ဘဝ ဘဝ

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။

ဘဝ ဘဝ
▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲

ဆိုင်မှာ အလုပ်လာလုပ်တဲ့ခင်မှုံ ကိုအနေနီးစပ်နေတော့သူကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လာသည် ..။
စားဘူးလက်စရှိတဲ့လူမို့ခင်မှုံကိုသူလက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ဘဲ တနေ့ခွေးမ တခြားကိုကြေ ွးတောင်း သွားတဲ့
အချိန်ဖမ်းဆွ ဲကာ ကျင့်ကြံခ ဲ့သည် ..။
ခင်မှုံ သည်အဲဒီနေ့က သူ့ကိုညုတုတု ချွဲတဲတဲတွေ လုပ်သည်လို့သူထင်သည် ..။
သူက ဆိုင်မှာ လာကူလုပ်တ ဲ့မိန်းကလေးတေ ွဆိုစေတနာပိုလေ့ရှိတဲ့အတိုင်း သူတို့အိမ်ပြန်ရင်သူတို့
အိမ်အတွက်စားစရာ ချက်စရာတွေ လက်ဆောင်ပေးလေ့ရှိသည် ..။ ကောင်မလေးတွေကိုအနည်းဆုံး
ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်လုပ်ရတာ သူသဘောကျသည် ..။
ခင်မှုံကိုလည်း စားစရာလေးတွေ ပေးပေးပြီး “ ဟ ဲ့ ... ကောင်မလေး.. ..ထွားလာတယ် ...အံမယ်..ကြည့်စမ်း..နင်
မငယ်တော့ဘူး ...” ဘာညာနဲ့ညာညာကိုင်သည် ..။ ခင်မှုံတို့က ဆင်းရဲတွင်း နက်တော့သူပေးတာ ကေ ျွးတာကို
အရမ်း သဘောကျသည် ..။ မခေ ွးမ မရှိတ ဲ့ရက်ဆိုရင်သူပိုပေးရ ဲတာ ကောင်မလေး သဘောပေါက်ပုံရသည် ..။
အဲလိုနေ့မျိုးဆိုရင်သူ့ကိုခင်မှုံ ကိုယ်တိုင်က ပုတ်လားခတ်လားနဲ့ ..။
ခေ ွးမ အိမ်က ထွက်သ ွားတာန ဲ့သူတအား လွတ်လပ်သ ွားသလိုခံစားရသည် ..။ ငယ်လင်ငယ်မယား
မို့ပေါင်းသင်းနေရပေမယ့်ပုတ်လောက်ကြီး ဝဖြိုးပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်လာတ ဲ့ခေ ွးမ ကိုသူစိတ်မလာချင်တော့
..။ ခွေးမ ကလည်း အသက်ကြီးလာတော့သူလိုတာကိုမပေးချင်တော့ဘူး ..။
မပေးချင်လေ..သူက ထန်လေ လုပ်ချင်လေ ..။ ဒီအချိန်မှာ အိမ်က ကုန်စုံဆိုင်မှာက ဖြူဖြူသွယ်သွယ်ငယ်ငယ်
မိန်းကလေး က အမြဲ ရှိနေတော့သူဒီမိန်းကလေးတေ ွကိုပဲ ကြံစည်တော့တာပ ဲ ..။
အဲဒီနေ့က ခင်မှုံကိုအိမ်အပြန်ကျရင်ဆီနဲ့ဆန်ပေးလိုက်မယ်လို့ပြောလို့ခင်မှုံ တအားဝမ်းသာနေပေမယ့် ... “
ဒေါ်လေးခေ ွးမ ..သိရင်ဆဲနေပါအုံးမယ်.. ဦးလေးနီတိုး ရယ် ...” လို့ခင်မှုံက ပြောတော့..“ဟ ဲ့..ဘာမှပူမနေနဲ့..ခွေးမ
က အိမ်ပြန်မိုးချုပ်မှာ.. နင်အိမ်ပြန်မယ့အချ ် ိန်သူပြန်မရောက်နိုင်သေးဘူး ..” လို့သူ ပြောရင်း ခင်မှုံကို
ကုန်စုံဆိုင်အနောက်ခန်းထဲက ကုလားပ ဲအိတ်တွေ သွား ကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ် ..။
“ ဘယ်နှစ်အိတ်ရှိသေးလဲ သေသေချာချာ ရေခ ဲ့...”
