ခ ရ ပ (V O M)

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မကြည့်ရ။

၄ မိနစ်စာကြော်ငြာ

နှင်းဆီဖူးလေး

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။

''နှင်းဆီဖူးလေး''
==========

"သမီး နေမကောင်းဘူးလား"
မေးရင်းနဖူးပေါ် လက်လာတင်ပါတယ်။ ကျမ ရမ္မက်ပြင်းထန်ချိန်မှာ ယောင်္ကျားတစ်ဦးရဲ.အထိ အတွေ.ကြောင့် ဆက်ကနဲ တုန်သွားမိတယ်။ ကျမခေါင်းအသာခါပြမိတယ် ။
အဲဒီချိန်မှာသူက ကျမခါးကို ဆက်ကနဲပွေ.ရင်း ကျမနုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ချလိုက်တဲ့ ရမ္မက်နဲ. အားရပါးရ စုတ်ယူပါတော့တယ်  ...ကျမကတော့ရုန်းတာပေါ့ ...သူရင်ဘတ်ကို သူမျက်နှာကို ဘယ်ညာရမ်းတာပေါ့ ... ဒါပေမယ့် ကျမရဲ.တောက်လောင်နေတဲ့ရမ္မက်မီးတွေဟာ ကြာရှည်ငြင်းဆန်ခွင့်မပြုပါဘူး ... သူလက်ထဲမှာပျော့ခွေသွားရပါတယ် ....။။။
သူဟာကျမ နုတ်ခမ်းသားတွေကို လျက်နေသလို သူ.လက်တွေကလဲ ကျမ ထဘီ ကို အသာချွတ်ချလိုက်ပါတယ်  ။လေပြေနုရဲ.အတွေ.ကို ပေါင်တံ တွေကတစ်ဆင့်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ. ပစ္စည်း မို.မို.လေးကိုအသာလက်ဝါးနဲ.အုပ်ပြီး  စပ်စမိုင်တာအပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေရဲ. စပ်စမိုင်ဒါကလဲ ခုနက မြင်ရ ကြားရတာတွေကြောင့်စိုရွှဲ နေပါတယ်။ ဒါကိုတွေ.ရတော့သူဟာ အားတက်လာပြီး စပ်စမိုင်ဒါကိုချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ စပ်စမိုင်ဒါကျွတ်သွားတာနဲ. ကျမပစ္စည်းထဲ လက်ခလယ်အသာသွင်းပြီး မွှေနောက် ထိုးဆွပေးနေတယ် ကျမရဲ.ရမ္မက်တွေ အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ. ထကြွနေချိန်မို. လက်ချောင်းဝင်လာတာကိုအရမ်းအရသာတွေ.နေမိတယ်  ကျမရင်ထဲမှာ ခံစားမှုနှစ်မျိုး တစ်ပြိုင်ထဲဖြစ်နေတယ်။
ရမ္မက်မီးတောက်လောင်နေချိန်မှာ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်(ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်)အလို ရှိနေပေမယ့် အဖေ့သူငယ်ချင်း အဖေအရွယ် ဂုဏ်သိက္ခာရှိလူကြီး လူကောင်း ကြောင်သူတော်ဟာ သမီးရွယ် ကျမကို အကွက်ဆင်ပြီးဆွဲ တော့မှာမို. အော့နှလုံးနာမိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျမမငြင်းပါ ဘူး။ ယောင်္ကျားတွေကိုကစားချင်စိတ်ကြောင့် သူပြုသမျှနုနေမိပါတယ် .... ကျမရဲ.ရင်စေ့ အင်းကျီလေးကို စောင့်ဆွဲလိုက်တာနဲ. နှိပ်ကြယ်သီးတွေဟာ ပြုတ်ထွက်သွားလို. ကျမရဲ. ဝါဝင်းပြီးအရွယ်နဲ.မလိုက်အောင် ကြီးမားတဲ့နို.အုံကြီးတွေဟာ မနုင်မနင်း ထိန်းထားရတဲ့ဗရာစီ ယာကို အတင်းရုန်းကန်နေပါတယ် ။
ဘရာစီယာ ချိတ်တွေကို ကုလားထိုင်ဆက်တီပေါ် ပြန်ချလိုက်ပါတယ်။
ခုတော့ကျမတစ်ကိယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပါဘဲသူရှေ.မှာကုယ်ဟန်ပြမယ်တစ်ယောက်လို မျက်စိမှိတ်ပြီး ရပ်နေမိတယ်  ။
သူဟာကျမကိုခဏထားပြီး သူ.အဝတ်စားတွေကို အမြန်ချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ပြီးတော့ကျမ နု.တွေကို လျှာနဲ.လျက်လိုက် လက်နဲ.ချေ လိုက် ပစ္စည်းထဲနုက်လိုက် ဖင်ကိုဆွလိုက် လှုပ်ရှားနေပါတော့တယ် ။ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျမခြေထောက်တွေကို လက်တန်းတွေပေါ်မှာချိတ်တင်လိုက်ပါတယ် းတာနဲ.ခေါ်င်းမြုတ်ပြီး ကျမပစ္စည်းကို ရှာထိုးပြီးကလိ ပါတော့တယ် ။။။...
----------------
အိုး.. အင့်ဟင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ..... အမလေး..... အား... အား..... ရှီး......
ကျမရဲ့ ပါးစပ်က ထုံးစံအတုင်း အာမေဋိတ်တွေ မရှက်မကြောက်ဘဲ ထွက်လာရပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာရှင်... ကျမရဲ့ပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ ကလိပေးတိုင်း ကောင်းတာပဲပေါ့........... မိန်းကလေးတွေ မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ..
ကျမရဲ့ ပစ္စည်း ခေါင်းထဲက အရည်တွေလဲ ကျလာရော ငနဲ့ကြီးက မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့****ကြီးကို ကျမ ပစ္စည်း ခေါင်းမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်..... ပြီးတော့ ချောနေတဲ့ လမ်းအတိုင်း အသာထိုးသွင်းလိုက်ပါရှင်...... ****ဟာ နဲနဲတော့ ကြပ်ကြပ်လေး ဝင်သွားလို့ နာသွားပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဆောင့်အားကောင်းလာတော့ အကျင့်ရပြီး ကောင်းလာပါတယ်.......
ပြွတ်...... ပြွတ်...... ပြွတ်...... ဒုတ်... အင့်.... ဒုတ်.... အမေ့
ပြွတ်...... ပြွတ်...... စွတ်ဒုတ်.... အား... အင်း... ဒုတ်.... အီး ပြွတ်...... ပြွတ်...... ဦး....
ကျမတော့ ကောင်းလွန်းသောကြောင့် သူ့ခါးကို လှမ်းဖက်ပြီး ညောင့်တုင်း ဆွဲဆွဲဆောင့်နေမိပါသည်။ အားရပါးရပေါ့ ... ပစ္စည်းကသားအိမ်ကို မညှာမတာ ဆောင့်နေတော့ သားအိမ်တစ်ခုလုံး နာကျင်လာပါတယ်။ ****စေ့ကလေးလဲ ပွတ်တုက်ဖန်များလို့ နီရဲယောင်ရမ်းလာပါတော့တယ်။ (15) မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားပါတယ်...... ကျမလဲ အရည်တွေထွက်ရော သူလဲ ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ပဲ ကျမနို့တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပစ္စည်း ထဲ သုတ်တွေ ပန်းချလိုက်ပါတယ် အိုး... ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ.. ကျမက သူ့ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ငါးမိနစ်လောက် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
”ကဲ.... သမီး ပြန်ကြစို့.... သိပ်ကြာယင်... အိမ်ကစိတ်ပူနေလိမ့်မယ်..”
ကျမ ဘာမှမပြောပါဘူး..... ကျမရဲ့ ရမ္မက် ပြေငြိမ်းတော့မှ ဒီလူကြီးကို သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် မုန်းနေမိတယ် ဒါနဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ သာမန်ကိုယ်လက်ဆေးကြောပြီး အဝတ်လဲလိုက်ပါတယ်.... သူလဲ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ
”သမီး ဒီနေ့ မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက်ရလဲ”
ကျမတို့ လမ်းတစ်ဝက် အိမ်အပြန်မှာ သူက စပ်စုလိုက်ပါတယ်
”တစ်ထောင်ပဲ ရပါတယ်”
”အိုး.... မနဲပါလား”
ကျမ မုန်းလက်စရှိတဲ့ ဒီလူကြီးကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်ပါတယ်.... ကျမ သူငယ်ချင်းတချို့ တစ်နေ့ ငါးထောင်ခြောက်ထောင် ရတာသိရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။
”ရော့... ဦးသမီးကို မုန့်ဖိုးပေးတာ”
သူပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို အသာစောင့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ထောင်တန်ငါး ရွက်ပါ အဲဒါကိုပဲ အင်မတန် စွန့်လွှတ်မှုကြီး လုပ်တဲ့ပုံနဲ့ ပေးနေရှာပါတယ်။
”အိုး..... ကျမ မယူပါရစေနဲ့ ကျမ တစိမ်းတွေဆီက ပိုက်ဆံ မယူတတ်လို့ပါ”
ကျမက ကျိတ်မှိတ်ပြီး စကားလှအောင် ပြောလိုက်ပေမယ့်.....
” အိုး...... ဦးက တစိမ်းမှမဟုတ်တာ... ယူပါသမီးရယ်.... လိမ္မာပါတယ်.... ရော့..... ရော့......
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲကို ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒီငနဲကို ဘယ်လိုပညာပေးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်....
ယုံကြည်ကြည်နဲ့ လွှတ်လိုက်တဲ့ ဖေဖေ့ မျက်နှာတောင် မထောက်ဘဲ ကျမကို မုဒိန်းသမားဆံဆံ လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီအရာရှိမင်းကို ဘယ်လို ပညာပေးရမလဲ။ ကျမ မေ့ကနဲဖြစ်သွားချိန်မှာ ကားရပ်သွားပါတယ်။ ဟွန်းသံ တစ်ချက်ပေးလိုက်တော့ ရိုစီလေး ပြေးထွက်လာပါတယ်..... ကလေးလဲမဟုတ် လူကြီးလဲမကျသေးပဲ ရိုစီဟာ ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
“မမတို့ကလဲ ကြာလိုက်တာ.....”
”အလုပ်များနေလို့ပါ သမီးလေးရယ်”
”ဒယ်ဒီကတော့ ဒီလိုပဲ အလုပ်များတယ် များတယ်နဲ့ ရိုစီနားကို ကပ်တယ်ကိုမရှိဘူး”
”နောက်ဆို သမီးလေးက ဒယ်ဒီကို ချစ်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်......
အချိန်တန်ယင် ဒယ်ဒီတို့နဲ့ ခွဲသွားမှာပါ...”
”ဟင်.... ဒယ်ဒီ ဒီလိုမပြောပါနဲ့..... သမီးပါလိုက်မယ်...”
”ငိတော့ မငိုပါနဲ့ဗျာ”
သူတို့သားအဖက ကျမကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အချစ်နလံထနေကြပါတယ်....
ဒါကိုကြည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုးတစ်ယောက် သူ့သမီးကုတော့ အတော်ချစ်သားပဲလို့ မှတ်ချက်ချလုက်မိတယ်.. အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမတို့ အိပ်ချင်လိုက်ပေမယ့် ရိုစီကလေးက ကျမကို အပြင်လုက်ပို့ဖို့ ပူစာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ဖက်ထွက်ရပါသေးတယ်...... ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်နဲ့ ည (၇) နာရီ ထုးသွားလို့ အိမ်ပြန် ထမင်းစားပြီး အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ပါတယ် ရိုစီဟာ ကျမကို ခင်နေပြီမို့ ကျမဘေးမှာ အတင်လာအိပ်ပါတယ်.. ကျမတို့ မိန်းကလေးချည်းပဲဆုတော့ အိက်ကလဲ အိုက်တာနဲ့ ထဘီရင်လျားတွေနဲ့ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အခန်းမီးကု ပိတ်လိုက်တာနဲ့ လပြည့်ညရဲ့ လရောင်ဟာ တစ်ခန်းလုံးအေးချမ်းစွာနဲ့ ထိန်လင်းနေစေပါတယ်။
ဟိုလူးဒီလှိမ့်နဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်တွေဟာ ရိုစီပေါင်ပေါ်သွားတင်မိတာနဲ့ ရိုစီဟာ ကျမဖက်လှည့်လာပါတယ် လရောင်အောက်မှာ ရိုစီဟာ နတ်သမီးလေးလို လှနေပါတယ် ကျမလဲ မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတွေကို ယုယယ စုပ်လုက်မိတယ်.....
-----------
ရိုစီဟာတစ်ဆက်ဆက်တုန်လာသလို ကျမကိုသွယ်ပြောင်းတဲ့လက်ကလေးတွေနဲ. ပွတ်သတ်လာပါတယ် ။ ကျမရဲ. ရမ္မက်စိတ်လဲ ထလာပြီမို. သူ.ရဲ.ထဘီရင်ရှားကလေးကို အသာဖြေချလိုက်ပါတယ်  ...ရှောက်ချိုသီးခြမ်းကြီးတင်ထားသလို မို.မို.လေးကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံဟာ ကျမရဲ.ရင်ကို ပူလောင်စေပါတယ်  အသာလေးလက်ဝါးတင်ပြီး တစ်ဖြစ်ဖြစ် ညစ်ပေးလိုက်မိတယ် ။....
ကျမရဲ.လျှာ ဟာသူရဲ.လျှာနုလေးကိ စုတ်လိုက် အာခေါင်တစ်ရှောက် လျောတိုက်လိုက်နဲ. ရိုစီအသက်ရှုနုန်းကို ပြင်းထန်စေပါတယ် ကျမကိုလဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်ထားတယ် ကောင်မလေးကအသက်၁၅ နှစ်ကျော်ဘဲရှိသေးတော့  ဒီစိတ်တွေလုံးဝမရှိသေးပါဘူး ...ဒါပေမယ့်မိန်းမတို.ရဲ.
မူလဗီဇ စိတ်ဟာ အခုတော့နိုးကြားစပြုနေပြီမို. သူ.တစ်ကိယ်လုံးလှုပ်ရှားနေပါတယ် ကျမရဲ. လက်တွေဟာ  သူ.နို.သီးတွေထဲက သာကူစေ့လို အစေ.လေးတွေကိ တထုတ်ထုတ်မြည်အောင်ခြေ ပေးနေပါတယ်။....
"အမမ ...မမ ..နာတယ်...ဖြည်းဖြည်းလုပ်"
"ကောင်းလား....ရိုစီ"
"အင်း....ကောင်းတယ်"
"ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမလား"
"အင်း...လုပ်ပေးပေါ့"
သူ.နုတ်ခမ်းကနေခွာထားတဲ့ ကျမဟာသူ.နု.တွေကိ အသာငုံ.စို.ပေးလိုက်ပါတယ်။လက်တဖက်ကလဲ  ထမီကိုတစ်ဖြည်းဖြည်းခွာချရင်း
ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိတယ် ဆီးခုံလေးမှာ လရောင်အောက်မှာအမွှေးမရှိဘဲ  ပြောင်ချောချောလေးပေါ်လာပါတယ်။....
"ရိုစီ တစ်ခါတစ်လေ စောင်ခေါင်းထဲမှာမရားဘူးလား"
"တစ်ခါတစ်လေမှပါ မမကလဲ ဘာတွေရှောက်မေးနေတာလဲ"
"ညီမခြင်းဘဲကွာ "
"အပျိုမဖြစ်ချင်ဘူးလား"
"အင် ဂျက်ရှင်းထိုးပေးမယ်လေ"
"ဟင်း...ကြောက်စရာကြီး"
"ကြောက်စရာမဟုတ်ဘူးကွဲ. စွဲမက်စရာပါ"
"မိန်းမတိုင်း အင်ဂျက်ရှင်း မထိုးခံရင် လူလို.မခေါ်ထိုက်ဘူး"
"ဒါဆိုရိုစီ လဲအထိုးခံရမှာပေါ့နော်.."
"အင်း..အခုအမ အင်ဂျက်ရှင်းထိးတဲ့ပုံစံ လုပ်ပြမယ်"
ကျမဟာ ကောင်မလေးကိ စကားနဲ.အာရုံလွဲရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်........ အင်မတန်နုညံတဲ့အမွှေးတွေကြောင့် ကတ္တီဘာကို ပွတ်ရသလိုပါဘဲ။ .....သူ.နု.တွေဟာအထိုက်ရှောက်မာတောင်လာပါတယ်..ကျမနုတ်ခမ်းကိုခွာလိုက်ပါတယ် နဂိုထက်ပိုပြီး ဖေါင်ကားလာတဲ့ နု.တွေကိကြည့်ရင်းရိုစီ ဟာတအံတသြငုံ.ကြည့်နေပါတယ်။။။။....
"မမ ရိုစီ....နို.တွေ"
"အေး...ဒါမှရိုစီကျောင်းမှာ အလှဆုံးဖြစ်မှာ"
"တကယ်....."
"မယုံရင် စောင့်ကြည့်ပေါ့..."
"ကဲ ရိုစီ ပေါင်ကားထားပေး....မမအင်းဂျက်ရှင်းထိးတဲ့ ပုံစံပြမယ်"
အသာဖြဲချလိက်တဲ့ ရုစိ ပေါင်ခွကြားဟာ ကျမတိ.ရဲ.နုပ်ခမ်းနှစ်လွှာ ခပ်ဟဟ ထားသလောက်ဘဲရှိပါတယ်။။ ....လရောင်အောက်မှာ ပန်းနုရောင်နုတ်ခမ်းသားတွေက ...မရမ်းစေ.ရောင် အစေ.လေးကို ဝိုင်းပတ်ထားပါတယ်..
.အစေ့လေးဟာ အတော်ကြီးပါတယ် လက်သန်းနှစ်ဆစ် နီးပါးပါဘဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ နှခေါင်းငုံ.လိုက်တော့....။
"အိး....မမ....ဘာလုပ်မလို.လဲ"
"ညီမ စောင်ခေါင်းထဲ အင်ဂျက်ရှင်း ဝင်လွယ်အောင်လုပ် မလို."
ဒီတော့မှငြိမ်သွားတဲ့ ကောင်မလေးစောက်ခေါင်းထဲ ကျမရဲ.ရှာကို ထိုးထဲ့လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ........
"အိး....မမ....မ...အမလေး...ရိုစီမနေတက်တော့ဘူး ...အား...အား...အား...မမ ..အ...အမလေး..ရိုစီသေတော့မယ်..."
ကျမရဲ.ရှာဟာ ရိုစီ ပစ္စည်းထဲမှာမွှေချင်တိုင်း မွှေနေမိတယ် ....အဓိက အားဖြင့်တော့ အစေ.လေးကို မညှာမတာ ရက်လိုက်  စုတ်လိက်နဲ. လုပ်ပေးပါတယ်.....။
ရိုစီဟာ ကုတင်ပေါ်မှာဆောက်တည် ရာမရဘဲ တွန်.လိမ်ကောင်ကွေးနေပါတယ် ဖင်လေးဟာကော့တက်လာသလို ပေါင်တွေလဲ ကားလိုက်စေ.လိုက်နဲ.
သူကိုယ်တိုင် မသိဘဲနဲ.ရမ္မက်တွေ ထလာပါပြီ....စောက်စေ့ကလေးဟာတဖြည်းဖြည်း မာလာပြီး လျှာနဲ.ပွတ်လိုက်တိုင်း  ရော်ဘာချောင်းလေး လိုဘယ်ညာယိမ်းနေပါတယ် ။.....
ရိုစီ စောက်ခေါင်းထဲက ကျမမြင်ဖူးသမျှထဲ မှအရည်တွေထဲမှာအပြစ်ဆုံးအရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ. စီးကျလာပါတယ်...
.ကျမခေါင်းကို သူ.စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိတွန်းထားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်  သူ.ရဲ.အရည်တွေကတော့ ကျမဝမ်းထဲရောက် ကုန်တာပါဘဲရှင်။......
ရိုစီ ကိုထိုးဖို.ပစ္စည်းကောင်းကောင်းလိုက်ရှာတော့ အခန်းထဲမှာ ဘာမှမတွေ.ပါဘူး ။..အခန်းပြင်ထွက်ရှာတော့နောက်ဆုံး  နောက်ဖေးစကောထဲမှာထဲ့ထားတဲ့
ရုံးပတေသီးတွေတွေ.လိုက်ရပါတယ် .....ကြံရာမရတာနဲ. အဲဒီထဲက အကြီးဆုံးရွေးယူပြီး သေချာရေဆေးလိုက်ပါတယ်  ..အသီးကအတော်ရင့်နေပြီမို. အစိမ်းရင့်ရောင်သန်းနေပါတယ်....အသီးတစ်ခုလုံးနေရာလွတ်မရှိအောင်  အမွှေးနုတွေနဲ.ပြည့်နေပါတယ်.......။
ရုံးပတေသီး ကိုကြည့်ပြီး ကျမအတော်ကျေနပ်သွားတယ် ခရမ်းသီးသာသုံးကြတာ ရုံးပတေသီးသုံးတဲ့ ကျမဟာ လိင်ပညာကို တစ်ခတ်သစ်စေသူမဟုတ်ပါလား။
"ညီမလေး...ဒီမှာကြည့် အင်ဂျက်ရှင်ဆိုတာ ဒီလိပုံစံဘဲ..."
"ဟင်...ဒါရုံးပတေသီးဘဲ.."
"အေး ဒါနဲ.ပထမ စမ်းမယ်...နောက်သဘောကျရင် အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်နဲ.လုပ်မယ်"
ကျမဟာပြောပြာဆိုဆို သူမရဲ.ဒူနှစ်ဖက်ကိုထောင်ပြီး ဒကောင်ကွေးကနေဆွဲထားခိုင်းလိုက်ပါတယ်  ဒီတော့မှအရည်တွေနဲ.တင်းပြောင်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်အသားနုလေးတွေဟာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လာပါတယ် ။....
စောင်ခေါင်းတစ်ရှောက် ရုံးပတေသီးနဲ. အလျားလိုက် ပါတ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ .....
"အိုး...မမ..မမ....အင်ဂျက်ရှင်းကိုအပေါက်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ ...ကျမအထဲ မှာယားနေပြီ..."
"အိုး...ညီမလေးကလဲ ခဏစောင့်အုံး ....သေချာအပြင်မှာစမ်းပြီးမှအထဲ ထည့်ရတာ"
"ဟင့်အင်း....ဟင့်အင်း.....အခုတည့်မထဲ့ရင်ရိုစီအော်လိုက်မှာနော်....ဒီမှာသေတော့မယ်..."
ဒါနဲ.ရုံးပတေသီးကို စောင်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ အသာနှစ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။....
"ဗြွတ်....အမေ့...အား...မမ...အခုမှပိုဆိုးလာပြီ.....ကျမဗိုက်ထဲမှာယားနေတယ်....
အား.....အမလေး...မမ..အင့်...အား...အား...အ..အ...အ...အိုး.....အမလေး...အား...အား...."
ကျမရဲ.လှည့်ပတ်မွှေနောက်ပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိက်လုပ်ပေးမှုကြောင့် ရိုစီ အတွင်းသားတွေဟာ  ရုံးပတေးသီးကိုဖမ်းညစ်နေကြပါတယ် ....
ညစ်လေ အသီးအမွှေးတွေက ရိုစီကို ရူးမတက်ရားယံစေပါတယ် ။....
သူမရဲ.ပေါင်ဟာအစွမ်းကုန် ဇြဲထားပြီး အထဲအသီးမရောက်ရောက်အောင် ကော့ကော့ပေးနေပါတယ် အသီးကို အရင်းမြုတ်တဲ့အထိစောင့်ချလိုက်တာနဲ. အားကနဲ အော်ရင်း ဖြူပြစ်ပြစ် အရည်တွေကို ပန်းချလိုက်ပါတယ် ။။။။။။။။။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့အသီးကို လဲ ပေါင်နဲ.ညှပ်ပြီး ဘယ်ညာလူးလိမ့်နေပါသေးတယ်  ..မတော်အသီးစောက်ခေါင်းထဲကြိုးကျန်ခဲ့ရင်ဒုက္ခ။။။။ ခဏနေတော့ ရိုစီမျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ကျမကို ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြပါတယ်။......
"ကောင်းလားရိုစီ.."
"အင်း.."
"အင်ဂျက်ရှင်းအစစ်ဆိုဒီ ထက်ပိုကောင်းတယ်.."
"မမ ဘယ်နှစ်ခါခံဘူးလဲ..."
"ခဏခဏ ဘဲ..သိပ်ကောင်းတာကိး...ရိုစီ တစ်ခါခံဘူးရင်နောက်တစ်ခါခံချင်လာတယ်"
"ဟုတ်တယ်နော်"
"ကဲ...မမကိုတစ်လှည့်လုပ်ပေး အုံး...."
"ဘယ်လိလုပ်ရမှာလဲ...မမရဲ."
"ပထမ မမနု.တွေကို ဆို.ပေးရမယ်.."
ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီ ကိုချွတ်လိုက်တော့
"မမ က..လှတယ်နော်.."
"အေး...အဲဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ အင်ဂျက်ရှင်းထိုးရင်လှတယ်လို. ...."
ရိုစီဟာကျမနုတွေကို မစို.တက်စို.တက်နဲ. စို.ပေးနေပေမယ့် ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်။
"အေး...ဟုတ်ပြီ..လျှာလေးနဲ.ယက်...အင်း...သွားနဲ.မနာအောင်ကိက်အုံး ...ဟုတ်တယ်....အိုး.... ကောင်းတယ်ရိုစီ လေးရယ်..."
ကျမ သူရဲ.နုဆိ. ပုံကိုတော်တော်ကြိုက်သွားပါတယ်....ကလေးတစ်ယောက်ဆိ.ပုံမျိုးပေမယ့် ကျမရမ္မက် ကို နိုးဆွနိုင်ပါတယ်...။
"ကဲ...အခုနက ရိုစီပစ္စည်းကိမမ လုပ်ပေးသလိလုပ်ပေးအုံး"
"အေး...ဟုတ်ပြီ...နေနေ...ပေါင်ဖြဲပေးမယ်.."
"ဟုတ်ပြီ....ပထမ အစေ့လေးကိုတွေ.လား လျှာလေးနဲ.အသာကလိပေး ရိုစီ ရေခဲချောင်းယက်ရင်ယက်သလိုလေး...
အေး..အေး...ကောင်းတယ်...အေးဟုတ်တယ်...အ...အ...."
"ကောင်းလိက်တာရိုစီ ရယ် ....အား....ကျွတ်......ကျွတ်....ကျွတ်....အမလေး ကောင်းတယ်ကွယ်..."
"အခေါင်းလထဲ လျှာထည့်အုံး ....အေး...မွှေပေး..ဟုတ်ပီ...အဲဒီနားမှာနာနာမွှေ ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ....."
ကျမ အရည်တွေဆင်းလာတော့ ရိုစီခေါင်းကို ဖိထားမိတယ် .....မတော်လို.အရည်တွေကိ ထွေးထုတ်ရင် အလဟသတ်  ဖြစ်သွားမှာဆိုးလို.ပါ.....
နောက်နှစ်မိနစ်လောက်လဲ ရှိရော ....။။။။။။
"ကောင်းလားရိုစီ.."
"မကောင်းဘူး ..ငန်ကျိကျိနဲ. .."
"ကဲ ကဲ ....ဟိုအင်ဂျက်ရှင်းအတုယူလိက်အုံး.."
"ဟဲ့....အို...ဖြေးဖြေးထဲ့ရတယ် ဟဲ့....အား.....မွှေပေးဟုတ်ပီ စောက်စေ့ကိုလဲအဲဒါနဲ. စောင်းပြီးပွတ်ပေး...အ..အ..
လားလား...ကောင်းလိက်တာ....ရိုစီရယ် လုပ်လုပ်...ဆောင့်ပေး....အေး...အတင်းစောင့်လေ...အ..အ..အင်း...အား...
အမလေးကျွတ်ကျွတ်...အိး..ဟုတ်တယ် ...အိုး...ကောင်းတယ်..........


