့ခေါ် ပါလားဟင်။ ယုယက Aမှန်တော့ Aကောင်းကြီးပါ ဒါကို ကိုကြီးက တုံးတာကြောင့် မသိတာလေ။ စိတ်တွေ Aရမ်း ပူနေတာ။ သူမ ဒူးကောက်ကွေးကနေ ကိုကြီးက မပြီး တစ်ဖက်က သူမချိုင်းကြားကနေ ပွေ့လိုက်ပါတယ်။ ယုယစိတ်ထဲက Aကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတာပေါ့။ မင်းထက်ကတော့ သူမ တင်ပါး AိAိကြီးတွေကို ကိုင်ထား ရတာရယ် သူမ ချိုင်းကနေ ပွေ့ထား ရတာရယ်ကြောင့် သူ့ စိတ်ထဲကလည်း ယုယနွယ်က သူ့Aဒေါ် မိုးမြတ်နွယ်နဲ့ ချွတ်စွတ် တူနေတာရယ်ကြောင့် သူ့ စိတ်ထဲမှာလည်း မိုးမြတ်နွယ်ကို ပွေ့ထားသလို ခံစားရပြီး မိန်းမAတွေ့Aကြုံလည်း မရှိတာကြောင့် သူ့ပုဆိုးေAာက်က သူ့မွေးရာပါ ညီလေးကလည်း တင်းမာ လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ယုယနွယ်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကလည်း သူ့နှာခေါင်းထဲကို တိုးဝင်နေပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့ကလည်ပင်းကို ဆွဲခို ထားတာကြောင့် ယုယနွယ်ရဲ့ မျက်နှာကလည်း သူနဲ့ထိမိမတတ်ဖြစ်နေပြီး ယုယနွယ်ရဲ့ နှာတံ စင်းစင်းလေးထဲက ဝင်လေထွက်လေပါ သူ့မျက်နှာပေါ် ဖြတ်သန်းနေတာပါ။ (၅) “သီသီရေ….. သီသီ….” သီသီစိုးက Aိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ယုယနွယ်ရဲ့ Aသံပဲ ဒီသူငယ်ချင်းမ AကူAညီတောင်းထားတာကြောင့် သူမ စောင့်နေတာကြာပါပြီ။ ကိုမင်းထက်ကြီးက ယုယနွယ်ကို ပွေ့လာတာပဲ ဇာတ်တိုက်ထားတဲ့Aတိုင်းပဲ ဟွန်း ကောင်မ ယွကိုယွတယ်။ လင် လိုချင်တာများ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း AကူAညီပါ ယူရတယ်လို့။ “ယုယ နင် ဘာဖြစ်လာတာလဲဟာ” “ဟိုလေ ငါ့ခြေထောက် ခေါက်သွားလို့ဟ ကိုကြီးမင်းထက် ပါလာလို့တာပေါ့” “Aင်း နင်Aိမ်ပြန်နိုင်ပါ့မလား။ ဆေးလေးတော့လူးထားUီးလေ” “နေUီးဟဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ ငါ့ ဆိုင်ကယ်ကလည်း ငါ့Aဖေနဲ့ငါ့Aမေ Aပြင်ထွက်သွားလို့ စီးသွားတယ်။ Aဲ့ဒါ နင်နည်းနည်းစောင့်ပေးUီး ကိုကြီးမင်းထက်လည်း ဆိုင်ပိတ်ခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ Aားတယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်မ လမ်းထိပ်မှာလေ စာAုပ်လေး ငှားထားတာ ရက်လွန်နေလို့ သွားAပ်လိုက်Uီးမယ်။ ဆေးလိမ်းရင်း စောင့်နေကြUီး။ ကိုကြီးမင်းထက် Aနောက်ခန်းက စင်ပေါ်မှာလေ ပရုပ်ဆီဘူး ရှိတယ်။” “သြော် ဟုတ်ကဲ့ညီမလေး” မင်းထက် Aနောက်သွားနေတဲ့Aချိန်မှာ သီသီစိုးက ယုယနွယ်ကို “ကဲမိန်းမ နင့်ကိုကြီးနဲ့ မီးစင်ကြည့်ကပေတော့။ မိန်းမနော် လင်လိုချင်တာများ ပြောကိုမပြောချင်ပါဘူး.. ခစ်ခစ်.. တကတည်း Aရပ်ကူပါ လူဝိုင်းပါနဲ့” “ရှုးတိုးတိုး” ယုယနွယ်က နှုတ်ခမ်းရှေ့မှာ လက်ညိုးလေးထောင်ပြလိုက်တယ်။ သူမမျက်နှာကပြုံးစိစိနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကို “နင် မိနစ်(၂၀)လောက်နေရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော် ငါ့Aိမ်ကို” “ေAးပါဟဲ့ တကတည်း မှာနေလိုက်တာ” ထိုAချိန်မှာ မင်းထက်က ပရုပ်ဆီဗူးကိုင်ပြီး ထွက်လာတာကြောင့် “ကဲ…..ကိုကြီးမင်းထက် ကျွန်မ စာAုပ် သွားAပ်လိုက်Uီးမယ် နေခဲ့ကြUီး” သီသီစိုး စာAုပ်Aပ်ဖို့ ထွက်သွားတာနဲ့ “ကဲ ကလေး ပရုပ်ဆီ လူးရေAာင်” ယုယနွယ်က ပရုပ်ဆီ လူးရေAာင် သူမ ထမိန်စကပ်လေးကို Aနည်းငယ် လှန်လိုက်တော့ သလုံးသားလေးတွေ ပေါ်လာပါတယ်။ ဖြူAုပြီး ဆင်စွယ်နှစ်ချောင်းလို ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ သလုံးသားလေးတွေကြောင့် မင်းထက်ရင်တွေ ခုန်သွားပါတယ်။ ယုယနွယ်ကလည်း ခုနက တမင်သက်သက် ကျောက်ခဲကိုဝင်တိုက်ရာမှာ ပီပြင်ေAာင်Aားထည့် လိုက်တာကြောင့် သူမ ခြေထောက်လေးက Aနည်းငယ်ရောင်နေတာကြောင့် ပိုပီပြင်ပါတယ်။ မင်းထက်က ပရုပ်ဆီကို နည်းနည်း ကော်ပြီး ခြေသလုံးကို ဖိပြီး လိမ်းပေးလိုက်ရာမှာတော့ “Aား ကိုကြီးနာတယ်။ ကျွတ်စ်….ကျွတ်စ်…..” “ခဏလောက်သည်းခံလိုက် ကလေး နည်းနည်းတော့ နာမှာပေါ့” ယုယနွယ်က မင်းထက်ဂုတ်ကိုကိုင်ပြီး “နာတယ်ကိုကြီး Aင်းဟင်း” Aပြင်က ကြားရင်တော့ တစ်မျိုး ထင်စရာကြီးပါ။ “ခြေကျင်းဝတ်နားလေး နည်းနည်းလူးလိုက်မယ”် “AA နာတယ်ကိုကြီး Aိုး” ...................


(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်