“ ဟုတ်.. ဦးလေးနီတိုး ...”
ဆိုင်က ဒီအချိန်ဆိုလူပါးတာ သူသိလို့အကွက်ဆင်လိုက်တာ ..။ ခဏအကြာ ခင်မှုံရှိတ ဲ့အတ ွင်းခန်းကို
သူဝင်လိုက်သ ွားလိုက်သည် ..။ ခင်မှုံသည်ကုလားပဲအိတ်တွေကိုရေတွက်နေသည် ..။
“ဟ ဲ့.. ကောင်မလေး..ကြာလိုက်တာ.. လာစမ်း.. ဒီကိုခဏ...”
ခင်မှုံကိုပ ဲအိတ်တွေပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူဖက်သည် ..။
“ အို..ဦးလေး ... ဘာလုပ်တာလဲ...”
“ နင့်ကိုငါ ချစ်တယ်ဟာ.... ငါ ချစ်တယ် ….ခင်မှုံ . . .”
“ ဟာ.. ဦးလေးကလဲ.. မဟုတ်တာကြီး....ဦးလေးက မိန်းမ လဲ ရှိတယ် ...ကျမထက်အသက်ကလဲ တအား
ကြီးတယ်... မသင့်တော်ပါဘူး..လွှတ်ပါ ….လွှတ်.....လွှတ်....”
ခင်မှုံက ရုန်းကန်သည် ..။ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်သည် ..။ ဦးနီတိုး က တအားဖက်တအားနမ်းသည် ..။
ခင်မှုံ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကိုသူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ငုံစုတ်သည် ..။ ခင်မှုံ ခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာ
ရမ်းခါပြီးရှောင်သည် ..။
“ ဦးလေးရယ်... မလုပ်ပါနဲ့.. ခင်မှုံ့ကိုအဲလိုအနိုင်မကျင့်ပါန ဲ့ ….... အီးဟီးဟီး .. ”
ငိုယိုကန်ကျောက်ရုန်းကန်ပေမယ့်သန်မာလှတ ဲ့ဦးနီတိုးရ ဲ့ လက်တွေထဲက မလွတ်နိုင်ဘူး ..။
ပဲအိတ်တွေပေါ်ကိုပက်လက်လဲကျသွားတဲ့ခင်မှုံရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ဦးနီတိုး အပေါ်စီး တက်ခ ွထားနေရင်း
ခင်မှုံရ ဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတပ်ရင်စေ့ဘလောက်စ်အကျၤ ီလေးကို ကြယ်သီးတွေ တဗြုတ်ဗြုတ်န ဲ့ဖ ွင့်ချွတ်နေသည် ..။
“ ဦးလေးနီတိုးရယ်... ကျမကိုမလုပ်ပါန ဲ့ ...”
ရုန်းကန်လွန်းတဲ့ခင်မှုံ ကို ဦးနီတိုး စိတ်မရှည်တော့ ..။ သူ့ကြီးမားတဲ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ရွယ်လိုက်ပြီး..