(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်

အမုန်း ကလဲ့စား

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။

အမုန်း ကလဲ့စား ကျွန်မနာမည်က ... လှမြတ်သူဇာနွယ် ... နာမည်ကလှတယ် မဟုတ်လားရှင် ... နာမည်က မဟာဆန်သလို ... လူကလည်း ... မဟာဆန်ပါတယ်ရှင် ... ကျွန်မလား ... အခုလာမယ့် ... ၂၀၁၈ မယ်ကမ္ဘာပြိုင်ပွဲမှာ ... မြန်မာပြည်ကိုယ်စားပြု ... ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ခွင့်ရထားတဲ့ ... အလှယမင်းဆို ... သိပြီမှတ်လားဟင် ... ရော် ... ခက်တော့တာပဲ ... ကျွန်မက လှလားဆိုတော့ ... ဘယ်လိုပြောရမလဲ ... ဂျာနယ် မဂ္ဂဇင်းတွေမှာတော့ ... ကျွန်မကို ... မြန်မာပြည်ရဲ့ အလှရတနာ တပါးလို့ ... ချီးမွမ်းကြပါတယ် ... ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် ... ကျွန်မ မျက်နှာက မဟာဆန်သူလို့ပြောရလောက်အောင် ... နဖူးလေးက နည်းနည်းကျယ်ပါတယ် ... လပြည့်ဝန်းပမာ ... မျက်နှာလေး ဝိုင်းပြီးတော့ ... မျက်ခုံးကောင်းပါတယ် ... ဖေဖေရဲ့ အမွေဆိုပါတော့ရှင် ... ကျွန်မအသက် ၁၈ နှစ်ကျော်စပဲ ရှိပါသေးတယ် ... အရပ်က ၅ ပေ ၇ လက်မ ... အင်း ... ဟုတ်တယ် ... မြန်မာပြည်စံချိန်နဲ့ဆို ... ကျွန်မ အရပ်က ရှည်တယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ် ... ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကတော့ ... ဟင့် ... ရင် ၃၂၊ ခါး ၂၄၊ တင် ၃၆ ... ငယ်ငယ်လေးနဲ့ အတော်လေး ဖွံ့ဖြိုးတယ်လို့ ပြောရမှာပဲရှင် ... ဒီလိုမျိုးဖြစ်အောင် ... မနက်တိုင်း နွားနို့သောက်ရပါတယ် ... ကာယဆရာမ ချမှတ်ထားတဲ့ ... နည်းစနစ်အတိုင်း ... လေ့ကျင့်ရပါတယ် ... ဒီလိုမျိုး ဖွံ့ဖြိုးတာ ကြိုက်လားမေးရင် ... သိပ်တော့ မကြိုက်ဘူးလို့ .. ဖြေပါရစေရှင် ... ကျွန်မက ... တီရှပ်တွေ ဝတ်ချင်ပါတယ် ... ခက်တာက ... ရွှေရင်မို့မို့က ... ဖွံ့ဖြိုးလွန်းတော့လည်း ... ကွယ်ဝှက်ရခက်ပါတယ် ... အပြေးလေ့ကျင့်ရင် သိပ်သိသာပါတယ် ... ဘရာစီယာကို ... ခပ်ကြပ်ကြပ်ဝတ်ပေမယ့်လည်း ... လှုပ်ရမ်းချင်နေပါတယ် ... အရမ်းတင်းတင်း ဝတ်တော့လည်း ... အသားတွေ ပွန်းကုန်တော့ ... နာတယ်ရှင့် ... အတွင်းသားတွေက နုတယ်မဟုတ်လားရှင် ... မနက်စောစော ကန်တော်ကြီးထဲမှာ ... လေ့ကျင့်ခန့်လုပ်ရင် ... တွေ့သမျှ ကိုကို ... ဦးဦးတွေက ... ကျွန်မရဲ့ ရင်ကို ... သေချာစိုက်ကြည့်ကြတော့ ... ခပ်စူးစူး အကြည့်ခံရတော့ ... ကျွန်မ ... အနေရခက်ပါတယ်ရှင့် ... ရင်ထဲမှာ ရှက်လည်းရှက်မိပါတယ် ရှင် ... ကျွန်မတင်ကလေ ၃၆ ဆိုတော့ ... ဂျင်းဘောင်းဘီဘာတွေ ဝတ်ရင်  ... သိပ်စိတ်ညစ်တာပဲရှင် ... အဆင်ကြိုက်ရင်တောင် ... ဆိုဒ်မရှိလို့ ... မဝယ်ရ ... စင်္ကာပူကနေ ဝယ်လာတဲ့ ... ဂျင်းဘောင်းဘီတွေကလည်း ... ဝတ်ခါနီးရင် ... ဝတ်ရတာ သိပ်ခက်တာပဲရှင် ... ကားတက်နေတဲ့ တင်တွေက ... ဘောင်းဘီဝတ်ရင် ... တစ်နေတော့လေ ... သိပ်စိတ်ညစ်တာပါရှင် ... နောက်တစ်မျိုး စိတ်ညစ်ရတာက ... လမ်းသွားရင် ... တင်တွေက လှုပ်တာပါပဲရှင် ... သာမန်မိန်းကလေးတွေတောင် ... တင်လှုပ်သေးတာပဲ ... ကျွန်မတို့လို ... မယ်ဆိုဒ် ၃၆ တင်မျိုးက ... ပိုလှုပ်တာပေါ့ရှင့် ...  ညာခြေလေး လှမ်းလိုက်ရင် ... ထမီလေးအောက်က ... ညာတင်လေးက သိမ့်ကနဲ ... အောက်ကိုနိမ့်သွားပြီး ... ဘယ်တင်လေးက ... သိမ့်ကနဲ ... အပေါ်ကို တက်သွားတယ် ... ဟော ... ညာခြေလေး မြေကြီးနဲ့ထိသွားရင် ... ညာတင်လေးက ... အောက်ကနေ သိမ့်ကနဲ ... တက်လာပြန်ရော ... ဘယ်တင်လေးကတော့ ပြောင်းပြန်ပေါ့ ... ညာတက်ရင် ဘယ်ကျတယ် ... ညာကျရင် ... ဘယ်တက်တယ် ... ကျွန်မ လမ်းသွားလို့ ... ဒီလိုမျိုး ... တင်အလှုပ်လေးကိုမှ ... အရသာခံပြီး ... လိုက်ကြည့်နေတော့ ... နေရခက်တာပေါ့ရှင် ... သတိထား လျှောက်တဲ့ကြားက ... တင်တွေက သိမ့်ကနဲ ... ငြိမ့်ကနဲ လှုပ်လှုပ်သွားလို့ ... ကိုကို မောင်မောင်တွေ ခမျာ ရင်ထဲမှာ ... ကျလိကျလိ ဖြစ်ရှာကြတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ... ကျွန်မလည်း ... ထိန်းလျှောက်တာပါပဲရှင် ... ကျွန်မက ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးတဲ့ ... အပျိုစစ်စစ်ဆိုတော့ ... အအိုတွေလိုတော့ ... သိပ်မယမ်းခါဘူးပေါ့ ... ခက်တာက ... ကျွန်မရဲ့ လမ်းလျှောက်ဟန်ပါပဲ ... မြန်မြန်လျှောက်လျှောက် ... နှေးနှေးလျှောက်လျှောက် ... ခြေလှမ်းတွေက ... မျဉ်းတစ်ကြောင်းထဲ လျှောက်တတ်အောင် ... ကျင့်ထားမိတော့ ... ဖျောက်ရခက်ပါတယ်ရှင် ... ဒီလိုမျိုး ... မျဉ်းတစ်ကြောင်းထဲလျှောက်ရင် ... ဘယ်လိုသတိထားထား ... တင်တွေက ... ခါတာပေါ့ ... ကျွန်မသိတာပေါ့ရှင် ... အပျိုလေးဖြစ်တဲ့အပြင် ... နောက်ပိုင်းလှအောင် ... လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ထားတော့ ... ကျွန်မရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှက ... ရင်ပူမယ်ဆိုလည်း ... ပူစရာပါပဲရှင် ... ခါးလေးက ... ၂၄ ဆိုတော့ ... ခါးနေရာလေးက သိမ်သွားပြီး ... အောက်ပိုင်းကို ဖွံ့သွားတော့ ... ကိုကိုတွေ သရေယိုတယ်ဆိုတာ ... လက်ခံပါတယ် ... တစ်ခါတစ်လေ ... ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောတတ်တဲ့ ချာတိတ်တွေ ... ဘေးက ဖြတ်သွားမိရင် ... ခါးကိုင်ပြီး ... ဒီအိုးကြီးကို ကြိတ်ပစ်လိုက်ချင်တယ် တဲ့ရှင် ... ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာရှင် ... နားရှက်စရာ ဒီလိုစကားတွေ ကြားရင် ... ကျွန်မရင်မှာ ... တစ်မျိုးဖြစ်ဖြစ်သွားလေ့ရှိပါတယ် ... ရှက်တာလား ... ကြောက်မိတာလား ... မခွဲတတ်ပေမယ့် ... သေချာတာတော့ ... သူတို့ပြောသလို ... မနေရဲတာတော့ အမှန်ပါပဲ ... အံမယ်လေး ... တွေးမိရင်တောင် ... ကြက်သီးလေးတွေ ထလာပါတယ် ... သူများတွေ ပြောပြောနေတဲ့ အချစ်ကို ... ကျွန်မလည်း ကြုံချင်တာပေါ့ရှင် ... သွေးနဲ့ သားနဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့ မိန်းမပျိုဆိုတော့ ... လိုချင်တာပေါ့ရှင် ... ဒါပေမယ့် ကျွန်မမျှော်လင့််ထားတဲ့ ချစ်သူမျိုးက ... ကျွန်မထက် အရပ်ရှည်ရမယ် ... ဒါမှ ... လမ်းသွားရင် ... သူ့ပုခုံးကို ကျွန်မ မှီလို့ရမှာပေါ့ရှင့် ... ရုပ်မချောရဘူး ... ဒါပေမယ့် ယောကျ်ားပီသတဲ့ ... ရုပ်အင်္ဂါမျိုးရှိရမယ် ... ကျွန်မက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီပြီး ... လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့လည်း ... ထုပြီး ... ပူဆာချင်တယ်ရှင့် ... ဒီတော့ ... ကိုယ်ကာယဗလ ... တောင့်တောင့်တင်းတင်း လူမျိုးလည်း ဖြစ်ရပါလိမ့်မယ် ... အသက်အရွယ် အများဆုံး ငါးနှစ်လောက်ပဲ ကွာတာကောင်းပါတယ် ... ဒါမှ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ... အတွေးအခေါ်မျှမှာပေါ့ ... ဟင်း ... ရီးစားက ဘယ်နားမှန်းမသိဘူး ... ဂျီးများတာက ကျွန်မပါပဲရှင် ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ...ကျွန်မရဲ့ ခံယူချက်တစ်ခု ... ရုပ်လှတာတဲ့ ... ကျန်းမာသန်စွမ်းတာကို ... ပိုနှစ်သက်တယ် ... ရုပ်လေးတော့ ချောပါရဲ့ ... ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ... ကျန်းမာရေးက တရှောင်ရှောင်ဆို ... ဘယ်ကောင်းမလဲရှင် ... ကျန်းမာခြင်းသည် လာဘ်တစ်ပါးတဲ့ ... ကျွန်မဆို ... မနက်တိုင်း ... အပြေးလေ့ကျင့်ပါတယ် ... မနက်စောစော လေကောင်းလေသန့်ရှုရင်း ...  နာရီဝက်လောက် ကျန်းမာရေး လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ရင် ... ခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ ... စီရိုတိုနင်၊ ဒိုပါမိုင်း၊ ဖိနိုင်းအိသိုင်လာမိုင် စတဲ့ ဓါတု ပစ္စည်းတွေ ထုတ်ပေးတယ်တဲ့ ... အဲဒီပစ္စည်းတွေက ... ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့မှုကို လှုံ့ဆော်ပေးတယ်တဲ့ ...စိတ်ဖိစီးမှုဒဏ်ကနေ လျော့စေတယ်လေ ... အပြေးလေ့ကျင့်တော့ ... အမောခံနိုင်တာပေါ့ရှင် ... မနက်စောစော ထပြေးရင် ... နောက်က ကောင်လေးတစ်ချို့ လိုက်လာတတ်ပါတယ် ... ဒါပေမယ့် သိလား ... လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်ရင် ... သူတို့ လျှာထွက်နေပြီ ... အမောမခံနိုင်တော့ ... ပြတ်ကျန်ခဲ့တာပေါ့ ... အပြေးလေ့ကျင့်ပြီးလို့ အိမ်ရောက်ရင် ... ဒေါ်လေးမေ စီစဉ်ထားတဲ့ ... မနက်စာကို သေသေချာချာ စားပါတယ် ... ကြက်ဥကြော်၊ ပေါင်မုန့်၊ ခရမ်းချဉ်သီးရယ်၊ မုံလာပန်း အစိမ်းရယ် ကို သံလွင်ဆီနဲ့ ရောကျော်ထားတဲ့ ... အသီးအရွက်တစ်ပန်းကန်၊ နို့တစ်ခွက် ပုံမှန်စားရပါတယ် ... ဒါမှ အသားအရေ လှမှာပေါ့ ... မုန့်စားပြီးလို့ ချွေးတိတ်သွားရင် ... ကျွန်မရဲ့ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးလေးအတွက် ... လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ရပါတယ် ... အခင်းပေါ်မှာ အိပ်၊ ပခုံးဘေးကို လက်တွေဆန့်တန်းထားပြီး လက်ထဲမှာ ဝိတ်တုံးကိုင်၊ အပေါ်ကို မြှောက်၊ တံတောင်ဆစ်ကို ကွေးပြီး ပြန်ချ၊ ပြန်ဆန့်ထုတ် ... ဒီလိုမျိုး ၁၅ ကြိမ်လောက် နှစ်ခါ ... လုပ်ရပါတယ် ... ဒါပြီးရင် ... ကျွန်မ ရေချိုးတော့မယ် ... ချွေးတွေကြောင့် ကပ်စေးစေးဖြစ်နေတယ်မဟုတ်လား ... ရေချိုးခန်းထဲ ... ဝင်ခါနီး ... ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ... အကျႌတွေ၊ ဘောင်းဘီတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ... ရွှေရင်ကို ပေကြိုးလေးနဲ့ တိုင်းကြည့််ပါတယ် ... အမြဲ မဟုတ်ပေမယ့် ... တစ်လတစ်ခါလေလာက်တော့ ... တိုင်းကြည့််လေ့ရှိပါတယ် ... ဒီနေ့တော့ ... ဒင်းလေးကို တိုင်းရအုံးမယ် ... ဂျိုင်းအောက်ကနေ ... ပေကြိုးလေးကို လျှိုပြီး ... ရွှေရင်ကို တင်းတင်းတိုင်းလိုက်တော့ ၃၂ လက်မ ... အိုကေ ... ကျွန်မက အပျိုဆိုတော့ ... ကျွန်မရဲ့ ရင်သားထိပ်ဖျားလေးက ... နို့အလည်ဝိုင်း Areola ဟာ နှင်းဆီသွေးရောင်ရှိပါတယ် ... နို့သီးဖျားလေး Nipple ကတော့ ... ပန်းရောင်လေးပါ ... တကယ်လို့ ကျွန်မမှာ ကလေးရှိလို့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေရရင် ... နှင်းဆီသွေးရောင်လေးဟာ ... ညိုမဲမဲလေးဖြစ်သွားလိမ့်မယ်တဲ့ ... ဒေါ်လေးမေ ပြောပြဖူးတာပါ ... ဟုတ်မဟုတ်တော့ ... စစ်တမ်းမကောက်ဖူးပါဘူး ... မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းအရောင်နဲ့ ... နို့သီးဖျားအရောင်ဟာ တူလေ့ရှိတယ်တဲ့ ... ဟိ ဟိ ... ထားပါတော့လေ ... အပျိုလေးဖြစ်တဲ့ ကျွန်မမှာ ... ရှိတဲ့ ... နို့သီးထိပ်လေးကတော့ ... အမြဲလိုလို မာနေတာပါပဲ ... တစ်ခါတစ်လေများ ... ကိုကိုမောင်မောင်တွေက ... ကျွန်မရဲ့ ရွှေရင်ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေရင် ... ဘရာစီယာအောက်က ... နု့ိသီးဖျားလေးက ... ပိုပြီး ထောင်လာပါတယ် ...  အို ... အဲဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ ... သေချာတော့ မသိသေးပါဘူး ... ကျွန်မရဲ့ ရွှေရင်ကို ... အားရအောင် ... ကလေးနို့စို့သလိုစို့ပြီး ... ဆွွဲဆုပ်ချေပစ်ချင်တဲ့ ... အကြည့်မျိုးဆို ... ကျွန်မရင်တွေ တုန်ရပါတယ် ... ခံစားချက်က တစ်မျိုးပဲရှင့်် ... ရှက်တာထက် ... ကျေနပ်တာမျိုးဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ် ... ရွှေရင်နှစ်မွှာရဲ့အောက်က ... ဗိုက်သားလေးက ချပ်ချပ်ရပ်ရင် ... တိုင်းကြည့်လိုက်တော့ ၂၄ လက်မ ... ဒီအတိုင်းပါပဲ ... အောက်မှာတော့လေ ... ဆင်နှာမောင်းသဏ္ဍာန် ... ပေါင်တံလေးနှစ်ချောင်း ... ကျွန်မပေါင်တံလေးက ... သိပ်လှတာရှင့် ...  တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး ... ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ... ကျစ်ကျစ်လေးပေါ့ ...အေရိုးဗစ်ကစားထားတဲ့ အကျိုးက ...  အဆီပိုမရှိဘူးပေါ့ရှင် ... ပေါင်တံလေး နှစ်ခုကြားမှာ ... ကျွန်မရဲ့ ... ကျွန်မရဲ့ ... ဟင့် ... ရတနာရွှေကြုပ်လေးပေါ့ ... သူလေးပေါ်က ... အမွှေးလေးက ... ပါးပါးလေး ... နည်းနည်းလေးပါရှင် ... ကျွန်မက အမွှေးအမျှင်နည်းတယ်ရှင့် ... ဆံပင်သာသန်တာ ... အောက်က အမွှေးလေးက ... ပါးပါးလေး ... နုတော့ နုတယ်ရှင့် ... အမွှေးပါးပါးလေးက ... ရတနာရွှေကြုပ်ကို ... လုံခြုံအောင် မဖုံးထားနိုင်ဘူးပေါ့ရှင် ... အမွှေးလေးအောက်မှာ ... ဖောင်းကားပြီး ကြွတက်နေတဲ့ ... ရတနာရွှေကြုပ်က ... ရေကူးအကျႌဝတ်ရင် ... ပေါင်ကြားမှာ ... မို့မောက်လွန်းပါတယ်ရှင် ... ပေါင်လေးနည်းနည်းကားလို့ ... အပေါ်နှုတ်ခမ်းသား လုံးလုံးလေး နှစ်ခုကို ... နဲနဲဖြဲကြည့်ရင် ... အတွင်းပိုင်းက ... ပန်းရောင်အသားနုလေးတွေကို မြင်ရတယ်ရှင့် ... ဟင့် ... အဲဒီနေရာလေးတွေကလေ ... လက်ကလေးနဲ့ ... ထိလိုက်ရင် ... ရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးပါပဲရှင့် ... တစ်ခါတစ်လေများ ... ဟင့်ကနဲ ပါးစပ်က မြည်သွားပြီး ... တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားတတ်ပါတယ် ... ကျွန်မရဲ့ ရတနာဖူးလေးက ... ပြောင်းဖူးစေ့လောက်ပဲ ရှိပါတယ် ... ပန်းဖူးရောင်လေးနဲ့ ... ချစ်ဖို့ တအားကောင်းတာရှင့် ... ဟိုနေ့က ... ကျွန်မစိတ်ထဲ ... ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ... ပွတ်ကြည့်ချင်လာတာနဲ့ ... ရတနာဖူးလေးကို ... ပွတ်လိုက်မိတာ ... အိုရှင် ... လူတစ်ကိုယ်လုံး ... ဘာဖြစ်သွားတယ်မသိပါဘူး ... လေထဲကို မြောက်သွားသလိုလို ... လေဟုန်ကိုပဲ စီးနေသလိုလို ... ခံစားချက်က ... အရမ်းကောင်းတယ်ရှင့် ... စိတ်ထဲကလည်း ... ထပ်ထပ်ပြီး ... ပွတ်ချင်နေတာပါပဲ ... စိတ်ကို အတင်းထိန်းပြီး ... လက်ကို ခွာလိုက်တော့ ... ရင်ထဲမှာ ... လှပ်လှပ် လှပ်လှပ်နဲ့ ... တုန်နေတယ်ရှင့် ... ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်ရသလဲဆိုတာကို ... စာအုပ်တွေဖတ်ရင်း ... မနေ့ကတော့ သိလာခဲ့ပါတယ် ... မိန်းကလေးရဲ့ ရတနာဖူးလေးကို ... ပွတ်ပေးရင် ... ခံစားချက်က အရမ်းကောင်းတယ်တဲ့ ... လူကို ထွန့်ထွန့်လူးအောင် ... ဖြစ်ပြီးရင် ... ကာမဆန္ဒရဲ့ အထွဋ်အထိပ်ကို ... ရောက်သွားပါတယ်တဲ့ ... ရင်တွေတုန်လိုက်တာရှင် ... စမ်းကြည့်ချင်လိုက်တာ ... ရင်ထဲမှာ ... ရေငတ်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ... တစ်ယောက်ယောက်က ... ရတနာဖူးလေးကို ပွတ်လိုက်ဖို့ ... အတင်းအမိန့်ပေးနေသလိုပါပဲ ... လုပ်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်လေ ... "ဟာာာာာာာာာ ... ဟင့် ..." အို ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ရတနာဖူးလေးကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ... ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိရသေးတယ် ... နှုတ်ခမ်းဖျားက ... ဘာလို့ ငြီးရတာလဲဟင် ... ပန်းဖူးလေးကို ပွတ်မိတာနဲ့ ... တစ်ကိုယ်လုံး ...ထွန့်ထွန့်လူးသွားတာပဲ ...  အို ... ခက်တော့တာပဲ ... ဒီအတိုင်းမတ်တပ်ရပ်ပြီး ... လုပ်ရင် ... မကောင်းပါဘူး ... မွေ့ယာပေါ်မှာ ... လဲှချလိုက်ပြီး ... ကျွန်မ ပေါင်လေး နှစ်ဖက်ကို ကားပစ်လိုက်တယ် ... နည်းနည်းလေး ... စိုးရိမ်စိတ်ရှိတာမို့ ... ဘယ်လက်ကလေးက ... မွေ့ယာကို ကိုင်ထားရင်း ... ညာလက်ကလေးက ... ရတနာရွှေကြုပ်ကို ကျော်ပြီး ... ရတနာဖူးလေးကို ... ထပ်ပွတ်ပစ်လိုက်သည် ... "အို ... ဟင့် ..." ရတနာဖူးလေးက ... မာတောင်ပြီး ... ထောင်မတ်နေတာပဲ ... မခံချင်ရှာဘူးပေါ့ ... လက်ကလည်း ... စမိရင် ... မလွှတ်ချင် ... စိတ်ထဲမှာ တရွရွလည်း ဖြစ်တယ်ရှင့် ... သုံးလေးခါလောက်ပွတ်လိုက်တော့ ... ခါးလေးက ခွက်သွားပြီး ... ရင်လေးက ... မောက်လာသည် ... အို ရှင် ... ကောင်းလိုက်တာ ... ကောင်းလိုက်တာ ... ခါးလေးက  ခွက်သွားတော့ ... ရတနာရွှေကြုပ်လေးက ... အောက်ကို ငုံ့ချင်နေသည် ... ပန်းဖူးလေးက လက်မခံ ... တင်ပါးတွေကို ခပ်တင်းတင်း ... ကော့ပေးလိုက်ပြီး ... ပေါင်လေးကလည်း ... ပိုကားလာသည် ... အို ... ထိတယ် ... ထိတယ် ... ရတနာရွှေကြုပ်ကြားလေးထဲက ... အရည်လေးတစ်မျိုး စိမ့်ထွက်လာသည် ... ရတနာဖူးလေးကို ... ပွတ်ရတာ ... ပိုချောလာသည် ... အားမရ ... ကိုင်ရခက်လိုက်တာရှင် ... လက်ထဲမှာ ချော်ချော်သွားတော့ ... အတင်းဖိထားလိုက်တယ်လေ ... အို ... အို ... အို ... နှုတ်ခမ်းဖျားလေးက ... ကောင်းလွန်းလို့ ငြီးလိုက်မိသည် ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ကောင်းလိုက်တာ ... မနေနိုင်လောက်အောင် ကောင်းလိုက်တာ ... ဘယ်လက်က ... ယောင်ယမ်းပြီး ... ကော့တက်နေတဲ့ ရင်သားကို ... ဆုပ်ချေနေသည် ... ပိုဆိုးတာပေါ့ရှင် ... ကျွန်မ အထိအတွေ့မှာ ... သာယာနေမိပါတယ် ... ရင်သားလေးကို ... အကိုင်ခံရတာ တစ်မျိုး ... အောက်က ... ရတနာဖူးလေးကို ... ပွတ်နေတာက တစ်မျိုး ... အို ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ရင်ထဲက ... ကာမဆန္ဒကတော့ ... မီးဟုန်းဟုန်း တောက်နေပါတယ် ... စိတ်ထဲမှာ အားမရတော့ဘူးရှင် ... ပန်းဖူးလေး လက်ချောင်းလေးနဲ့ ပွတ်တာ ... မခံတော့ပဲ ... မနေနိုင်တော့လို့ ... အတင်းပဲ ... ရတနာရွှေကြုပ်က ကော့ကော့ပြီး ... အပွတ်ခံနေတယ် ... "ဟင့် ... ဟင့် ..." "ဟာ ... ဟာ ... ဟာ ..." ကောင်းလိုက်တာရှင် ... လှုပ်ရှားမှုတွေက သွက်လာတော့ ... ခံစားချက်က ပိုပြင်းထန်လာတယ် ... အော်ဒါကြောင့်လည်း ... သူများတွေ ရီးစားထားကြတာကိုး ... ကိုယ့်ဘာသာလုပ်ရင်တောင် ... ဒီလောက်ကောင်းရင် ...အို ... စိတ်ထဲမှာလေ ... တစ်ယောက်ယောက်ကို ... တမ်းတနေသလိုပဲ ... တမ်းတစရာ ချစ်သူမရှိတော့ ခက်တာပဲရှင် ... "ဟင့် ... ဟင့် ..." "အို ... ရှီး ..." လက်ဖျားလေးက ... ရတနာဖူးလေးကို ပွတ်သပ်နေရင်း ... အောက်က ... ရတနာရွှေကြုပ်လေးထဲကို ... နည်းနည်းဝင်သွားသည် ... ဆစ်ကနဲ စိတ်ထဲက သိလိုက်ပေမယ့် ... မရတော့ ... ပန်းရောင်လျှိုမြှောင်လေးထဲကို ... လက်ဖျားလေးနဲ့ ... သွင်းလိုက်မိတယ် ဆိုရုံပဲ ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ဟွန့် ... ဖောင်းအိနေတဲ့ ... ရတနာရွှေကြုပ်လေးရဲ့ ... နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုက ... မနာလိုဘူး ထင်ပါရဲ့ ... အထဲဝင်လာတဲ့ လက်ဖျားလေးကို ... အတင်း ဖမ်းဆုပ်ပစ်ချင်နေတာပဲ ... အို ... မရပါဘူးရှင် ... ပန်းရောင်လျှိုမြှောင်လေးထဲက ...  အတွင်းသားတွေက ... ရွစိတက်နေတော့ ... လက်ဖျားလေး ဝင်လာတာကို ဝမ်းသာနေရှာတယ် ... ဟင့် ... စိတ်က ဟိုဟိုဒီဒီနဲ့ ... မနက်က အပြေးလေ့ကျင့်တုန်း ... တွေ့တဲ့ ကောင်လေးကို ... မျက်စိထဲ မြင်ယောင်လာသည် ... ဟင့် ... သူပေါ့ ... မနက်တိုင်း ... ကျွန်မ ပြေးရင် ... လမ်းတစ်ဝက်ကနေ စောင့်နေတယ် ... ကျွန်မနောက်ကနေ ... လေးငါးပေ  အကွာက ပြေးတယ် ... ကျွန်မသိတာပေါ့ရှင် ... ကျွန်မရဲ့ ... စွံ့ကားနေတဲ့ ... နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး ... သူ ဘယ်လိုခံစားရမယ်ဆိုတာ ... သိချင်လိုက်တာ ... အားကစားဘောင်းဘီအောက်က ... တင်သားနှစ်လုံးက ... လုံးကျစ်နေတော့ ... သူ့စိတ်ထဲ ... ကျလိကျလိ ဖြစ်နေမလားဟင် ... ဖြစ်မှာပေါ့နော် ... အို ... စိတ်ကူးထဲမှာ ... သူ  အနားရောက်လာပြီး ... ကျွန်မကို ... အတင်းဖက်တယ်ရှင် ... အို ... လက်တွေကလည်း ရဲလိုက်တာ ... ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းတွေကို ... အတင်းနမ်းတယ် ... အို ... သူ့လက်ညှိုးလေးက ... ကျွန်မရဲ့ ... နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲကို ... ထည့်တယ် ... စိတ်ကူးအတိုင်း ... ကျွန်မ ဘယ်လက်က ... နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲကို ထည့်လိုက်တယ် ... အို ... ကျွန်မလေ ... ဝင်လာတဲ့ လက်ကလေးကို ... စုပ်လိုက်မိတယ် ... လျှာလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်သေးတယ် ...  အို ... ခက်တော့တာပဲ ... သူက စိတ်မြန်တယ်ရှင့် ... ကျွန်မရဲ့ ရွှေရင်မို့မို့ကို ... အုပ်ကိုင်ပြီး ... ဆုပ်နယ်တော့တယ် ...  အို ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... မာကျစ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက ... သူ့ကြောင့်် ကြေမွသွားမှာလားဟင် ...  "အို ... ရှီး ... ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ... မောင်ရယ်" ဟင့် ... နှုတ်ခမ်းဖျားက ... ပလီပလာနဲ့ ငိုငြီးလိုက်သည် ... မရှိသေးတဲ့ ... စိတ်ကူးယဉ် ချစ်သူကို ... ညုလိုက်မိပါတယ် ... အို ... ဟင့် ... ဟင့် ... သူက ... ရွှေရင်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ...  လက်ညှိုးလေးနဲ့ ... ကျွန်မရဲ့ ... ပန်းနုရောင် ... နို့သီးဖျားလေးကို ... ဖိပြီး ... ချေပစ်လိုက်တယ် ... "ဟာ ... ဟင့်် ... အို ... မောင်ရယ်" "အို ... ဟင့် ... ဖြေးဖြေး ..." ဟင့် ... ကျွန်မကို ... ရူးတယ်လို့ပဲ ဆိုဆို ... ကိုယ့််ဟာကိုယ် ပွတ်ပြီး ... အော်ချင်ရာလျှောက်အော်နေတော့ ... ခက်ပါတယ်ရှင် ... စိတ်က မထိန်းနိုင်တော့ ... ရွှေရင်ကို ...  ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ပြီး ... ချေလိုက်မိတယ် ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ကောင်းလိုက်တာ ... လူကို ထွန့်ထွန့်လူးသွားတာပါပဲ ... ပန်းနုရောင်နို့သီးဖျားလေးက ... ရမက်ကြောင့် ထောင်မတ်နေတော့ ... ပွတ်ရတာ ပိုအဆင်ပြေသည် ... လက်ညှိုးလေးနဲ့ လက်မ ... ပွတ်ချေလိုက်တော့ ... ရွှေရင်က ... ကော့ကော့တက်လာသည် ... ကျွန်မသိပါတယ် ... ကျွန်မရဲ့ ... ရတနာရွှေကြုပ်လေးထဲက ... ချစ်ရည်ကြည်တွေ ... ရွှဲရွှဲစိုနေပြီဆိုတာ ... ရတနာဖူးလေးကို ... လက်လေးနဲ့ ပွတ်လိုက်တိုင်း ... အောက်က ဖင်ကြီးက မနေနိုင်တော့ဘူးရှင် ... ရွှေကြုပ်လေးထဲက ရွစိတက်အောင် ... ယားနေတာမို့ ... ပြေလိုပြေညား ... ဖင်ကြီးကို ... ဝေ့ဝိုက်ပြီး ... ကော့တင်ပေးလိုက်မိပါတယ်ရှင် ... ကျွန်မရဲ့ ဆီးခုံမို့မို့လေးက ... ဖောင်းကားပြီး ... ရဲရဲနီနေတာပါပဲ ... ရမက်ကြောင့် ... ကျွန်မရဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း နီရဲနေတာပါပဲရှင် ... ပန်းဖူးလေးကို ဆော့ကစားရင်း ... ရွှေရင်က ... တသိမ့််သိမ့် ဖြစ်လို့လာပါတယ် ... "မောင်ရယ် ... ဟင့် ... အ ... အ" ကျွန်မ ... စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ... ပန်းရောင်လျှိုမြှောင်လေးထဲ ... လက်လေးသွင်းလိုက်မိပါတယ်ရှင် ... ရင်ထဲမှာ ... ဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းပြီး ... ငိုချင်သလိုလို ... ရီချင်သလိုလို နဲ့ ... ခံစားချက်ကတော့ ... ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ ... ပန်းနှစ်မွှာက ... အတင်းဆုပ်ထားတော့ ... အဝင်ရ အထွက်ရ ခက်လိုက်တာရှင် ... ဒါပေမယ့် ... အားလေးစိုက်ပြီး ... ထိုးထည့်လိုက်တယ် ... အရမ်းတော့ မထည့်ရဲဘူးရှင် ... အတွင်းသားလေးတွေက နုတယ်မှတ်လား ... မတော်လို့ ... လက်သည်းနဲ့ ... ခြစ်မိပြီး ... အနာဖြစ်သွားရင် ...  ခက်ရချည်ရဲ့ ... ဟင့် ... လက်လေးအထဲနည်းနည်းဝင်သွားရင် ... ရွှေကြုပ်လေးက ... လေးငါးခါ ... ဆက်တိုက် ညှစ်လိုက်တာ ... ကောင်းလိုက်တာရှင် ... ဟင့် ... ကျွန်မတို့ လက်ကလေးနဲ့တောင် ... ဒီလောက်ကောင်းနေရင် ... ဟိုမောင်လေးရဲ့ ... ဟာနဲ့ဆို ... အို ... ရှက်လိုက်တာရှင် ... သူ့ဟာလေးနဲ့ ... ကျွန်မ ... ရွှေကြုပ်လေးထဲ ... အထည့်ခံလိုက်ရင် ... အို ... ကျွန်မ ခံနိုင်ပါမလားရှင် ... တွေးနေတုန်းပဲရှိသေး ... တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တင်းလာပြီး ... နှုတ်ခမ်းက တဇတ်ဇတ်တုန်လာပါတယ် ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ... ကိုက်ထားပေမယ့်် မရပါဘူး ...  တစ်ကိုယ်လုံးက ... အားတွေက ... ရွှေကြုပ်လေးထဲမှာ စုပြီး ... အထဲဝင်နေတဲ့ လက်လေးကို ... အတင်းဆုံး ဖမ်းဆုပ်ပစ်လိုက်ပါတယ် ... ဟင့် ... ဟင့် ... အို ... ကောင်းလိုက်တာ ... ကောင်းလိုက်တာ ... ဟင့် ... အတွေးလေးတွေထဲမှာ ... ဟိုးအမြင့်ကြီးနေ ပြုတ်ကျသလို ... ရင်ထဲမှာ အေးကနဲ ... သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ... ရွှေကြုပ်လေးထဲမှာ ... တဇတ်ဇတ်နဲ့ ... ညှစ်ရင်း ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေကို ... ပြွတ်ကနဲ ... ထွေးထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတယ်ရှင် ... ကာမအရသာကြောင့် ... ကျွန်မ ရင်တွေ ဖုတ်လိုက် ဖုတ်လိုက် နဲ့ ... မိန်းမောနေပြီး ... သောင်ပြင်မှာ လှိုင်းလေးပုတ်သလိုလို ... တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ... လောကရဲ့အရသာသစ်ကို ... ခံစားနေပါတယ် ... လူဆိုတာ ခက်သားလားရှင် ... မိန်းကလေးတစ်ယောက် အရွယ်ရောက်လာရင် ... အိနြေ္ဒရှိရှိ နေရ ... ပြောရ ... ဆိုတော့ ... စိတ်တွေက ထိန်းချုပ်ထားရပါတယ် ... ဘယ်သူမှမရှိတဲ့ အခန်းထဲမှာ ... လွတ်လွတ်လပ်လပ် တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတော့ ... ဒီစိတ်မျိုး ဖြစ်မိတာ မဆန်းပါဘူးရှင် ... အလိုဆန္ဒတွေ ... ထကြွသောင်းကျန်းရင် ... အိနြေ္ဒရှိရှိ မနေနိုင်တော့ပါဘူးရှင် ... ဆန္ဒရဲ့ သွေးဆောင်ရာကို ... လိုက်ပါသွားရင်း ... မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်ကုန်တတ်ပါတယ် ... ဒါ့ကြောင့်လည်း ... ဒေါ်လေးမေက ... ကျွန်မကို ... ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ အနေနီးနီး မနေဖို့ ... ဆုံးမဖူးပါတယ် ... ဟင်း ... ခက်ပါတယ်ရှင် ... ကာမအရသာဆိုတာက ... မကြုံဘူးခင်ကတော့ ... ကြောက်မိတာပေါ့ ... အခုတော့ ... အရသာသိသွားတော့ ... ခံစားချင်တယ်လေ ... ထပ်ထပ်ပြီးလည်း မြည်းကြည့်ချင်ပါတယ်ရှင် ... ကျွန်မ ... မွေ့ယာပေါ်မှာ ... လူးလွန့်နေတုန်း ... တံခါးခေါက်သံကြားတော့ ... ဝုန်းကနဲ ထရပ်လိုက်မိပါတယ် ... နည်းနည်းတော့ လန့်သွားရှင့် ... ကျွန်မကိုယ်ပေါ်မှာ  အဝတ်မရှိပဲ ... မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ... ကိုယ်ဗလာနဲ့ ... မွေ့ယာပေါ်မှာ ... တစ်ယောက်တည်း ... သောင်းကျန်းလို့  ... ချစ်ရည်ကြည်လေးတွေကလည်း ... မွေ့ယာပေါ်မှာ ... အိုင်ထွန်းနေပါတယ် ... ဟယ် ... ဒုက္ခပါပဲ ... အန်တီမေများ တွေ့သွားရင် ... အဆူခံရတော့မယ် ... အိမ်မှာက ... အန်တီမေနဲ့ ကျွန်မနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေတော့ ... တံခါးခေါက်တာ ... အန်တီမေပဲ ... သေချာတယ် ... "သမီးရေ ... တံခါးဖွင့်ပါအုံး" "ဟုတ် ... ဒေါ်လေးမေ ...  လာပြီ ... လာပြီ ..." ကျွန်မ ... ထမီကို မြန်မြန် စွတ်ပြီး ... ရင်လျားလိုက်ပါတယ် ... ဝတ်ရည်တွေ ... ပေပွနေတဲ့ မွေ့ယာကို ... စောင်လေးနဲ့ ဖုံးထားပြီး ... တံခါး အမြန်ဖွင့်လိုက်ပါတယ် ... "သမီးနေမကောင်းဘူးလားဟင် ... မျက်နှာလေးတွေက နီလို့" "ကောင်းပါတယ် ... ဒေါ်လေးမေရဲ့ ... ချွေးထွက်တာများလို့ ... ထင်ပါတယ်" "အခန်းထဲမှာလည်း ... ဘာနံ့လဲဟင်" ဒေါ်လေးမေ ... ရှုံ့ချည်ပွချည် ... လုပ်ပြီး ... ကျွန်မကို ... စိုက်ကြည့်နေပါတယ် ... ဒေါ်လေးမေရဲ့ မသင်္ကာတဲ့ မျက်လုံးအကြည့််ကြောင့် ... ကျွန်မ ရင်တွေ နည်းနည်းတော့ တုန်သွားပါတယ် ... ကျွန်မတစ်ယောက်ထဲ ... ပလူးပလဲနေတာများ ... လူမိသွားရင် ... ရှက်လို့ သေမှာပဲ ... "ဘာနံ့မှ မရှိပါဘူး ... ဒေါ်လေးမေရဲ့" "သမီး ... ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဟင်" "ရေချိုးမလို့လုပ်နေတာရှင့််" "မဟုတ်သေးဘူး ထင်တယ်နော်" ဒေါ်လေးမေ အပြောကြောင့် ... ကျွန်မမျက်နှာ ကွပ်ကနဲ ပျက်သွားပါတယ် ... ချက်ခြင်း ... မျက်နှာကို ပြန်ပြင်လိုက်ပေမယ့် ... ဒေါ်လေးမေ ရိပ်မိသွားပါတယ် ... ဒေါ်လေးမေ ... မွေ့ယာပေါ်က ... စောင်ကို ... ဆွွဲလှန်ပစ်လိုက်သည် ... "အို" ............ (စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်