“ တိတ်စမ်း ..ခင်မှုံ..နင်ငါလုပ်တာ အေးအေးဆေးဆေး ခံစမ်း ..ငါ နင့်ကိုရိုက်ထည့်လိုက်လို့နင်အသက်ပါ
ထွက်သွားမယ်...” လို့ကြိမ်းမောင်းလိုက်သည် ..။
ခင်မှုံလဲ ဦးနီတိုး တကယ်ရိုက်မယ်ဆိုတာ သိသည် ..။
တခါက သူ့နွားပျောက်လို့နွားကျောင်းပေးတဲ့ကောင်လေး တယောက်ကိုရက်ရက်စက်စက်ရိုက်တာတေ ွ
တွေ့ဖူးခ ဲ့သည် ..။
ငိုပြီး မလုပ်ဖို့တောင်းပန်ပေမယ့်ကြမ်းတမ်း သန်မာတဲ့ဦးနီတိုး ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ..။
သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ တခုပြီးတခုကွာကျကုန်သည် ..။ ဦးနီတိုးသည်ခင်မံှုရဲ့ ဖ ွံ့ထွားတဲ့ရင်သားတွေကို
အားရပါးရ ကိုင်တွယ်သည် ..။ မြုပ်ဝင်နေတဲ့ရင်သီးလေးတေ ွကိုလျာထိပ်န ဲ့ကော်ထိုးသည် ..။ တော်တော်ကြာ
လျာန ဲ့ကလိပေးတော့ထောင်ထလာတဲ့ရင်သီးလေးတွေကိုကျေနပ်အားရစ ွာ ကြည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့စို့သည် ..။
ထမိန်လေး ကိုလှန်တင်လိုက်တော့အမွှေးမဲမ ဲ ခပ်ပါးပါး လွှမ်းနေတ ဲ့ခင်မှုံရဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့အဂ ၤါစပ်ကြီး ကို
ပေါင်တန်ဖြူဖြူ သွယ်သွယ်တွေ ခလယ်မှာ ဘ ွားကနဲ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ အကွ ဲကြောင်း နီညိုညိုကြီးကို
တွေ့လိုက်ရတော့ဦးနီတိုး ရမက်မီးတွေ ဟုန်းကန ဲ ထတောက်လောင်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုကွင်းလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်သည်
..။ အကြောကြီးတေ ွ ထင်းနေအောင်ထောင်ထနေတဲ့သူ့လိင်တန်ဆာကြီးက တုတ်တုတ်ခ ဲခ ဲကြီး
အမွှေးမဲမ ဲတွေကြားက ထင်းထင်းကြီး တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ခင်မှုံလဲ ညိုညို ရှည်ရှည်အတန်ချောင်းကြီးကို
တွေ့လိုက်ရတော့အရမ်း ကြောက်လန့်ပြီး ပေါင်တွေကိုစိလိုက်ပြီး အနောက်ကိုဆုတ်ပြေးဖို့ကြံသည် ..။ ဦးနီတိုးက
ဘယ်လက်လွတ်ခံမလဲ ..။
အဆီနဲ့တဝင်းဝင်း ဖြစ်နေတဲ့စားသောက်စရာက သူ့ပါးစပ်နားကိုရောက်နေပြီဆိုတော့ခင်မှုံကိုဖမ်း
ဆွဲပြီး ပေါင်တန်တွေကိုသူ့ဒူးတေ ွနဲ့ဘေးကိုတွန်းခွ ဲလိုက်ရင်း သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကိုအဂ ၤါစပ်ထဲ
ကိုသွတ်သွင်းတော့သည် ..။
“ အမလေး.ဦးလေးရယ် ... ကျမဟာလေး ကွ ဲပြ ဲသွားပါ့မယ် ..ကျမ ကြောက်တယ် ...”
ခင်မှုံ ဘာပြောပြော ဦးနီတိုးက ဂရုစိုက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ..။ တဏှာဇောကပ်နေတဲ့ဦးနီတိုးက ခင်မှုံ့အထဲကို
အတင်းသွင်းပြီ ..။ ဦးနီတိုး စောစောက ရင်သားတေ ွကိုထင်တိုင်းကြဲနေကထ ဲက ခင်မှုံ ရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည်
အထိအတေ ွ့တွေကြောင့်အရေတွေ စိုစိုရွှဲနေရတာတောင်ကြီးမားတဲ့တန်ဆာထိပ်ကြီး တိုးဝင်လာသောအခါ
တင်းကြပ်လွန်းနေသည် ..။ အထဲကိုလွယ်လ ွယ်ကူကူနဲ့မဝင်နိုင်ဘဲ သပ်လျိုထားသလိုတစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေသည် ..။
ခင်မှုံရ ဲ့ ကြောက်လန့်ပြီးအော်လိုက်သံက တော်တော်ကျယ်လို့ဦးနီတိုးက ခင်မှုံ့ပါးစပ်ကိုလက်တဖက်နဲ့
ပိတ်လိုက်သည် ..။
“ ဟိတ် ... ကောင်မလေး ..မအော်နဲ့ ...” လို့ပြောရင်း သူ့တန်ဆာကြီးကိုနောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ဖိသွင်းပြန်သည် ..။
“ အို... အား..အား....... အင်း....ကျွတ်ကျွတ်.....နာတယ်.....”
ခင်မှုံက သူ့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားရင်း ညည်းငြူသည် ..။
တင်းကျပ်ကျပ်အပေါက်ထဲကိုအတင်းကြီး ဖိဖိသ ွင်းနေရင်း လှုပ်တုတ်တုတ်ရင်သားတွေကိုလ ဲ လက်တွေက
ချေနယ်နေသည် ..။
ဒါတွေကို ပြန်မြင်ယောင်စဉ်းစားနေမိရင်း ဦးနီတိုး စိတ်တွေ တက်ကြွ ပြင်းထန်လာပြန်သည် ..။
သူ့အမြဲထောင်တဲ့ပေါင်ကြားက ငတုတ်ကြီးက ဝုန်းကန ဲ ထကြွလာပြန်သည် ..။
“ ဦးနီတိုး ...”
“ အင်..ဟင်....ဟင် ...”
အတွေးလ ွန်နေရာက သူ့နံမည်ကိုခေါ်လိုက်တာကြောင့်လန့်ဖျန့်သွားသည် ..။
ဟင် ... သာ၀ ..။
သူ့ခေါင်းရင်းခြံက သာ၀ … ..။
“ သာ၀ ..ဘာလဲ... ဘာကိစ္စရှိလဲ ...”
သာ၀ က သူ့အကြောင်းကိုအာဘောင်အာရင်းသန်သန်န ဲ့လူတွေကိုသတင်းဖြန့်တတ်တဲ့ကောင်မို့သူသိပ်အမြင်
မကြည်လင်ဘူး ..။
သုန်မှုန်တဲ့မျက်နှာကြီးနဲ့မေးလိုက်တဲ့ဦးနီတိုးကိုသာ၀ က “ ရ ွာထ ဲမှာ ပျံ့နှံ့နေတဲ့ထူးဆန်းတဲ့သတင်းတပုဒ်
သိပြီးပြီလားလို့လာမေးတာ ...” လို့ပြောလိုက်သည် ..။
ဦးနီတိုးက “ ဘာလဲ ..ကြွက်နီဆိုတဲ့ကလေး အကြောင်းလား ..မင်း မနေ့ထဲက မောင်းတီးနေတာန ဲ့ငါ သိပြီးပြီ..
သာ၀ ..ဒါပ ဲလား ..ဒါပဲ ဆိုရင်ပြန်တော့ကွာ ...” လို့ခပ်မာမာ လေသံနဲ့ပြောသည် ..။
“ ကြွက်နီအကြောင်း မဟုတ်ဘူး ... တစေ ္ဆခြောက်တဲ့အကြောင်း ...”
“ ဟင်.... ဘာခြောက်တာလဲ ..ဘယ်မှာလဲ ...”
“ ဟောဟိုက ဦးနီတိုး ခြံဝက စိန်ပန်းပင်ကြီး ပေါ်က ဆံပင်ဖါးလျားနဲ့မိန်းမတယောက်ခုန်ခုန်ချလာပြီး
ခြောက်တာ....”
“ ဟင်.. ဘယ်သူအခြောက်ခံရလို့လ ဲ ... သာဝရယ် ... ဟုတ်လို့လား ... ငါ့ကိုလာမထည့်နဲ့နော်...”