နှင်းရယ်

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။

နှင်းရယ်

 တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်....သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်....ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့....အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး....။ ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်း ပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး....စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။

   စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအား အတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦး သဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်း ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်ရသော်လည်း လူချင်းကမတွေ့ ရ။ ခင်နှင်းဦး အပြင်ထွက်ဖို့သိပ်မလွယ်။ ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာမရှိ၍ လမ်းထိပ်သို့ ထွက် ထွက်ဆက်ရသည်။ ခဏ ခဏ ထွက် ဖို့ကလည်း မလွယ်ပေ။ ဒီနေ့လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေတုန်း ဖုန်းထွက်ပြောရန် ကြံစည်နေခိုက်....စိုးသီဟ တစ်ယောက် သူမ ၏ အိမ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်၍လာသည်။ တစ်ခါဖူးမှ မလာဖူးသည်မို့ အံ့သြမိသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက်မို့ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။ တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်နေပြီးမှ...

   “ လာ လာ....စိုး...ထိုင်....ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ....မလာစဘူး....”

   ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ အိမ်ရှေ့ရှိဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ခိုင်း သည်။ ပြီးတော့....သူမကလည်း စိုးသီဟ ဘေးတွင်ဝင်၍ထိုင်သည်။ မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေသူမို့ ချစ်သူရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင် ချင်တာအမှန်ပင်။

   “ ကိုစိုး...မနက်ထဲက လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာရောက်နေတာ...စောစောကလူကြီးတွေ ထွက်သွားတာ တွေ့လို့လာတာ....”

   ပြောလည်းပြော စိုးသီဟက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီးနမ်းသည်။ နမ်းရုံမျှမက စိုးသီဟ၏လက်က ခင်နှင်းဦး ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ရောက်လာကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်။

   “ အို....ကိုစိုး....ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ....”

   ရင်သားပေါ်မှလက်ကို သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖယ်ရှားပစ်သည်။

   “ ချစ်လို့ပါ....နှင်းရယ်....”

   “ အို....ချစ်တာကလဲ ကိုစိုးရယ်....နှင်း ဒါမျိုးမကြိုက်ဘူး....အို....အို....”

   ပြောကာမှပင် စိုးသီဟကပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ်ရောက်လာပြီး အင်္ကျ ီ လေးပေါ်မှပင် ဆုတ်ချေနေပြန်ပါသည်။ လုံးကျစ်သောရင်သားအစုံ၏ အတွေ့က ဘရာစီယာနှင့် အပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျ ီလေးကြားကခံနေလင့်ကစား အတွေ့ထူး၍ စီးပိုင်တင်းမာ နုညက်လှသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ လက်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်ရုံမျှပင်မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ရုန်းကန်၍ထွက်ရင်း ကျောပေးလိုက်သလိုဖြစ် သွားသည်။ မြဲမြံသန်မာလှသော စိုးသီဟ၏လက်နှစ်ဖက်အကြားမှ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက်ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေရရှာသည်။ ဒီ နေ့မှဘဲ ခင်နှင်းဦး ဘရာစီယာအပျော့စားကို ဝတ်ထားမိသည်။ ဒီတော့ သူမ၏ရင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေသော အတွေ့ကို ရင်သားတွေက ထိထိမိမိခံစားနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုအင်္ကျ ီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ဂုတ်ပိုးသား လေးများနှင့် လည်တိုင်အရင်းရှိ ဖွေးဖွေးဥဥအသားလေးတွေကိုပါ သူ၏ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းနှင့်စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနှင့်တို့ ကာ ထိကာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ပေးနေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍လာရသည်။

   “ လွှတ်ပါ....ကိုစိုးရယ်.....နှင်းကိုချစ်ရင် လွွှတ်ပါတော့....”

   ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက အတင်းရုန်း၍ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း သူမကို ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ဘဲ သူကပါထ၍မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

   “ ချစ်လို့ပဲနှင်းရယ်....နောက်ပြီး ကျောင်းပြီးရင်ပဲ လက်ထပ်ကြတော့မှာပဲကွာ....”

   “ အို...လက်ထပ်မှ လက်ထပ်ပေါ့....ခုလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ....”

   ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့်ပင် ခင်နှင်းဦးသည် သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကို နောက်ဖက်မှထိုးထောက်မိထားသော အရာကြီးကို သတိထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် သူမ၏ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ တင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ ရုန်းကန်နေ သော သူမ၏အင်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ယုတ်လျော့၍ နုံးချိသွားရသည်။ ဒါကို သတိထားမိလိုက်သော စိုးသီဟက    ဗြုံးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခင်နှင်းဦး၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပါဆွဲ၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လှန်ချလိုက်သည်။

   “ ကို....ကိုစိုး....မလုပ်....”

   စိုးသီဟ၏ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းကြီးများက သူမ၏တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးများကိုဖိ၍ စုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ မရုန်းကန်တော့ပါ....။ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းတွေ ပျောက်ကွယ်သွားရသည့်အပြင် မျက် တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း စင်း၍ကျနေပြီ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကြားမှာ စုပ်နမ်းထားသည့် ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စိုးသီဟ၏ လျှာဖျားက မထိတထိပွတ်သပ်၍ ယက်ပေးရင်း ပျော့ခွေကျလာပြီဖြစ်သော ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်ကထိန်း၍ ပွေ့ဖက်ထားရာမှ စိုးသီဟ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထောင်လျက်သားဖြစ်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားရောက်သွားပြီး ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်လေးကိုအုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးကို ဆွဲ၍ဖယ်ရှားသေးသည်။ စိုးသီဟ၏လက်ကြီးက ဖယ်ရှား၍မသွားသည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုပင် ပို၍ဆုတ်လိုက်သဖြင့် သူမသည်ပင်ယောင်ယမ်း၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိ သည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးဖြင့်လျောတိုက်ပွတ်ပေးသည်။ ဒီမှာတင် ခင်နှင်းဦး တစ်ယောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်၍မထားကြောင်း စိုးသီဟ သိလိုက်သည်။ သူ၏လက်ဖဝါးအောက်မှ သိသိသာသာပင် ဖောင်းမို့၍တက်လာသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုစပ်ကြားသို့ လက်ညှိုးထိပ်ကိုဖိထောက်ကာ အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းများက ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မှေးစင်းနေသောမျက်လုံးများက မနည်းအားယူ၍ ပွင့်လာသည်။

   “ ကိုစိုးရယ်....ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ....”

   ခင်နှင်းဦး အသက်ကိုပင်ဝအောင်မရှုရသေး....စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးကို ဖိကပ်ကာနမ်းစုပ် ပြန်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီးအပေါ်မှ စိုးသီဟ၏ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ပွတ်မြဲပွတ်ပေးနေသည်။ သူမဝတ် ထားသော ထဘီလေးအောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသောအရည်လေးများက ထဘီလေးကို ဖောက်ထွက်လာကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးနေသော လက်ညှိုးထိပ်လေးကို စိုစွတ်စွာ ထိတွေ့လာပါတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေ၍ နေချေပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး စောက်ဖုတ်ပေါ်ရှိ လှုပ်ရှား နေသော သူ၏လက်ကိုရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က ....ခင်နှင်းဦးအားဆွဲ၍ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကိုဖက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခင်နှင်းဦးကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ရှက်ရွံ့ထူပူစွာဖြင့် ခင်နှင်းဦးက သူမ၏မျက်နှာလေးအား စိုးသီဟ၏ရင်ခွင်တွင်အပ်၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေသော သူမ၏ပေါင်လေးတွေက ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီးတွေ့မြင်လိုက်ရသည့် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သော အိပ်ယာလေးရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ သည်။

   ခင်နှင်းဦးသည် ယခုအချိန်တွင် ရုန်းကန်၍ ထွက်ပြေးလိုပါက ထွက်ပြေးနိုင်သော အနေအထားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်အိအိကြီးကိုအုပ်၍ ဆုပ်ထား သော စိုးသီဟ၏လက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်အား လက်စောင်းဖြင့်တိုက်၍ ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အဆမတန်ဖောင်းကား၍ တင်းမာနေကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးခံစားနေရသော ရမ္မက်များကြားက သူမရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူမခေါင်းထဲတွင် သိနေသော အသိကလည်း သူမ၏ရှေ့တွင် တွေ့နေရသော အိပ်ယာထက်၌ မကြာတော့ သည့်အချိန်လေးအတွင်းတွင် သူမတစ်သက်လုံးအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် သန့်စင်ထိန်းသိမ်းလာခဲ့ရသော အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ရပေတော့မည်။ အသိဉာဏ်နှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒနှစ်ခုကြားတွင် လွန်ဆွဲလျှက် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်။ မျက်ရည်များဖြင့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာလေးသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။ ပြီးတော့.... အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ပြီး....အိပ်ယာလေးရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးသို့ရောက်လျှင် ခင်နှင်းဦး သည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ကာ အိပ်ယာလေးထက်ပက်လက်လှန်ချကာ မျက်လုံး အစုံကို မှိတ်ထားလိုက်လေသည်။ သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ပါတည်းပါလာသော စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးအနှံ့ကို တစ်ဖွဖွနမ်းနေသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ် တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားရင်း ခင်နှင်းဦး၏ အင်္ကျ ီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ရင်း ဘရာစီယာအ တွင်းမှပြည့်အစ်၍ထွက်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ရင်သားစိုင် နုနုဖွေးဖွေးညက်ညက်လေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဒရစပ်နမ်းသည်။ သူမ၏ ရင်သားမှ ဘရာစီယာကို ခွာလိုက်ပြီးပြန်တော့ နို့သီးသေးသေးလေးတစ်ဖက်ကို ငုံ့၍စို့လိုက်ရာ ဟင့်ကနဲ တစ်ချက်အ သံလေးထွက်၍ ခင်နှင်းဦး၏ ကျောလေးကော့တက်လာသည်။ ပြီးတော့ နို့လေးနှစ်ခုကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့သည်။

   စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ဖောင်းကားတင်းပြောင်၍နေသော တစ်လုံးတစ်ခဲဖင်သားကြီးများပေါ် ရောက်၍သွားပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ပြီးတော့...ပေါင်တံကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ တခဏအတွင်း လိမ်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကင်းကွာ၍သွားသည်။ စိုးသီဟ နို့လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးလေးကိုမကာ တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အစကတည်းက ပြေလျော့နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးမှာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ထွက်သွားချိန်တွင် တော့ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော သူမအောက်ပိုင်းကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း....သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မျက်နှာလေးလွှဲထားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားကြပြီ....။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်၍ဝင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖြူဖွေး၍အိနေ သော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးလေးတွေ သန့်စင်ထားပုံရသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုမှာ ဖောင်းတင်း၍နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကြားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ရည်ကြည်လေး  များမှာ စိုစိမ့်၍ထွက်နေကြသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးထိပ်မှ ပြောင်တင်းနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝလေး တွင် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ...လီးတန်ကြီးအရင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက်ကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးရာ ပထမ ခင်နှင်းဦး၏ ခါးလေး ကော့၍ ကော့၍ တက်လာသည်။ လီးထိပ်က ထောင်တက်နေ သော စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။ ခင်နှင်းဦး မခံစားနိုင်....ခဏကြာတော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်၍ လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ဝမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း ဒလကြမ်းပင်ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟ၏ လီးတန်ကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်၍လာသည်။ စိုးသီဟ အသက်ကိုတစ်ဝကြီး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် လီးထိပ် ကို စောက်ပတ်ဝသို့တေ့ပြီး တဆက်တည်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

   “ ဗြစ်.....အ....ဗြစ်.....ဗြစ်....ဟင်း.....ဟင်း.....ဗြစ်.....အမလေး.....ဗြစ်....ဗြစ်.....ဖွတ်.....အ....ကျွတ်....ကျွတ်.. ....အဟင်း....”

   ခင်နှင်းဦး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားပြီး ရင်လေးရော ခါလေးပါ ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် စိုးသီဟက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ရင်သားတွေကို လှမ်းဆုပ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေကို ချေမွပေးသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေး တဖြေးဖြေးပြေလျော့လာသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်း ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးပြန်သည်။

   “ ဟင်း....ဟင်း....အို....ကျွတ်....ကျွတ်....”

   ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍လာသည်။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်သုံးလုံးသာသာလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

   “ အ...အ....အင်း....”

   ပြီးတော့....လီးတန်ကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ကာပြန်သွင်းသည်။

   “ ျပြတ်....ဖြတ်....”

   “ အင့်....ဟင့်....” ...................

(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်

မွှေးအချစ်

အသက် (၁၉)နှစ် မပြည့်သေးသူများ လုံးဝ(လုံးဝ) မဖတ်ရ။
မွှေးအချစ်

မြင်လိုက် သည်နှင့်ရင်အစုံကဒိတ်ကနဲပူဆင်းသွားကာမောလှပ် လှပ်ကြီးဖြစ်သွားသည်။ လှမ်းနေသောခြေလှမ်းတွေ
တုံ့ဆိုင်းယိမ်းယိုင်မသွားအောင်မနည်းကြီးသတိထားလိုက်ရသည်။ မာဇဒါလေးဘီးအပြာလေးက
အငှားကားစခန်းမဟုတ်ဘဲခင်မတို့လမ်းထိပ်မှာ မနက် ၈ နာရီဆိုအသင့် ရောက်နေပြီ။
ခင်မကကားမောင်းတတ်သော်လည်းအဖေနှင့်အ မေက
စိတ်မချဟုဆိုကာ ကားကိုမယူခိုင်းဘဲအငှားကားပဲစီးခိုင်းသည်။ ခင်မတက္ကသိုလ်တွင်နည်းပြဆရာမအဖြစ်တာ ဝန်ထမ်းဆောင်ရင်းတစ်ဖက်မှဝိုင်းကျူရှင်ပြသည်။ အဖေနှင့်အ မေကဘိနပ်လ ုပ်ငန်းကိုဇောက်ချလုပ်ကိုင်နေပြီး ခင်မဝါသနာ ပါရာကိုအမြဲတမ်းလိုက်လျော ခွင့်ပြုတတ်လေသည်။ ခင်မကျူရှင်ပြရသောရွှေဂုံတိုင်သို့လေးဘီးကားလေးနေ့တိုင်းငှားစီးကာသွားရသည်။ လွန်ခဲ့သောတစ်လလောက ်မှစ၍ယခုမြင်နေရသောမာဇဒါလေးဘီးကားလေးက
ခင်မထွက်လာမည့်အချိ န်တွင်အဆင်သင့်
ရောက်နေတတ်သ ည်ကိုသတိပြုမိလာ၏။
" ရွှေဂုံတိုင်လားဆရာမ . . တက်လေ "
 ကားဆရာလေးကအသက် ၂၀ ကျော်ကျော ်လေးပဲရှိသည်။ ဆံရှည်တွေထိုင်းပုံစံတွေခေတ်စားနေချိန်တွင်
သူ့ဆံပင်ပ ုံစံလေးကတိုတိုရှင်းရှင်းဆံပင်ပုံစ ံလေးနှင့်မို့ အမြင်ဆန်းသည်။ ရှင်းသန့်ပြီးရိုးသားခြင်းကိုထင်းကနဲမြင်ရသည်။
မျက်နှာကနုနယ်သော်လည်း
သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကအားကစားသမားဖြစ်ကြောင ်း ဖော်ပြနေသ ည်ဟုနည်းပြဆရာမလေးခင်မသိ၏။ မိမိကိုယ်တိုင်ကအားကစားလိုက်စားသူမို့ဤသို့ကြွက်သားများ အချိုးအဆစ်ကျနစွ ာကြွားကြွားရွားရွားခန့်ညားဖို့ဆိုသည ်မှာနှစ်န ှင့်ချီပြ ီးလေ့ကျင့်ပ ါမှ ရနိုင်သောအ လှဖြစ်သည် ကိုသိသည်။ ပထမတော့သူ့ကိုသိပ်ဂရုမထားမိ . . မိမိကနောက ်ခန်းတွင်ထိုင် သူမို့စာတ စ်အုပ်အမြ ဲဖတ်ပြီးလိုက်ပါစီးနင့်လေ့ရှိသည်။ တခြားကားများဆိုလျှင် လေးဆယ်ငါးဆယ်တောင်းတတ်ကြသော် လည်း သူကအစိတ်မ ှတက်လည်းမတက်ကျလည်းမကျ အစိတ်ပဲ။ ထို့ကြောင့်ခင်မကလည ်းသူ့ကားပဲစီးဖြစ်၏။
ခင်မကျူရှင်သို့သွ ားတိုင်းပြန်တိုင်းသူအမြဲရောက်ရောက်လာတတ်ေ သာကြောင့်
စိတ်ထဲကတစ ်မျိုးလေးတော့ဖြစ်ဖ ူးသည်။
သို့သော်သ ူက " လာ . .ဆရာမ "
ဟုအသွားတစ်ခွန်းနှင့် " ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " ဟု
ပိုက်ဆံလှမ်းယူစဉ်တစ်ခွန်း စုစုပေါင်းနှစ်ခွန်းမှလွဲ၍တခြားမပြော လောကွတ်စက ားမဆို မျက်နှာမျ က်လုံးတို့ကလည်းခင်မကို
တည့်တည့်ကြည့်ခဲသည်။ အမြဲတမ်းခေါင်းကိုငုံ့လျှ ိုးထားတတ်သည်။ သည်ပုံစံန ှင့်တစ်လေ ကျာ်လာခဲ့ ပြီဆိုတော့လည်းခင်မစိတ်ထ ဲရှင်းသန့်ကြည်လ င်ခဲ့ရသည်။ တစ်ချို့ဆ ိုလျှင် မနက်စောင့်နေမှာနော ် ဘာနော်ညာေ နာ်စသဖြင့်ပြောတတ်ကြသည်။ သူကတော့ပြောခဲ့ပြီးသော
" လာ . .ဆရာမနှင့် " ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " နှစ်ခွန်းကိုစာမေးပွဲတွင်ကျ ိန်းသေပါမည့်အ က်ဆေးတစ်ပုဒ်အလွတ်ကျက ်သလို ကျက်ထားသလားပင်မသိ။ မနေ့ကခင်မ ကားပေါ်ကအဆင်းမှာ သူ့ကိုပို က်ဆံအစိတ် အပေး
 " ရော့ဆရာမ " ဟုဆိုကာခင်မပလတ်စတစ်ဆွဲခြင်းလေးထဲစာတစ်စောင်ထည့်သွား၏။ ပြီးတော့ ငွေအစိတ်ပင်မယူဘဲကားထဲပြန်ဝင် သည်။ ကားအမိုးနှင့်နှဖူးဒုံးကနဲပင်ဆောင့်ရှာသည်။
ကားစက်နှိုးပြီးခင်မကိုပင ်မကြည့်ဘဲ မောင်းပြေးသည်။
ခင်မကြုံနေကျပြသနာတစ်ခုမို့ခပ်နွေးနွေးပဲပြုံးရင်းစာကိုအိမ် ရောက်မှဖောက ်ဖတ်ကြည့် မိ၏။
ဆရာမ.. ကျွန်တော့် နာမည် ဘိုဘိုပါ .. အသက်၂၂နှစ ် .. ၈တန်းမအောင်သေးဘူး .. အငှားကားမောင်းတယ်
အဲဒါဆရာမကိုချစ် နေမိတယ် ဘိုဘိုစတန့်ထွင်ရေးထားသောစာတစ်ေ စာင်ပဲဖြစ ်မည်ဟုခင်မတွေးရင်းပြုံးမိသည်။
ရုပ်ကလေးကချောသလော က် စိတ်ထားနုနယ်သူလည်းဖြစ်ချင် ဖြစ်မည် သိုးယောင်ဆောင်သောဝံပုလွေလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ ခင်မတွေးတောစဉ်းစားတတ်သည့်အရွယ်ပဲ။
သည်မနက်သူ့ကိုတွေ့တော့ဒိတ်ကနဲရင်ခုန်ပြီးခြေလှမ်းတွေယိုင်ချင်သည်။ ချာတိတ်ကိ ုနည်းနည်းတော့ပညာပေးရမည်ဟုခင်မကမိန်းမမာနလေးနှင့်အတေးထားသည်။
ကားအနားသို့သူရောက်သွားသောအခါ
ဘိုဘိုခေါင်းကြီးငုံ့ကာရပ်နေသည်။ သူ့ကြည့်ရသည်မှာကတံ ုကရီကြီးခံစားနေရပုံရလေသည်။
" ကိုဘိုဘို .. "
" ဗျ .. ဗျာ " သူကအထစ်ထစ ်အငေါ့ငေါ့လေးထူးရင်းမော့ကြည့် သည်။
ခင်မသူ့မျ က်နှာကိုေ ကျာင်းဆရာမမျက်နှာ ဖြင့်ကြည့်သည်။ သူ့အရပ်ကနည်းနည်းလေးဒေါင်စားသဖြင့်မော့ကြည့်ရသလိုတော့ရှိသည်။
" ကိုဘိုဘို ကျွန်မကိုခ ျစ်တာဘာကိ ုချစ်တာလဲ "
ဆရာမလေသံနှင့်သာမေးခွန်းထုတ်နေရသော်လည်း ခင်မအသံကိ ုက ပကတိအသံမဟုတ်။ လှုပ်ခပ်ခြင်းကိုချုပ်တည်းထားရသောအသံ .. ရင်ခုန်သံတွေရောြွပန်းထွက်လာသော အသံ။
" ကျွန် .. ကျွန်တော် .. ဟို .. ဆရာမကို .. အင်း .. မျက်နှာလေးရော .. အသံ .. အသံလေးလည်းပါတယ် ..
အဲဒါ .. အမြဲကြားနေ မြင်နေတယ် ..
ထမင်းစားလည်းသတိရတယ် .. အိပ်လည်းမြင်နေတာပ ဲ .. တစ်မျိုးကြီး "
" ကျွန်မရှင့်ကားကိုမစီးတော့ဘူး "
" ဗျာ . . . " ဆတ်ကနဲမော့တက်လာသော သူ့မျက်နှ ာဝယ် အံ့အောခြင ်း .. ထိတ်လန့်စ ိုးရွံ့ခြင်းမှ ကြေကွဲဝမ်းနည်းယူကြုံးမရခြင်းဘက်သို့ကူးစက်သွားသည်။ မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်းမျက်ရည်တွေလျှံတက်လာသည်ကို ခင်မတွေ့ လိုက်ရသည်။
ချာတိတ်တကယ်ခံစားရတာပဲဟုတွေး၏။ ခင်မကိုသူ ကစိုက်ကြည့့််ပြီးဆတ်ကနဲကားထဲငုံ့ဝင် လိုက်သည်။ အပြာရောင်ရှေ့ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်သို့မျက်ရည်နှစ်ပေါ က် " ဖျောက် " ကနဲစွန်းကွက်သွားသည်ကိုခင်မအထင်ကရတွေ့၏။ ကားရှေ့ခန်းတစ်ဖက်တံခ ါးကိုခင်မဖွင့်ကာဝင်ထ ိုင်မိလျက် ်သားဖြစ်သွားသည်။
သူကပါးပြင်သို့လ ိမ့်ဆင်းလာသောမျက်ရည်တို့ကို
အကျၤီလက်မောင်းနှင့်ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အံကိုကြိတ်ထားကြောင်း မေးရိုးအကြောကြီးတွေထောင်နေခြင်းကိုကြည့်၍ခင်မသိနေ၏။ ရင်တစ်ခုလံ ုးတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာ သည်။
ခင်မကြောင့် မျက်ရည်ကျတဲ့ချာတိတ်ကိုခိုးကြည့်တော့ နှုတ်ခမ်းတွေ
ွတဆတ်ဆတ်တုန်နေရင်းကားရှေ့ကို မျက်မှောင ်ကျုတ်ကာ
လေးလေးမှန်မှန်ကြီးမောင်းနေသည်။
မီးနီလျှင်ရပ် မီးစိမ်းလျှင်မောင်း စိတ်ထဲမှခံစားချက်ပေါက် ကွဲမှုနှင့့်အလုပ်ကို သီးခြားထိန်းနိုင်စွမ်းရှိသောချာတ ိတ်ဟုခင်မ မြင်သည်။ ကားကဦးဝိစာရလမ်းမှရွှေဂုံတိုင်သို့အချိုး ခင်မစာတစ် စောင်
ပေါင ်ပေါ်တင်ကာခပ်သွက်သွက်ရေးခြစ်ပစ်လိ ုက်သည်။
မောင် .. ခင်မ  မောင့်ကိုချစ်တယ် မောင့်ကားကိုမစီးဘူးပြောတာက ..
အိမ်ကကားကိုမောင်လ ာမောင်းဖို့ပြောမ လို့။
ကလေးမဆန်နဲ့ .. မောင်ဘာလိ ု့ငိုတာလဲ ။
ယောကျာ်းမဟုတ်သလိုပဲကွယ်။
ညနေလာမကြိ ုနဲ့ .. ခင်မရှက်သေးတယ်။
ခင်မ။
ကားပေါ်ကအဆင်းတွင် ခင်မစာလေးကိုသူ့ပေါ င်ပေါ်ပစ်တင်ထားခဲ့ပြီး ကျူရှင်ပြနေကျ အိမ်ခြံကြီးထဲသို့အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့်ဝင်ခ ဲ့သည်။
" ဟေး . . . "
ခင်မခြံအတွင်းရောက်ခါစသူ့ အသံကျယ်ကျယ်ကြီးကိုအလန့်တ ကြားကြားလိုက်ရသဖြင့် ခင်မနောက် သို့ဆတ်ကန ဲလှည့်ကြည့်သည်။
 သူကစာရွက်ကလေးကို...........................