“ မထည့်ပါဘူး ဦးနီတိုးရယ် ... တကယ်ပါ.. ရွာထဲမှာ အခြောက်ခံရတဲ့လူတွေ အများကြီးပ ဲ...”
“ ဟေ …..”
“ဟုတ်တယ် ...ရ ွာထ ဲက လူတွေက ခင်မှုံ သူရဲလို့ပြောနေကြတာပဲ ...ဦးနီတိုး ..”
“ အာ.... မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ...ငါ မယုံဘူး ... သူရဲတစ္ဆေဆိုတာ တကယ်မရှိဘူး …”
“ ယုံတာ မယုံတာ က အဓိက မဟုတ်ဘူး.. ကျနော်လာပြောတာက ဒီလိုတွေ သတင်းဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို
..က ဲ..ကျနော်သွားလိုက်အုံးမယ် ...”
“ သွား.. သ ွား.... မင်းပဲ မဟုတ်မမှန်သတင်းတွေ လိုက်ဖြန့်နေတာ... ဟွန်း ..”
ဆိုင်ထဲက ရွှေဝါသည်သူတို့ပြောတာတွေကိုနားထောင်နေနိုင်သည် ..။ ဦးနီတိုး ဆိုင်ဖက်ကို
လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ..။ ရွှေဝါ့ကိုမတွေ့ဘူး ..။
ခြံဝက စိန်ပန်းပင်ကြီးကို မျက်လုံးရောက်သ ွားသည် ..။ နေ့ခင်းနေ့လည်လင်းလင်း ထင်းထင်း အချိန်မှာတော့
စိန်ပန်းပင်ကြီးကိုဘယ်ခွေး၀ ဲစားကမှလာမအူဘူး ..။ ညရောက်မှအူလိုက်ကြတာ ကမ်းကုန်ရော ..။
တကယပဲ ် နာနာဘာ၀ ဆိုတာ ညဖက်မှပ ဲ မြူးပျော်ကြသလား မသိပါဘူး ..။
....................။....................။....................

…...
…...
......
မြို့နယ်ဆေးရုံက ဆရာဝန်က ခင်မှုံကိုရင်ခွဲစစ်ဆေးပြီးလို့စခန်းမှူးဆန်းဦးကိုဖုန်းနဲ့သူတွေ့ရှိတာတေ ွ
ကိုရှင်းပြောပြနေတုန်း ဒုရဲအုပ်မြင့်မောင်မောင်သူ့စားပ ွဲရှေ့ကိုရောက်လာသည် ..။
ဆရာဝန်က ခင်ခင်ရီလို့ယူဆရတဲ့အရိုးစုကိုလည်း စစ်ဆေးနေတဲ့အကြောင်း.. မကြာခင်ဒီအရိုးစုန ဲ့
ပတ်သက်ပြီး သူထပ်ဖုန်းဆက်ဦးမည်လို့ပြောသည် ..။
“ စခန်းမှူး ..”
ဖုန်းချလိုက်အပြီး မြင့်မောင်မောင်ခေါ်လိုက်လို့ဆန်းဦး လှည့်ကြည့်သည် ..။
“ ထူးခြားတဲ့သတင်းတခု ကြားလာလို့ ...”
“ ဘာသတင်းလဲ..”
“ တစ္ဆေခြောက်တ ဲ့အကြောင်း ...”
“ ဟာ... လာပြန်ပြီလား...လူဝင်စား ပြီးတော့တစ္ဆေ ...”
“ အင်း ...ဦးနီတိုးရ ဲ့ ခြံအဝက သစ်ပင်မှာ တစေ ္ဆခြောက်တယ်လို့သူတို့တရ ွာလုံးက ပြောနေကြတယ် ..ခင်မှုံ သူရ ဲလို့
ပြောတာပဲ ...”
“ ကျနော်က တစ္ဆေ..သူရဲ မယုံဘူးဗျ ...ဒါနဲ့... ကြွက်နီကော ဘာထူးလဲ ..”