(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်

နှာဘူးမလေး

နှာဘူးမလေး

“ ဟဲ့ဝင်းနွယ်.....နင်အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ”
နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ဆိုတဲ့ကောင်မလေး မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီးကြည့်နေရာကနေ သူ့နောက်
ဖက်ကုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေသော သူနဲ့မတိမ်းမယိမ်းကောင်မလေးကိုလှည့်၍ ကြည့်သည်။
“ ငါ ရှေ့လထဲမှာ ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပြည့်မှာ.....နင်ရော မိသီ.....”
“ ငါက လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လလောက်ထဲက ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ....ငါက နင့်ထက်ကြီးတယ်....”
“ နင်က အသက်ပဲကြီးမှာပေါ့....ကျန်တာတွေ ငါ့ကိုမမှီပါဘူး ”
နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးက မိသီဆိုသော သီသီခိုင်ဆိုသည့်ကောင်မလေးကိုမခံချင်အောင်
စ၍ မှန်ထဲမှ သူမပုံရိပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ နန်းဝင်းဝင်းနွယ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေး
တစ်ထည်နှင့် စပ်စမိုင်နာအနက်ရောင်လေး တစ်ထည်သာရှိသည်။ ရှမ်းကပြားမို့ ဖြူဖွေးသော အသားအရည်နှင့်
အနက်ရောက်ဘရာစီယာနှင့် စပ်စမိုင်နာတို့က လိုက်ဖက်လှသည်သာမက အချိုးအစားလှပဖွံ့ထွားသော နန်းဝင်း
ဝင်းနွယ်၏ ကိုယ်လုံးအလှက မိန်းမချင်းပင်စွဲမက်စရာ ဖြစ်နေသည်။
“ အံမယ်....နင်နဲ့ငါနဲ့ဘာကွာလို့လဲ....နင်က အသားလွတ်အသားယူနေတယ်....”
“ မယုံရင်နင်တိုင်းကြည့်လေ....ဟင်း ဟင်း....ရှုံးတဲ့လူက နိုင်တဲ့လူခိုင်းတာ လုပ်ရမယ်....”
“ စိန်လိုက်....”
သီသီခိုင်ဆိုသော ကောင်မလေးက ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်နေရာကထလာပြီး မှန်ရှေ့တွင် နန်းဝင်းဝင်း
နွယ်နှင့် ယှဉ်ပြီးရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်သည်။ နောက်ဆုံး သီသီခိုင်
၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ပန်းရောင်ဘရာစီယာလေး တစ်ထည်နှင့် ပန်းရောင်စပ်စမိုင်နာလေး တစ်ထည်သာ ရှိတော့
သည်။ သီသီခိုင်မှာ နန်းဝင်းဝင်းနွယ်လောက်အသားမဖြူဘဲ အတန်ငယ်ညိုသည်။ ဒါပေမယ့် အဝတ်အစား အမြဲ
ဝတ်ထားသောနေရာများမှအတွင်းသားလေးတွေကဝင်း၍နေသည်။နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ကသီသီခိုင်ကိုတစ်ချက်လှည့်
ကြည့်လိုက်ပြီး မှန်တင်ခုံမှ အံဆွဲတစ်ခုကို ဆွဲဖွင့်ကာ အထဲမှ အပ်ချုပ်ဆိုင်များတွင်သုံးသည့်ပေကြိုးတစ်ချောင်းကို
ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
 “ မိသီ....အကုန်လုံးချွတ်လိုက်ဟာ....ပြီးမှတိုင်းမယ်ငါလည်း ချွတ်မယ်....”
ပြောပြောဆိုဆိုနန်းဝင်းဝင်းနွယ်ကလက်ထဲမှပေကြိုးခွေလေးကိုမှန်တင်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီးသူမကိုယ်ပေါ်မှ
ဘရာစီယာနှင့်စပ်စမိုင်နာတို့ကိုချွတ်လိုက်သည်။ သီသီခိုင်လည်း လိုက်ချွတ်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး
ဖြစ်သွား ကြသောအခါ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
“ ဝင်းနွယ်.....နင်က သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ....ဒါကြောင့်နင့်ဘဲက နင့်ကိုစွဲနေတာ ”
“ မိသီကလည်းဟာ နင်ရောလှတာပါပဲ....နင့်ဘဲကလည်း နင့်ကိုချစ်ပါတယ်....လာ....ငါ တိုင်းပေးမယ်”
သီသီခိုင်က ရှေ့သို့တိုးလိုက်တော့နန်းဝင်းဝင်းနွယ်က စောစောက မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ တင်ထားသော ပေကြိုး
ကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး သီသီခိုင်၏ ရင်၊ ခါး၊ တင်တို့ကိုတိုင်းသည်။ တိုင်းတာရင်း နန်းဝင်းဝင်းနွယ်က ပြုံးယောင်သမ်း
လာသည်။
“ မိသီ....နင်၃၀-၂၁-၃၂ ပဲရှိတယ်....နင်ရှုံးမှာ ကြိမ်းသေနေပြီ....ဟင်း....ဟင်း...”
“ ပေး ငါ့ကိုပေကြိုး....နင့်ကိုတိုင်းမယ်”
နန်းဝင်းဝင်းနွယ်က သူမ၏လက်ထဲမှ ပေကြိုးကို သီသီခိုင်၏ လက်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ သီသီခိုင်က
နန်းဝင်းဝင်းနွယ်၏ ရင်၊ ခါး၊ တင်တို့ကိုတိုင်းတာသည်။
“ ဟယ်....ဝင်းနွယ်.....နင့်ဟာက ကြည့်တော့သာ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့မသေးလှပါလား.....ငါတော့ရှုံးပြီ”
“ ဘယ်လောက်ရှိလို့လဲ....”
“ ၃၃-၂၂-၃၄ ရှိတယ်....နောက်ပြီး နင့်အသားလေးတွေက တင်းနေတာပဲဟယ်....”
“ ကဲ...မိသီ....နင်ရှုံးပြီ.....ငါခိုင်းတာလုပ်တော့....”
“ အေးပါ....ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ပြော....”
သီသီခိုင်က သူမလက်ထဲမှပေကြိုးကိုလိပ်၍ မှန်တင်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပြန်မေးသည်။
“ ငါ့ကိုနို့စို့ပေးဟာ....”
“ဟယ်....ဝင်းနွယ်ကလည်းကြံကြံဖန်ဖန်ဟာ....နင်နဲ့ငါနဲ့ကမိန်းမချင်းပဲဟာ....နင့်ဘဲကစို့မပေးဘူးလား....”
“ ဟင်း....ဟင်း....ဒီကောင်တွေကိုဒီလောက်ထိပေးလို့ဘယ်ဖြစ်အုံးမလဲ....အကုန်ပေးလိုက်ရင်လိုချင်တာ
ယူပြီး ခွာထွက်သွားမှာပေါ့ဟ....အခုအကျၤ ီပေါ်က ကိုင်တာပဲ ခံပြီး ဖီးလ်ယူနေရတာ ”
သီသီခိုင်က နန်းဝင်းဝင်းနွယ်၏ ဖွံ့ထွားသော နို့တွေကိုကြည့်နေရာမှသူမ၏မျက်လုံးအကြည့်များက နန်းဝင်း
ဝင်းနွယ်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်၍ သွားသည်။
“ ဝင်းနွယ် နင်ကလည်း အမွှေးသန်တယ်နော်.....ပြီးတော့ နင့်ဟာကြီးက အဟန့်လည်းကြီးတယ်....
အားကျစရာ ကြီး....”
“ ငါတို့က မျိုးရိုးရှိတယ်ဟ....ငါ့အမေဟာကြီးဆိုငါ့ထက်အများကြီး ကြီးတယ်....ဟဲ့မိသီ....နင့်ဟာလေးက
တော့ သေးသေးလေး ပေါင်ကြားထဲမှာညပ်နေတာပဲ....ပြီးတော့ အမွှေးလေးတွေကလည်း ပလူမွှေးပလူတောင်နဲ့
ကြဲလိုက်ပါးလိုက်တာ လွန်ပါရော...”
ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကိုယ်လုံးတီးနှင့်တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်မှအင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေကိုတစ်ယောက်
က ကြည့်ရင်း သူမတို့ဘာသာ မသိလိုက်မှီမှာပင် သူမတို့၏ အတွင်းစိတ်များမှာ တမျိုးတမည်ဖြစ်လာကြသည်။
တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား တစ်ယောက်က နှစ်သက်သဘောကျလာပြီး တစ်ဦး၏လက်ကို တစ်ဦးက လှမ်း၍
ဆွဲလိုက်မိသည်။
“ လာ....တို့အိပ်ယာပေါ်သွားကြရအောင်လား....”
ကုတင်ပေါ်သို့ နန်းဝင်းဝင်းနွယ်က အရင်တက်၍ ပက်လက်လှန်လှဲကာ တစ်ဖက်သို့တိုးပေးလိုက်စဉ်
သီသီခိုင်က ကုတင်ပေါ်သို့လှမ်းတက်လိုက်သည်။ သီသီခိုင်မှာကုတင်ပေါ်ရောက်လျှင်ပုဆစ်တုတ်၍ထိုင်လိုက်ပြီး
နန်းဝင်းဝင်းနွယ်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။ ဗြုံးကနဲ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်တစ်ယောက်မျက်လုံး
ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်လိုက် ကြပြီး မိသီက ဝင်းနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဝင်းနွယ်၏
လက်တစ်ဖက်က မိသီ၏ လည်ပင်းကိုသိုင်း ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားသို့ရောက်လာသော မိသီ၏
နှုတ်ခမ်းလေးကို...............

(စ/ဆုံး) စာအုပ်ယူရန်

ချစ်လို့ မုန်းခဲ့သည်

 

ချစ်လို့ မုန်းခဲ့သည်

ကျွန်မဘဝရဲ့ မကောင်းခဲ့တဲ့အတိတ်ကံကြောင့် ကျွန်မချစ်သော မောင့်ကိုစွန့်လွှတ်ခဲ့တာပါမောင်ရယ်...
ဖြူစင်လွန်းတဲ့ မောင့်ရဲ့အချစ်တွေကို မသန့်ရှင်းခဲ့တဲ့ ကျွန်မဟာ မခံယူဝံပါဘူးမောင်ရယ်..... ကျွန်မကြောင့် မောင်ဘဝလေး ညိူးငယ်မှာ မောင်ဂုဏ်ငယ်သွားမှာကို ကျွန်မအရမ်းကြောက်တယ်မောင်ရယ်....မောင့်ကိုကျွန်မချစ်ပါတယ်... ကျွန်မချစ်လွန်းလို့လဲ ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာပေါ့မောင်ရယ်... မောင်ကျွန်မကို နားလည်းပေးပါမောင်ရယ်... ပါပြင်ကမျက်ရည်တွေက မောင်နဲ့ပတ်သတ်မှ ကျတက်လာတာပါမောင်ရယ်... ကျွန်မကို မိန်းမပျက် ...မကောင်းတဲ့မိန်းမ ဘယ်လိုပဲလူတွေခေါ်ခေါ် ကျွန်မချစ်တဲ့မောင့်ကို မိန်းမပျက်ယောကျာၤး.. မကောင်းတဲ့ကောင်မလင် ဆိုတဲ့စကားတွေနဲ့ လူတွေဝိုင်းပြောမှာကိုမလိုလားဘူး မောင်ရယ်..
“နွေ... မောင့်မှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ” လို့မောင်မေးခဲ့တယ် အပြစ်ရှိတာမောင်မဟုတ်ပါဘူး... အပြစ်ရှိသူက ကျွန်မပါမောင်ရယ် .....“မောင် အားလုံးကိုရင်ဆိုင်ရဲတယ် နွေ” ဒီစကားက တကယ့်ကို ကျွန်မအတွက် အားအင်တစ်ခုဖြစ်စေပေမယ့်... လူဆိုတာ ကိုယ်ချစ်တဲ့လူကိုတော့ ဂုဏ်မြင့်စေချင်တာပဲမောင်ရယ်.. ကျွန်မမောင့်ကို မုန်းတာမဟုတ်ပါဘူး....... မသန့်ရှင်းတဲ့ ကျွန်မကိုယ်နဲ့ဘဝကို မုန်းတာပါ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မမုန်းတာပါမောင်းရယ်.........
“မိနွေ..မိနွေ.. အပြင်မှာ ထူးသစ်ရောက်နေတယ်” ငါဘယ်လိုပြောလိုက်ရမလဲ...
“မရှိဘူးလို့ပြောလိုက်ပါ မာလာရယ်” ငါသူနဲ့မတွေ့ခြင်ဘူး... သူနဲ့ဘယ်တော့မှ တွေ့ဖို့လည်းစိတ်မကူးတော့ဘူး မရှိဘူးသာပြောလိုက်ပါဟာ.... အေး...အေး..ငါပြောလိုက်မယ်... မာလာအပြင်ကိုပြန်ထွက်သွားတော့မှ ကျွန်မပါပြင်းကမျက်ရည်တွေက ဘယ်လိုမှတားဆီးလို့မရအောင် ကျလာခဲ့တယ်......... မောင်နဲ့ မာလာတို့ပြောနေတဲ့စကားသံတွေကို အခန်းထဲက ကျွန်မကြားနေရတယ်................

“ကိုထူးသစ်... နွေ..နွေမရှိဘူး ” သူမနက်ထဲက ထွက်သွားတာ ပြန်မရောက်သေးဘူး..လိမ်ညာသောစကားသည် အဆင်မချောတက် မာလာစကားတွေက လိမ်နေမှန် ကျွန်တော်သိတယ်.....
“မလာ ကျွန်တော်ကို မညာပါနဲ့ဗျာ..” နွေအိမ်ထဲမှာ၇ှိတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်... ကျွန်တော်ကို နွေဘာလို့ရှောင်နေတာလဲ.. ကျွန်တော်မှာဘာအပြစ်တွေရှိလို့လဲ... နွေကျွန်တော်ကိုမချစ်ဘူးဆိုတာ မယုံဘူး နွေကျွန်တော်ကိုချစ်တာ ကျွန်တော်သိတယ်... ကျွန်တော်လဲ နွေးကိုအရမ်းချစ်တယ်ဗျာ မာလာ .. နွေကိုခေါ်ပေးပါဗျာ..
“ခက်ပါလား ကိုထူးသစ်ရယ် မာလာတကယ်ပြောတာ နွေမရှိဘူး မနက်တည်းကအပြင်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ ပြန်မလာသေးဘူး” ကဲ ကျွန်မလဲ အလုပ်ရှိလို့နော် ကိုထူးသစ်အားနာပါတယ်... သွားတော့နော်.. ပြောလဲပြော မာလာတံခါးပါပိတ်လိုက်တယ်..... မာလာ.. မာလာ.. နေပါအုံးဗျာ..မာလာ ကျွန်တော်ဘယ်လိုအော်ခေါ်ပေမယ့် မာလာတံခါးလာမဖွင့်တော့ဘူး............. နွေရယ်..ဘာလို့မောင့်ကို ရှောင်နေတာလဲကွာ.. မောင့်ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာလား မောင့်ကိုသတ်နေတာလားကွာ... မောင့်အသဲတွေကိုတစ်စစီဖြစ်အောင် လုပ်နေတာလား နွေရယ်............
နွေ ကျွန်တော်ဘဝထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့နေ့ကို မှတ်မိသေးတယ်.......... မိုးတွေအရမ်းရွာတဲ့နေ့ပေါ့... ထီးမဆောင်ထားတက်တာလဲ ကျွန်တော်အကျင့်ပါ... မိုးက အစိုးမရပဲ ချက်ခြင်းရွာချလာတော့ ကျွန်တော် မိုးရေထဲကပြေးရင် မိုခိုဖို့နေရာကိုရှာလိုက်မိတယ်.... မိုးကသဲတော့ ဘာကိုမှသိပ်မမြင်ရဘူး ..
အွန့်... အင့်...
အသံနှစ်ခုပြိုင်တူထွက်ပေါ်လာတယ်... ကျွန်တော်နှင့်တိုက်မိသူက ကျွန်တော်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်သလို ကျွန်တော်ကလဲ ဟန်ချက်ပျက်စွာနဲ့ သူ့ကိုပြန်ဖက်ရင် နှစ်ယောက်သားလဲကျသွားတယ်... အထိတွေ့တစ်ခုကြောင့် ကျွန်တော်နဲ့တိုက်တာ မိန်းကလေးဆိုတာကို မျက်နှာကြည့်စရာမလိုပဲ ကျွန်တော်သိခဲ့တယ်... ကျွန်တော်မျက်နှာက သူ့ရဲ့ရင်သားတစ်နေရာကို မိမိရရ ဖိထားမိနေတယ်လေ.. .. သေချာအောင်မျက်နှာကိုကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးရေထဲက သူ့မျက်နှာလေးက ကျွန်တော်ရင်ကို ခုန်စေတယ် သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေးကဗျာအရမ်းဆန်တယ် ... ဒီအချိန်ကျွန်တော်ရင်ခုန်နေတာ.. သူမျက်နှာလား .. ကျွန်တော်မျက်နှာနဲ့ထိနေတဲ့ သူ့အထိတွေ့ကြောင့်လား မသေချာခင်မှာပဲ... ဟိတ်.. ထ..ဒီမှာနာနေပြီး.. သူသတိဝင်ပြီးပြောတော့မှာ ကျွန်တော်ထပြီးသူ့ကိုဆွဲထူပေးလိုက်တယ်..

ဟီးးးးးးး ဆောရီနော် .. ကျွန်တော်က လန့်တက်လို့ပါ ငယ်ငယ်ထဲက လန့်ရင်တွေ့ရာကိုဖက်တက်တဲ့အကျင့်ရှိလို့ပါ...
ကျွန်တော်နောက်လိုက်တာကို တော်တော်သဘောကျသွားပုံရတယ်...
ဟားဟား မင်းကအလာကြီးပဲ... တော်တော်နာနေအုံးမယ်.....အိုကေ ငါချမ်းနေပြီး သွားတော့မယ်..
ဟုတ်ပါ့ဗျာ သူပြောမှ ကျွန်တော်ကြည့်မိလိုက်တယ်.. သူ့ဝတ်ထားတဲ့ အကျၤီက ပါးလွန်းလှပါတယ်ဗျာ...အောက်ကဘရာဇယာကိုတောင်မြင်နေရတယ်....ရေစိုလို့ကပ်နေတဲ့ သူ့အကျီရဲ့အောက်မှာ ဖြူဖွေးတဲ့ သူ့အသားရေ... ဟော အောက်ကိုလဲကြည့်ပါအုံး ပျော့အိအိနဲ့ ဘာအသားလဲ တော့ကျွန်တော်မသိပါဘူး.. ရေတွေစိုလို့ သူ့ပေါင်လုံးအတိုင်းကပ်နေတာ.. တော်တော်လှတဲ့ပန်ချီကားတစ်ချပ်ကို ငေးကြည့်သလို ကျွန်တော်မျက်စီတွေက သူ့စီကခွာလို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်... သူ့ရဲ့ဖြောင့်တန်းနေတဲ့ပေါင်သွယ်လေး.. ပြီးတော့ စွင့်ကားလွန်းတဲ့ တင်... မိုမောက်ပြီးလုံးကြွနေတဲ့ရင်.... သေးကျင်တဲ့သူ့ခါးလေးတွေ...အဆိုးဆုံးက ရှည်လျားတဲ့သူ ဆံပင်တွေပဲ.... အရာရာဟာ ကျွန်တော်အတွက်.. လောကကြီးကို မေ့နိုင်စွမ်းရှိတဲ့... ပန်ချီကားလေးပါပဲ....
ဟိတ်ကောင်လေး..ဘာကြည့်နေတာလဲ ...ဖယ် တို့သွားတော့မယ်... ပြောပြောဆိုဆို သူကျွန်တော်ဘေးမှ ထွက်သွားတော့
မွှေးပျံလွန်းတဲ့ ရနံတစ်ခု ကျွန်တော်နားမှာ စွဲကျန်ခဲ့တယ်................
နောက်နေ့တွေမှစပြီး အမည်မသိလိုက်ရသော မမ တစ်ယောက်ကို စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်စိတ်တွေက နေရာတစ်ချို့မှာ မသိစိတ်တစ်ချိုတွေနဲ့ ရှာနေမိခဲ့တယ်......... ဒါပေမယ့် တစ်လဆိုသော အချိန်ကာလသာ ကုန်ဆုံးသွားပေမယ့် ကျွန်တော်ချစ်သော မမ ကိုမတွေ့ခဲ့ပါ.................

တစ်နေ့သော ညနေခင်မှာ..........ကျွန်တော်ဆီကို ကျော်ကြီးရောက်လာပါသည်......ဟေ့ကောင်ထူးသစ်... လာခဲ့ကွာ..
ငါဒီနေ့ခိုင်လာတယ်... မင်းကိုရှယ်ပြုစုမယ်....
ခွေးကောင် မင်းကကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ခိုင်လာတယ်လို့ပြောရအောင် ဘာအလုပ်လုပ်လို့လဲမင်းက... ငါ့ကိုလာကြွားရအောင်
ဒီကောင်ဘာအလုပ်မှ လက်ကျောမတင်းတာ ကျွန်တော်သိတာပေါ့... ဘာတဲ့ဒီကောင်ပြောနေကျစကား လက်ကျောတင်းဖို့မလိုဘူး လကျောတင်ဖို့လိုတယ်ဆိုတာ... ဒါဒီကောင်လက်သုံးစကား.. သူ့စကားနဲ့အညီ ဒီကောင်မိန်းမ ကိစ္စဆိုတော်တော်လေးဝါသနာပါတဲ့ကောင်...

စ/ဆုံး

စာအုပ်ယူရန်

ချစ်ပန်းရဂုံ

ချစ်ပန်းရဂုံ
ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီး ချောသည် လှသည်ဟူသော စာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသော ယောင်္ကျားက ကုန်သည်.. တလလောက်မှ တခေါက်လောက်သာ အိမ်သို့ပြန်လာသည်။ တခါလာလျှင်တော့ တပတ်လောက်နေပြီး ပြန်သွားတတ်သည်။ ပြန်လာလျှင်လည်း ငွေကြေးတွေက အလုံအလောက်ပင် ပါလာတတ်သည်။ သို့ပေမဲ့လည်း ခင်ခင်သိန်းသည် နဂိုထဲကမှ အသုံးအစွဲကြီးသူဖြစ်၍ ယောင်္ကျားခရီးထွက်သွားပြီး မကြာခင်ရက်အတွင်း မှာပင် ငွေက ပြတ်သွားလေ့ရှိပါသည်။ အဲဒီအခါတွင်တော့ ခင်ခင်သိန်းသည် အကိုကြီးတယောက်လို နေသော ဦးမောင်မောင်ထံမှ ငွေချေးရသည်။ အတိုးက နှစ်ဆယ်တိုးဖြစ်သည်။ ကြာလာတော့ အတိုးတွေက နစ်လာသည်။ ငွေချေးထားကြောင်းကိုလဲ ယောင်္ကျားကို မပြောရဲ။ ဦးမောင်မောင်၏ ကြွေးတွေက လည်ပင်းခိုက်၍လာရသည်။ သည်ကြားထဲတွင် ယောင်္ကျားဖြစ်သူက သူမနှင့် ကင်းကွာပြီး ခရီးထွက်နေရသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးတုံးအရွယ် ခင်ခင်သိန်းတယောက် ဆန္ဒမပြည့်ဝသော ဝေဒနာကို ခံစားလာရသည်။ သည်တော့လဲ တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဆိုတာမျိုးလို သူမကို မကြာခဏ ရိသဲ့သဲ့လုပ်နေသော ဦးမောင်မောင်၏ ကွန်ယက်အတွင်းသို့ အသာလေး ခေါင်းရှိုကာ ဝင်ခဲ့သည်။

ဦးမောင်မောင်က သူချေးထားသော ငွေတွေကို လျှော်ပစ်ရုံမကသေးဘဲ နောက်ပိုင်းတွင် ပုံမှန်ဆိုသလိုပင် သူမကို ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့ပါသေးသည်။ ခင်ခင်သိန်း၏ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသော ကာမဆန္ဒများလည်း ပြည့်ဝခဲ့ရသည်။ တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ညနေလည်း ခင်ခင်သိန်းသည် ညီမဖြစ်သူ ချိုချိုကို ဦးမောင်မောင်၏ အိမ်သို့ စက်ဘီးဖြင့် လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ချိုချိုကို ပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်။ အခုပင်လျှင် ဦးမောင်မောင်နှင့် ခင်ခင်သိန်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားများမရှိကြတော့ပဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေကြပြီး ဦးမောင်မောင်က ပက်လက်လှန်၍နေကာ ခင်ခင်သိန်းက သူ၏ဘေးတွင် ကပ်ရက်ထိုင်နေ၏။ ဦးမောင်မောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်၍ ကစားနေ၏။ လီးကြီးကလည်း အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ခင်ခင်သိန်းက ဦးမောင်မောင်၏ လီးကြီးကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အရင်းက ဥကို လျှာလေးနဲ့ တယုတယ လျက်ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးတလျှောက် လျှာလေးနှင့်တက်လာရင်း ဆီးပေါက်ဝထိပ်အကွဲလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးသည်။ ပြီးတော့ လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို သူမအာခံတွင်းထဲ စုပ်မျိုလိုက်ရော။ " အ.. အင်း.. ခင်.. အင့်.. ဟင်း " ဦးမောင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရပြီး သူ၏ခါးကြီးမှာ ကော့၍ တက်လာ၏။ ပြီးတော့ ဦးမောင်မောင်၏ လက်နှစ်ဖက်က ခင်ခင်သိန်း၏ ဆံပင်တွေကြားထဲ ထိုးသွင်းကာ အားမလိုအားမရဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။ နောက်တော့ ဦးမောင်မောင်၏ လက်တဖက်က ခင်ခင်သိန်း၏ နို့အုံကြီးတွေဆီကို ရောက်သွားပြီး ဆုတ်နယ်နေကာ နောက်တဖက်ကတော့
စူစူမို့မို့လေးရှိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ ဖြဲပြီး လက်ခလယ်နဲ့ စောက်စိလေးကို ကလိပေးနေ၏။ ခင်ခင်သိန်းကလည်း ခါးလေးတွန့်ပြီး တင်ပါးကြီးကို ရမ်းကာ ခံစားချက်တွေ အရမ်း ပြင်းထန်လို့ နေ၏။ ခင်ခင်သိန်းသည် ဦးမောင်မောင်၏ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကြီးပတ်ပတ်လည်ကို ယက်ပေးနေတော့၏။ ခဏအကြာမှာတော့ ခင်ခင်သိန်းသည် ပက်လက်လှန်နေသော ဦးမောင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီး ပေါ်သို့ တက်ခွကာ လီးကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်လျှက် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ မှောက်ချလိုက်၏။ စူစူမို့မို့လေးဖြစ်နေသော ခင်ခင်သိန်း၏စောက်ဖုတ်လေးသည် လီးကြီး၏ ဒဏ် ကြောင့်အတွင်းသို့ခွက်ဝင်သွားရတော့သည်။ခင်ခင်သိန်း၏ဖင်ကြီးများပြန်ပြီးမြှောက်လိုက်တော့

စာအုပ်ယူရန်

အမည်မသိ

လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။
အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ….
ရွာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေးကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။မရင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီးဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ ကျော်ခန့်ရှိ၏။
“….အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား…”
“…..အေး…..ရောက်နေတာကြာပလား…”
“….ဟုတ်ကဲ့….”
ဘကြည်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများအပြည့်အမောက်ထည့်ထား သော ထန်းခေါက်တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မရင်မေကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ရာ မရင်မေကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။
မရင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မပြီး အောက်သို့ချလိုက် သည်။ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏ သန်စွမ်းမှု မို့မောက်သောရင်သားအစုံ ဝိုက်ကားသောပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကား စွင့်စွင့် ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့်ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားများ
ထိုသို့ ထိုသို့သော အလွန်အချိုးစားကျနသည့် ဣတိ္ထယအင်္ဂါရပ်များကို အရောင်လက်သောမျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။မရင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလိုလုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။
ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ရှိလှသည်။
ဘကြည်မိန်းမ တင်အိလည်းလှပါသည်။အဖုအထစ်အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာကောင်းလှပါသည်။တင်အိ က မရင်မေလောက် တော့ ဒေါင်မကောင်း…. သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်လုံးကြီးပေါက်လှစတိုင်တော့ မဟုတ်။
အဲ တင်အိက မရင်မေထက်သာတာက အရွယ်ဂုဏ်…ငယ်ဂုဏ်… တင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။
ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမမည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့်ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။
အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တစ်ချိန်ကချစ်ခင်နှစ်သက်စွဲမက် စရာဟု ထင်ခဲ့သောအရာတွေက အပြစ်အသွင်ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီးဖြစ်လာတတ်၏။
ထို့ကြောင့် အာရုံကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာရမ္မက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။
စောစောက အဘဦးသာလှပြောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမ်းတွင်းနာက ဘကြည်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သလောက်ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးသာလှက ဘကြည်၏မနောနှင့် သဘောကိုရိပ်မိလိုက်သည်။ဘကြည်လိုလူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ် နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဟု ဦးသာလှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။
မရင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေစုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွား ကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။
သည်တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ဦးသာလှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့်……………..
“…………အေး…….. ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော်…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ…”
ဦးသာလှ စကားကြောင့် ဘကြည်မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။
“…..အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…”
ဘကြည်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးသာလှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း ………..
“…နေနေ….မောင်ဘကြည်… အဘ…သိတယ်…”
“….မင်းငွေ…..လိုချင်လို့မဟုတ်လား…”
“…..ဟုတ်ကဲ့……..အဘ…”
ဘကြည်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာအမှန်။သူ့အကြံကို ဦးသာလှဘယ်လိုသိနေသလဲ.. ဘကြည်၏စိတ်အခြေအနေကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်……….
“…..မအံ့သြနဲ့မောင်…..မင်းရောက်လာတဲ့အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့တွက်ကြည့် လို့သိပြီးသား…..မင်းမှာငွေလိုနေတယ်…ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်း အရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်……တခြားနေရာမှာ ရစရာမမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်…မဟုတ်လား….”
ဘကြည်တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း ကြီးဖြင့် ဦးသာလှကိုပြူးပြူးကြီးကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ
“…..ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ….”
ဘကြည် ဦးသာလှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်းလူနတွေနားလည်အောင် ရှင်းပြတတ်…. လောကီဂမ္ဘီရပညာရပ်တွေကလည်းတတ်…..အလွန် အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား………
ဦးသာလှကို အထင်ကြီးလေးစားစိတ်ဖြင့်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးသာလှ တစ်ယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားပါ တော့သည်။မရင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလားဟု မီးဖိုခန်းဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။
“….ရော့…မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား…”
မီးဖိုခန်းဘက်ဆီငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးသာလှ စကားသံနှင့်အတူနှစ်သိန်းခွဲထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ်ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။
“……အော…ငွေပမာဏပါသိနေတဲ့ ဦးသာလှပါလား…”
ဘကြည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးသာလှခြေရင်းတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ်ကန်တော့လိုက်တော့၏။
“…အေး…အေး….ဒီတခေါက်အဆင်ပြေပါစေကွာ…”
ဘကြည် ငွေထုပ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာလှကိုနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
အကယ်၍သာ ဘကြည်တစ်ယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ တင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည် ဆိုလျှင်……….
အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က တင်အိတစ်ယောက်ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင်………………
ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒနှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီးအဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးသာလှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးသာလှ၏အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စပြောခဲ့သည်ဆိုလျှင်……………..
ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးသာလှက……
“………၂ သိန်းခွဲဟုတ်လား…. အေး..အေး….သန်ဘက်ခါ ညီးယောကျာ်းကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်….” ဟု မှာကြားလိုက်သည်ဆိုလျှင်……ဘကြည်တစ်ယောက် ဦးသာလှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂ သိန်းခွဲချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော……….
ဦးသာလှကိုလည်း အထင်ကြီးလေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော…. သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပြုံးနေကြ၏။
သို့သော်……….အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….။
အဖိတ်နေ့ည…………။
ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တင်အိလာမည်…. ရင်မေက အကျိုးအကြောင်းအစုံအလင်ကို ဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသောစကားထဲတွင် ငွေ ၂ သိန်းခွဲရမည်… ဦးသာလှ၏သွေးသား ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။အများသူငါမရိပ်မိစေရန် ယောကျာ်းကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။မည်သူမှမရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။အတိုးငွေ ၁၅ ကျပ်ဆိုလျှင် ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ပေးမည်။
သို့သော် ယောကျာ်းကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၅ ကျပ်နှုန်းနှင့်ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက်သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။မရင်မေ ဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို တင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက တင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင်ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။။ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မရင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေအငြိမ်ဖြစ်၏။
ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ်သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ…. ဤအချိန်အတွင်း (၁၀)မိနစ်စော၍ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မရင်မေက အသေအချာ မှာ လိုက်ပြီးဖြစ်၏။တပါတ်ရစ်….. ယောဂီထမီအကျၤီလေးနှင့် တင်အိတယောက် တသွေးတမွေးလှလို့နေပါသည်။
အခုတပါတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောကျ်ားကစိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည့်တွန်းသောက်နေ၏။မရင်မေဆီကရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု
ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကိုလျော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံးဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။တင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။
မရင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။
“….ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်….”
မရင်မေသင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက်အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်တံခါးပွင့်လာ၏။တံခါးဝတွင် ဦးသာလှက ဘောင်းဘီပွပွ…စွပ်ကျယ်အကျီၤ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီးရပ်နေလေသည်။ဦးသာလှ၏တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကိုကြည့်၍ တင်အိ ရင်တွေလှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။
လူကြီးက အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ် ခိုင်လှသည်။ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကြွက်သားကြီးတွေက တင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။
ဦးသာလှက တင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး…..
“….ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို…”
တင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ဝင်လိုက်၏။ဦးသာလှက တံခါးမင်းတုန်း ချက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။အခုသူတို့ရောက်နေသောအခန်းမှာ ထမင်းစားခန်း ဖြစ်၏။ ၂ ခန်း ပတ်လည်ကျယ်ဝန်းပြီး မတ်တပ်ရပ်ချက်ပြုတ်ရသော မီးဖို စားစရာ များကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃ လုံးရှိ၏။
ထမင်းစားစရာနေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့်မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံးချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး …ကြက်ကြော်….ဝက်အူချောင်းကြော်…ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်းတစ်ဖီး… ဝီစကီပုလင်း
ကအပြည့်မဟုတ်တော့….ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။
“….ကဲ…အပေါ်တက်လေ…တူမကြီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်..သွား…. ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ်…..စားနှင့်…”
တင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးသာလှက ပြောလိုက်သည်။ လာကထဲက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့ အရှက်တွေသိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
ကိုယ့်မေဓာရှိလျှင်….သူ့မေဓာလည်းရှိရမည်ပင်……………….
ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်…. ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ်……ပြီးတော့ ကိုယ်ကအပျိုမှမဟုတ်ဘဲ….ကလေးနှစ်ယောက်အမေ …အအို….ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လီးအလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်… ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့…ပြီးတော့ တင်အိက ချောသည်… လှသည်….တောသူဆိုပေမင့် ရှေးအတိတ်ကုသိုလ်ကောင်းပုံရ၏။…. ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ
ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂ သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်……။
“…..အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်….ယား…ယား…တယ်လို့…”
အနေရအထိုင်ရခက်လောက်အောင်ယားသည့်အတွက် တင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍စူတင်းထွက်လာသည်။
ဦးသာလှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလျှက်ကပင် တင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ပေါင်တံကြီးတွေက…ထွား…တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းနေသည့်အတွက် ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။
“….ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့…လက်နှေးတာလဲ ချာလို့…”
ဦးသာလှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမ္မက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကို
အမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးမြည်တွန်ရင်း…. ကူချွတ်ပေးလိုက် ၏။တင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။
ဘောင်းဘီတိုကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ် ကြားက တင်အိ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက်ရ၏။ တင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာဖြဲပေးလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသားနီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ် နေ၏။သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန်ကြည့် ကောင်းနေ၏။ဝင်းဝါမို့မောက်နေသော ဆီးခုံ။နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား… ပြဲဟနေသော အတွင်းသား နီနီ…ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက……ဦးသာလှလီးကြီးမှာ ထွားသထက်ထွား… တောင်သထက်တောင်….မာသထက်မာ…. ထန်သထက်ထန်လာပါ၏။
ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို တင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း…………..
“….ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်…”
နှာခေါင်းလှလှလေးတွန့်ရှုံ့ရင်း ပြော၏။တင်အိက ဦးသာလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး……………
“….ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ….”
ဦးသာလှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ ပုံခန့်ငယ်သွားသလားထင်ရ အောင် နုပျိုသွား၏။စိတ်ထဲမှာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးကြွသွားသည်။တင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီဖြစ်၏။
ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထား
လိုက်သည်။
“…….ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်……”
တင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှည့်အပြောင်းလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးသာလှကို မြူဆွယ်လျှက်ရှိနေပါသည်။
ဦးသာလှက ဘောင်းဘီအချွတ်ရလွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွမြှောက်ပေးလိုက်သည်။ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။
ဘောင်းဘီကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ တင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ်…. သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက်နီးနီးရှိသည်။သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပင်… လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ်ထနေသည်။
တစ်သက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူးမမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ တင်အိလည်းခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။ဘကြည်နှင့်မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစား ဟောင်း နှစ်ယောက်၏အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည်။ထိုလီးမျိုးသည် ယောကျာ်းလူစဉ်မှီရုံသာ ရှိသည်။ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။အခု ဦးသာလှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။
ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ဦးသာလှက သူ့လီးကြီးကိုကြည့်၍ ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေသော တင်အိလက်ကိုဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။
တင်အိက မြွေတကောင်ကိုကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။
တင်အိအနေဖြင့် ယခုသွေးသားဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ဦးသာလှကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူ့အဖို့အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ဦးသာလှသဘောကျနှစ်ခြိုက်စေမည့် အလုပ်မျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။သူမချေးရမည့် ငွေတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ကုန်က အကြီးအကျယ်ရှုံးခဲ့သည့်အတါက် ရှင်းရမည့်ငွေတွေက မရှင်းနိုင်လျှင် သူ့ယောကျာ်းထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။
ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပ်ရသည့်အလုပ်က ဘာမှမပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။
သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးသာလှ၏ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။မရင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။
တကယ်အားဖြင့် မရင်မေသည်ပင် တူမ၊မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း ဦးသာလှ၏လူမသိသူမသိမယားသာဖြစ်နေ၏။သို့သော်…. အဖိုးကြီးက ပီမှ… ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ပြဿနာကြီးငယ် မပေါ်ပေါက်စေ ရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ပထမဆုံးတက်ကွက်အဖြစ် တင်အိက ဦးသာလှ၏ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့်ကြမ်းရှသောလျှာအတွေ့က အရေးပါသောကာမအကြောအစုံကို စုပ်ယူမိ လိုက်သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ကောင်းကောင်း
ညီးညီးလိုက်သည်။