“ ကြွက်နီကတော့ခင်ခင်ရီဘဝမှာ သူန ဲ့ခင်ခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းတွေန ဲ့နှစ်ယောက်ထ ဲ သိတ ဲ့ကိစ္စတွေကိုတောင်
ပြန်ပြောပြနိုင်တယ်.. တ ဲ့ ...လူဝင်စား ဆိုတာ လက်ခံရမယ့်သဘော ဖြစ်နေပြီ..စခန်းမှူး ..”
“ အင်း ထူးဆန်းတာတော့အမှန်ပဲ ..ကျနော်တို့ကလ ဲ လူဝင်စား ပြောလို့ဆိုပြီး တရားစ ွ ဲတင်လို့မှမရတာ .. ခိုင်လုံတ ဲ့
အထောက်အထား ရဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ် ..”
“ အင်း ... ကျနော်ကတော့ဦးနီတိုးပဲ သတ်ပစ်တယ်လို့ထင်တာပ ဲ ...”
“ ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ..ကျနော်လဲ ဒီလိုပဲ ထင်တာပ ဲ ... ဒါပေမယ့်ကျနော်တို့ ထင်ကြေးနဲ့ အပြစ်ပေးလို့ မရဘူး ဆိုတ ဲ့
အချက်ကိုလည်း မမေ့သင့်ဘူး ...”
“ မှန်ပါတယ်.. စခန်းမှူး ...”
ဆန်းဦး ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး..“ ကျနော်ဆတ်သေကုန်းရွာ ဖက်သွားလိုက်အုံးမယ်ဗျာ...” လို့ပြောလိုက်လို့
မြင့်မောင်မောင်က ပြုံးသည် ..။ ပုန်းညက်လေး ဆီကိုဆန်းဦး သွားတော့မည်ဆိုတာကိုသိနေလို့ ..။
“ စခန်းမှူး ... အဖေါ်လေးဘာလေး ခေါ်သွားပါလား .. သေနတ်ကော ယူသွားရ ဲ့လား ..”
“ ဘာလို့ ..”
“ ဟိုတလောက တိုက်သ ွားတ ဲ့နေဒွန်းတို့ဓါးပြအဖွဲ့အဲဒီဆတ်သေကုန်း တဝိုက်သွားလာနေတယ်
သတင်းရထားလို့ .. ဗလ ဖြစ်ဖြစ်ခေါ်သွားပါလား ...”
“ ရပါတယ်... အဖေါ်တော့မလိုပါဘူး .. သေနတ်တော့အမြ ဲ ပါပါတယ် ..”
ဆန်းဦး စိတ်ထဲက စော်နဲ့ချိန်းပါတယ်ဆိုမှအဖေါ်ခေါ်သ ွားချင်ပါ့မလား.. မြင့်မောင်မောင်ရယ် ..လို့
ညည်းလိုက်ပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက်သည် ..။
ဆတ်သေကုန်းရ ွာကိုလိုက်ပို့မယ့်ညိုတင်ရဲ့မြင်းလှည်းက စခန်းရှေ့မှာ သူ့ကိုစောင့်နေသည် ..။
ဒီနေ့ည ဒေါ်အမာနီခရီးသွားမယ်ဆိုတာ ပုန်းညက်သူ့ကိုဖုန်းဆက်ပြောပြလို့သူန ဲ့ပုန်းညက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်
တွေ့ဆုံခွင့်ရမှာမို့သူဆတ်သေကုန်း ကိုသွားတာ ..။
“ ချစ်ကမ္ဘာစားသောက်ဆိုင်” ကို ရောက်တော့ထုံးစံအတိုင်း ပုန်းညက်အပြေးကလေး ထွက်လာပြီးကြိုသည် ..။
ညိုတင်ရဲ့မြင်းလှည်းကိုသူပြန်လွှတ်လိုက်သည် ..။ ပုန်းညက်က သူ့အတွက်စပယ်ရှယ်ဟင်းတွေ နဲ့ထမင်းပွ ဲ
ပြင်ပေးသည် ..။ သူကြိုက်တ ဲ့ဝက်သားနီချက်.. .. ပဲကြီးဟင်း ..ခရမ်းချဉ်သီး ငပိချက် ..။
ထမင်းစားသောက်ပြီး မန္တလေးထိုးမုန့်နဲ့မလိုင်ကရေကရာ ကိုအချိုပွဲ တည်းပြီး ဆိုင်ကိုထုံးစံအတိုင်း ပုန်းညက်က
ဒေါ်ကြီးစောနဲ့သန်းခင်ကိုဆိုင်မှာ ကျန်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ပိတ်ချိန်ရောက်ရင်ဆိုင်ပိတ်ပြီး ပြန်လာဖို့မှာပြီး ဆန်းဦးကို “
သွားကြစို့အကို ..” လို့ပြောလိုက်သည် ..။ အရင်လိုပ ဲ တနေ့တာ ရောင်းရ ငွေတေ ွကိုထည့်ထားတဲ့အိတ်ကို
စလွယ်သိုင်း လွယ်ထားသည် ..။
ဒီနေ့ဆတ်သေကုန်း ရွာလည်လမ်းက မီးတိုင်တွေ မီးမလင်းဘူး ..။
ထူးထူးခြားခြား တိတ်ဆိတ်နေပြီး တချက်တချက်စူးစူးဝါးဝါး အော်ပြီး ပျံသ ွားတဲ့ညငှက်တကောင်ရဲ့ အသံက
ကျယ်လွန်းသည်လို့ဆန်းဦး ထင်သည် ..။
ဆန်းဦးရဲ့လက်ကိုတွ ဲချိတ်လို့ပုန်းညက်အမှောင်ထဲမှာ လျောက်ရတာ ပျော်နေသည် ..။ သူတို့အတွက်
တမင်တကာ မီးတွေ မှောင်ထားပေးသလို ဖြစ်နေသည် ..။ ပုန်းညက်ရ ဲ့ ခါးလေးကို ဖက်ထားသည် ..။
ပုန်းညက်ဆီက သနပ်ခါးနံ့လေး ရနေသည် ..။
“ ချစ်တယ် ..ပုန်းညက်ရယ် ...တွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီ ...”
“ ပုန်းညကလဲ ် ဒီလိုပါပ ဲ အကိုရယ်.. အကို့ကိုအရမ်း တအား တွေ့ချင်နေတာပါ.. အမေက သူ့အမျိုးတွေနေတဲ့
နွားထိုးကြီး ဖက်ကိုသ ွားမယ်လဲဆိုရော အကို့ကိုဝမ်းသာအားရ ဖုန်းဆက်ပြောပြတာ... ခိခိ...
ဒါတောင်အမေက သူန ဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်နေတာကိုဆိုင်ကိုအကြောင်းပြပြီး ငြင်းရတာ ... ခိခိ....”
ဆန်းဦးလ ဲ အိမ်ရောက်တဲ့အထိမစောင့်နိုင်ဘဲ ပုန်းညက်ရဲ့ စွင့်ကားတ ဲ့တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုကိုင်ဆုပ်သည် ..။
ပုန်းညက်ကလဲ ဆန်းဦးကို “ အကိုရယ်.. အိမ်ရောက်ရင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရတော့မယ့်ဟာကို
..ကဲလိုက်ထာ..” လို့ပြောပေမယ့်ဆန်းဦး တင်ပါးတေ ွကိုကိုင်တ ွယ်ဖျစ်ညှစ်နေတာတွေကိုမတွန်းဖယ်ဘူး ..။
ဆန်းဦးက ကိုင်ဆုပ်ရင်း စိတ်တွေ တအား ထကြွလာပြီး တင်ပါးကြီးတွေ ကြားထဲကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့
နှိုက်ပွတ်သည် ..။
“ အို.. အကို့ ...”
ပုန်းညက်တို့ခြံဝိုင်း အနားကိုရောက်လာတော့ရှေ့အိမ်က ခွေးက ထိုးဟောင်သည် ..။ ပုန်းညက်က
“ ဗိုလ်ကျား.. ငါပါဟ...ဟောင်မနေနဲ့ ...” လို့လှမ်း မာန်လိုက်ပြီး ဆန်းဦးရဲ့ လက်ကိုဆွ ဲပြီး အိမ်ကြီးပေါ်ကို
တက်သည် ..။
အိမ်ကြီးတခုလုံး မဲမှောင်နေသည် ..။ တရ ွာလုံး မီးမလာဘူး ..။ ပုန်းညက်က ဆန်းဦတုတ်မီးန ဲ့ပြလို့တွေ့တဲ့
ဖယောင်းတိုင်ကိုမီးထွန်းလိုက်သည် ..။ မီးအိမ်ကို ရှာတော့ဆန်းဦးက “ ဒီဖယောင်းတိုင်အလင်းရောင်လောက်ဆို
တော်ပြီ ..” လို့တားလိုက်လို့ဆန်းဦးန ဲ့အတူဧည့်ခန်းက နှစ်ယောက်ထိုင်ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ..။
ဆန်းဦးလ ဲ ပုန်းညက်ကိုယ်လုံးလေးကိုတအားဆွ ဲကာဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကိုစုတ်ယူသည် ..။
ပုန်းညက်ကလည်း ဆန်းဦးကို ပြန်စုတ်သည် ..။ ဆန်းဦးစိတ်တွေ အရမ်းကိုနိုးကြ ွလာသည် ..။
“ ချစ်တယ်.. ပုန်းညက်ရယ်... အကို့ကိုပုန်းညက်ရော ချစ်လားဟင် ..”
“ ချစ်တယ်... ပုန်းညက်လဲ အကို့ကိုချစ်တယ် ... သိပ်ချစ်တယ် ...”
ပုန်းညက်တို့အိမ်က ဒေါ်ကြီးစောန ဲ့သန်းခင်တို့ဆိုင်ကိုအေးအေးဆေးဆေး အချိန်ဆ ွဲ ပိတ်ကြမယ်ဆိုတာကို
ဆန်းဦး သိနေသည် ..။ ပုန်းညက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်သူနဲ့ချိန်းတေ ွ့နိုင်အောင်အလိုက်တသိရှောင်ပေးကြမယ်
ဆိုတာ သိနေသည် ..။
ပုန်းညက်နဲ့ဒီညတော့ပွဲကြီးပ ွ ဲကောင်း.. စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပဲ ..လို့တွေးလိုက်မိပြီး ပုန်းညက်ရဲ့
အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ဖို့ လုပ်လေသည် ..။
ပုန်းညက်မှာလည်း ဆန်းဦးရ ဲ့ အကိုင်အတ ွယ်.. အနမ်းအစုတ်တွေမှာ မိန်းမောသာယာပြီး ဆန်းဦးသဘောကျ
အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်နေကိုမတားဆီးဘူး ..။
အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသောအခါ ဆန်းဦးက ဖ ွံ့ထွားတဲ့ရင်သားတွေကိုအငမ်းမရ စို့တော့တာပ ဲ ..။ ပုန်းညက်မှာ
ဆန်းဦး ဒီလိုနို့တွေကို စို့ပေးတိုင်း တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရအောင်ကြက်သီးတွေထပြီး မိန်းမကိုယ်ကလဲ အရည်တွေ
ထိန်းမရအောင်ဘဲ ယိုစီး ကျဆင်းရသည် ..။
ဆန်းဦးက ထမိန်လေးကိုပါ ဆ ွ ဲခ ျွတ်သော အချိန်မှာ ပုန်းညက်က အိပ်ခန်းထ ဲကိုသွားကြဖို့ပြောသည် ..။ ဆန်းဦးလဲ
ပုန်းညက်ကို စွေ့ကန ဲ ပွေ့ချီပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေ န ဲ့လျောက်လှမ်းသ ွားလေသည် ..။
“ အကို့... ပုန်းညက်ကြောက်တယ်...”
....................။....................။....................







(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်