ဦးသာလှတစ်ယောက် တင်အိအပေါ်အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။ တင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။
“….ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး….လေးလေး….မင်းကို သဘောကျသွားပြီး…အေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်….”
ဦးသာလှစကားကြောင့် တင်အိတစ်ယောက် ဦးသာလှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ် ၍ လျှက်ပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။
ဦးသာလှက တင်အိကိုယ်ကာယအလှများကို တဝကြီးကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတပန်းကန်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ပုဂံပြန်အချ တင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲခွံ့ပေးလိုက်၏။ဦးသာလှ တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကို အခွံနွာ၍ ပါးစပ်နားထိုးပေး လာသည်။ဦးသာလှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။
ဤမျှဆိုလျှင် တင်အိသဘောထားကို အတော်အတန်ရိပ်မိသွားပြီ။တင်အိနှင့် လက်တွဲလို့ ကောင်းကောင်းကြီးရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။
“…ကဲ…တူမကြီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား…”
“…အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်…”
“…ကဲ..ထ….အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး…ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းကြည့် … ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့….”
တင်အိ စိတ်ထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသွားသည်။အမှန်အားဖြင့် တင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေသာဖြစ်၏။ကြိုက်သလိုလုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသာလှက မလုပ်ပါ……..သူ့ကောင်းကိုယ်ကောင်း ကာမကိစ္စတွင် အပေးအယူမျှ
တစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။
တင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။လီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးသာလှက တင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။တင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးသာလှလီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို သူ့လက်နှင့်အကျအန ဆုတ်ကိုင် သူ့အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။
“…..ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်…”
လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ် ဝင်လာသည်။ကလေးမွေးဖူးသောမိန်းမမို့ ထိန်းချုပ်ချိန်ဆရမည့်အထာကို မှန်းဆ တတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာ ပြုလုပ်နေသည်။
သူ့သဘောနှင့်သူ စိတ်တိုင်းကျပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။
ပါးစပ်ကလေးဟလိုက်……….မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့်အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော တင်အိကိုကြည့်၍ ဦးသာလှသဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိနစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ လိုတော့သည်။နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့်အားမလို အားမရစိတ်ရောထွေးသွားကာ တင်အိ ကဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။
“…..ဖရစ်…ဗြစ်….ဖျစ်….ဒုတ်…..ပြွတ်….”
“….အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ….”
လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှ
ငြိမ်နေပြီးနောက် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်း ကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွ လိုက်ပြန်သည်။ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်းပြန်ဖိသွင်းသည်။စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်း နေပြီမို့ ပို၍ ပို၍ အဆင်ပြေချောမွေ့လာတော့သည်။
ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ ကျော်ခန့်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ တင်အိ ရမ္မက်စိတ်တွေက အပြင်းအထန်ထကြွလာပါတော့သည်။
မြှောက်ကြွ ပြန်ဖိချဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။မြန်မြန်လာ သည်။ထန်ထန်လာသည်။သန်သန်လာသည်။
“…..ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်….”
“…..ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”
“….ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”
“….အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့…..အီး…အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အမေ့…အား…”
တင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။အထက်သို့ ကြွပြီးဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။
ဦးသာလှကမူ အထွေအထူးအားအင်မစိုက်ရဘဲ တင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ်မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော တင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။
လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်……………..
“…..ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…”
ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း တင်အိတကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သငေ်္ကတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။
တင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကြသွားပြီး ဦးသာလှ ဘယ်ဘက်ပုခုံး ပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျသွားတော့သည်။ဦးသာလှက တင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာ မှေးနေလိုက်သည်။
တင်အိအမောအပန်းပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးသာလှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီပွတ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။
အမောပြေ၍ထင်သည် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးပေါ်တွင်မှောက်အပ် ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်၏။သူမမျက်နှာလေးက နွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။
ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်း နင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။
“……အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….”
တင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေးတမိလိုက်သည်။မတလို့ဖြစ်ရိုးလား….. ကိုယ်တော်ဘုရား၏လီးတံကြီးက သံမဏိတိုင်ကြီးစိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ် ကြီး ရှိနေသေး၏။တင်အိသဘောထားကို ဦးသာလှကရိပ်မိလိုက်၍…..
“…..ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကျနေတာလား…”
“….ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး…”
ဦးသာလှနှုတ်ဖျားက အလိုလိုအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။တင်အိကို
အိလေးတဲ့……………………
“….ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့…”
“…..ဟင့်အင်း…”
“….ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့….”
“….ဟင့်….အင်း…”
ဦးသာလှက တင်အိအမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ တင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။
“….အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်….”
တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသောလီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးသာလှခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် တင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။
“…..အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟောဒီအကိုကြီးကို……သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး………..ကြမ်းအုံး….”
တင်အိက ငိုသံနွဲ့နွ့ဲလေးဖြင့် ဦးသာလှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးထုပစ်လိုက်သည်။
အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် တင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းသွား၏။ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့…..အော်…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသွပ်စေပါလား…….
“…….အိလေး….ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်…”
“…..အင်းပါ….”
အင်းပါဟုသာပြောလိုက်ရသည်။ဦးသာလှဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့်
နေရ၏။အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးသာလှပင်…..
ဦးသာလှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။တင်အိကလည်း အနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။
ဦးသာလှဘယ်လက်က ကြမ်းကိုအားနှင့် ဖိထောက်ရင်း ညာလက်က တင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ…
“…..အသေအချာ…ဖက်ထားနော်…”
“….ဟုတ်ကဲ့ရှင့်….ကျမလင်…”
တင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ်…. ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆ လုံးမျှသာဖြစ်၏။သို့သော် ထို စိတ္တဇသဒ္ဒ ခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုင်ချီတုတ်ထားလိုက်ပါပြီ ဦးသာလှကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက တင်အိမှ တင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်းဖြစ်သွားစေပါသည်။
နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက် “…ဟိတ်…” ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျပ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးက တင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေ ပါသည်။ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။
တင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါပြုံးဖြီးလာသည့်အလား တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဝေဒနာလှိုင်းတွေရိုက်ခတ်သွားသည်။
ဦးသာလှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် တင်အိဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။အလားတူ တင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးသာလှ၏လည်ပင်ကြီးကို ချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။
သူ့ယောကျာ်း ဘကြည်သည်ပင် ဦးသာလှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ဤအချက်က ဦးသာလှ၏အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။
တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ်တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော တင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။
စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့်ဖြစ်လာ၏။ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလား တိုးပွားလာပြန်သည်။
သူ၏သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ထိုအတွေ့က ဦးသာလှလီးထိပ် ကြီးတခုလုံး ကျင်ထုံအီဆိမ့်တက်သွားစေသည်။ဤကဲ့သို့ လေးငါးခြောက်ခါမှ အားထဲ့၍ညှစ်ပေးရာ လီးချောင်းတံကြီးတခုလုံး ယားကြွလာသည်။လလေရတွေ ထွက်လုနီးနီးထိ ကောင်းလာသည်။
သည်အတိုင်းငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက်သုတ်တွေထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှက တန်ပြန်စစ်ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ညှစ်အားနှင့် ကန်အားအရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။
ဦးသာလှက တင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်သည်။ထို့နောက် သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သည်။ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင် တင်အိ တစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။
ထိုခရီးစဉ်အတွင်း တင်အိတချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီးပြီးခဲ့ပြန်၏။တင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင်ကာမဆန္ဒပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးသာလှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။
အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီး အထက်သို့ တင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။
လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း တင်အိ တစ်ယောက် မှန်းနေရှာသည်။သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးသာလှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။
အတော်အတန်အမောပြေသွားသောအခါ တင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင် ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။
“…..ဖွစ်….ဖွစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….ဖွစ်….ဘွတ်…..ဖွတ်….”
အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောက အတိုင်းပြန်နှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး ၏ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်လို့ရနေ၏။
ဦးသာလှက တင်အိရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် အသေအချာဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်
“……ဖွစ်…ဖွတ်…ဖွပ်….အမေ့….အင့်….”
“…..ဖွစ်….ဖွတ်….ဖွပ်….အား….အီး….အင့်….”
“….ပြွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွစ်…ဖွတ်….”
“….ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….အ…အီး…အင့်….အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး… အီး….အား…..အင့်….”
တင်အိတယောက် ညီးညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးသာလှ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ်ဒလစပ်မြန်ဆန်လာ၏။
တင်အိ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဦးသာလှ၏လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန်တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန်ရန်တုံ့သကဲ့သို့ အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။
ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးသာလှဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိ အကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့် လာသည်။ကျဉ်သော…….ယားသော….ဆိမ့်သော…. အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေ က လချောင်းတံကြီးတလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။
အချက်ပေါင်းတစ်ရာအရောက်တွင် တင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးကနဲ” အသံနက်ကြီးမြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုးတက်သွား၏။ဦးသာလှလည်း အလားတူ ဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူပန်းထုတ်လိုက်ကြသတည်း။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
တင်အိက ဘကြည်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။
“….တော်….ဦးသာလှကို ……လေးလေးစားစား…ဆက်ဆံနော်…”
“…..အေးပါ..ဟ…”
ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂ သိန်းခွဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ဘကြည်မျက်နှာပြုံးလျှက်………အလားတူ ဦးသာလှ မျက်နှာမှာလည်း………………………………..။
ပြီးပါပြီ။

စာအုပ်ယူရန်

မာယာ စံအိမ်

"မာယာ စံအိမ်"
=========================
"နွေ"
"ရှင် ကိုကို"
"ကိုကိုတော့ အတူ နေခြင်ပြီ ကွာ"
"ကိုကိုရယ်၊ နွေ တက်ထားတဲ့ ပညာနဲ့ တစ်နှစ်လောက် အလုပ် လုပ်ပြီး ဖေဖေတို့ကို ကျေးဇူး စပ်ခြင်သေးတယ်ကွာ"
"ချစ်ကလည်းကွာ၊ ကိုကို ရမဲ့ လာစာ ချစ် မိဘတွေကို အကုန် အပ်လို့ ရတာဘဲ၊ ကိုကိုက ဝါသနာ အရ ရဲထဲ ဝင်တာလေ၊ ဖေဖေတို့ ရှာထားတဲ့ စည်းစိမ်က ဒီတစ်သက် သုံး မကုန်ပါဘူးကွ"
"ကိုကို့ မိဘတွေ ချမ်းသာတာ ချစ် သိပါတယ်။ ချစ် ဆိုလိုတာက အခု ချစ် ပညာသင်ထားတဲ့ သူနာပြု အလုပ်က ရတဲ့ ချွေးနဲစာလေးနဲ့ ဖေဖေတို့ကို တစ်နှစ်လောက် လုပ်ကျွေး ပြုစုခြင်လို့ပါကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သမီး အလိမ္မာလေးရယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း နွေ့ကို ကိုယ့် မေမေတို့က ချစ်နေတာ၊ ဒါဆို ဒီလိုလုပ်၊ ကိုကိုလည်း ရာထူးတိုးနဲ့ နယ် ပြောင်းရမှာ၊ ဟိုမှာ အထိုင်ကျပြီး ချစ်ပြောတဲ့ တစ်နှစ် ပြည့်ရင် ကိုကိုနဲ့ အတူ နေတော့ ဟုတ်ပီလား"
"ဟင် ကိုကို နယ် ပြောင်းရမယ်"
"အင်းလေ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကိုက နယ် မပြောင်းခင် ချစ်နဲ့ ကိစ္စ စီစဉ်ခြင်တာ။ နွေ့ကို စိတ်မချနိုင်လို့လေ"
"ကိုရယ်၊ ချစ်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ထားပြီးပြီလေ၊ ဘာလည်း နွေ့ကို မယုံတာလား"
"ယုံပါတယ်ဗျာ၊ ယုံပါတယ်၊ ပို ယုံသွားအောင်လို့ အဟဲ"
"ဘာ အဟဲ လည်း၊ ကို နော် အ"
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး နည်းနည်း လွှတ်ဦးကွာ အသက်ရှူ ကျပ်တယ်"
ကိုကို နွေဦးမေ အား ဖက်ထားရာမှ အနည်းငယ် လျှော့ ပေးလိုက်သည်။ ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ ခေါင်းမော့ ကြည့်နေသော နွေ့မျက်နှာလေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ ပါးလေးများက မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး။ မျက်ခုံးမွှေး ထူထူ၊ မျက်တောင် ကော့ကော့နှင့် နွေ့ မျက်နှာလေးက ဘာမှ လိမ်းချယ် မထားသည့် တိုင်အောင် လှလွန်းနေသည်။ နှာတန် ဆင်းဆင်းလေးများက နွေ့ အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။ လေ့ကျင့်ခန်း အစဉ်မပြတ် လုပ်သဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက လူတကာ ငေးလောက်အောင် သူနာပြု လုပ်ငန်းနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ ကိုကို ဆိုသည်မှာလည်း မေးရိုး မကားတကား၊ ရင်အုပ်ကားကား၊ နှုတ်ခမ်းမွှေး၊ ပသိုင်းမွှေး ရေးတေးတေးဖြင့် အရပ်အမောင်း တောင့်တင်းသော ပျိုတိုင်း ကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေ။ သူတို့နှစ်ယောက်က လိုက်ဖက်ညီလှသည်။ မော့ကြည့်နေသော နွေ၏ ပန်းရောင် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို ငုံ့ နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးဟင်းးးးး"
နွေ့ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ ကိုကို လျှာကို ပြန် ကလိပေးလိုက်သည်။ နွေ့လျှာအား ပြန်လည် စုပ်လိုက်ရာ နွေ့ခါးလေး ကော့ကာ ကိုကို့ ကျောပြင်အား လက်သည်းဖြင့် ဖွဖွလေး ကုပ်ခြစ်နေမိသည်။ ကိုကို့ လက်များက နွေ့ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျ ှီလေးမှာ တဖြေးဖြေး အပေါ်သို့ လိတ်တက်လာသည်။ ကိုကို ဘော်လီ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ နွေ့ အကျၤ ီနဲ့ ဘော်လီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သည်။ အသက် 23 နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုလေး၏ ဖွင့်ထား နုသစ်သော နို့အုံလေး ပေါ်လာသည်။
"ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလည်း"
"နွေ့ နို့လေးတွေက ချစ်စရာလေးတွေမို့"
"အာ ကိုကိုနော် နွေ ရှက်တယ်"
"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အင်းးဟင်းးဟင်းးး"
ကိုကို နွေ့ နို့တစ်ဖက်ကို စို့ရင်း ကျန် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ခြေနေသည်။ မိမိ အကြိမ်ကြိမ် လိုးထားသော်လည်း နွေ့ နို့လေးက ပြော့ မနေဘဲ မာကျစ်ကျစ်လေး ရှိနေသည်။ လက်များက နို့အုံကို ပွတ်ခြေနေရင်း ခေါင်းမော့နေသော နွေ့ လည်တိုင်လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖြင့် လျှက်နေသည်။ နွေ လက်သီးလေး စုပ်ကာ ညည်းတွားနေသည်။ ကိုကို လျှာက နွေ့ နားရွက်ထဲ ထိုးမွှေလာသည်။
"အိ ယားတယ် ကိုကိုရယ် အင်းဟင်းဟင်းးးးးး"
ကိုကို၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် နွေ တစ်ယောက် ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ပွတ်လိန်နေရင်း စောက်ပတ်လေး ထဲမှ အရည် ချွဲချွဲလေးများ စိမ့် ထွက်လာသည်။ လျှက်လိန်ထားသော နွေ့ ပေါင် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖယ်ကာ ထမိန်ထဲ လက်လျှို၍ စောက်ပတ် အကွဲလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။
"ဟာ အရည်တွေတောင် ထွက်နေပြီ"
"ကိုကိုနော် အ ကျွတ်စ်"
စောက်စိကို လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း လက်ညိုးက စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားသည်။
"ဇွိဇွိ ပျစ်ပျစ် အအအအ ကိုရယ် အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးးဟင်းးးးးးး"
နွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ကျင်စက်ဖြင့် တို့ခံရသလို တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောပ်ပတ် ကြွက်သားများကလည်း ကိုကို့ လက်ညိုးကို ညှစ်ညှစ်နေသည်။ ကိုကို နွေ့ ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်သည်။
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလတ် ပလတ် ဟားးးး ကိုကို အအအ ကျွတ်စ် ဟင်းးးးးးးးးး"
နွေဦးမေ တစ်ယောက် မိမိ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေရင်း ကျန် တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိ ကိုကို့ ဆံပင်များကို ထိုးဆွကာ နှုတ်ခမ်း တစ်ဖက် ကိုက်လျှက် စီးစိမ် တွေ့နေသည်။ စောက်ပတ် လျက်နေသော ကိုကို လျှာက သွပ်လာသည်။
"ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအ ကိုကို ကိုကို အိ အိ အားးးးရှီးးးးဟားးးး"
နွေဦးမေ၏ ခါးလေး ကော့သွားကာ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်သွားသည်။
"ကောင်းလားး နွေ"
"အွန်းးးး အဟွန်းးးး"
ကိုကို အဝတ်များ ချွတ်ကာ နွေဦးမေ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ တချီ ပြီးကာစ နွေဦးမေ၏ စောက်စိလေးကို လီး ဒစ်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။
"အ အဟ ကိုကိုရယ် နွေ့ကို နှိပ်စက် နေတာလားကွယ် အ အ"
စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရာ နွေဦးမေ ဖင်လေး ကော့ကော့ လာသည်။ လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွေဦးမေ၏ ခါးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကော့ သွင်းလိုက်သည်။
"ဗျိဗျိပျစ်ပျစ် အ ဟားးးးးး"
အရည်များ ဆိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် လေးထဲ လီးဒစ်မှာ ရှောကနဲ ဝင်သွားသည်။ ကိုကို ခါးအား ပင့်ကာ ပင့်ကာဖြင့် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်လိုး လိုးနေသည်။ လီး ဒစ်မှာ G-Sport အား ဖိပွတ်လေး ပွတ်နေရာ နွေဦးမေ တစ်ယောက် မွှေ့ယာခင်းအား လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးနေသည်။
"ပြွတ်ပြွတ် ပျစ်ပျစ် အအအအ ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အိုးးးး ကိုကိုရယ် ဟင်းးးးးး"
ကိုကို တစ်ယောက် နွေဦးမေ၏ နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသား အထိအတွေ့ကို လီး ဇိမ်ခံရင်း လိုးနေရာ နွေဦးမေ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကိုကို့ လက်မောင်းအား စုပ်ကိုင်၍ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကို အားရပါးရ စောင့် လိုးတော့သည်။
"ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အင့်အင့် အအ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အ ဟာ အားးးးး ရှီးးးးး ကိုကို ကိုကို အအအအ အားးးးဟားးးးးး ရှီးးးး ဟီးးးဟီးးးးး"
နွေဦးမေ၏ သားအိမ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် နွေဦးမေ တစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားသည်။ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာသော ကိုကို့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ကိုကို့ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေမိသည်။
"ဟားးးးးးးး ချစ်လိုက်တာ ကိုကို ရယ်
_______________
     ကိုကိုတစ်ယောက် ရာထူးတိုးဖြင့် ရန်ကုန်တွင် 3 လ သင်တန်း တက်ရသည်။ နွေဦးမေ ကတော့ ဗဟို အထွေထွေကု ဆေးရုံကြီးတွင် field ဆင်းရသည်။ ဆေးရုံကြီးတွင် တာဝန် ထမ်းဆောင်ရင်း နန်းမွန်ဆိုသည့် သူနာပြု ရှမ်းမလေး တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားသည်။ နန်းမွန်က အရပ်ပုပု ဝဝလေးနှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ဝသည်ဟု ဆိုသော်လည်း သူမ အရပ် 5' နှင့် လိုက်ဖက်ညီသည့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အသားဖြူပြီး ဆံပင် ဂုတ်ဝဲလေးဖြင့် ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ နန်းမွန်က နွေ့ကို ညီအမ အရင်းလို ချစ်သည်။ နန်းမွန် ကလည်း သူနာပြု လုပ်ကိုင်ရင်း မိဘများကို ထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်က Private သူနာပြု လုပ်ကိုင်လိုသည်။ သို့မှသာ ဝင်ငွေ ပိုကောင်းမည် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဆေးရုံအုပ်ကြီး Dr. အောင်မြင့်ကို အပီ ကပ်ပေါင်းနေသည်။ Dr. အောင်မြင့် ဆတ်သွယ်ပေး၍ သူနာပြု တော်တော် များများ အပြင်မှ လာအပ်သော အလုပ် ရှိသွားကြသည်။ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ Dr. အောင်မြင့်က အလုပ် အစဉ်ပြေအောင် ရှာဖွေ ပေးသလို သူမတို့ ဘက်ကလည်း Dr. အောင်မြင့် အလိုကျ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးစပ်ရသည်။ ဒါတွေကို နန်းမွန် သိသော်လည်း ဘဝ တိုးတက်ရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုးကြွေးဖို့ ဝန်မလေးပေ။ သို့သော် သူမက အခုအချိန်ထိ အပျိုစဉ် ဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ လန့်မိသည်။
"နန်းမွန်ရေ Dr. ခေါ်နေတယ်ဟေ့"
နန်းမွန် ဖင်လေး လှုပ်တုတ် လှုပ်တုတ် ဖြင့် Dr. အောင်မြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
"ကဲ နန်းမွန်၊ မင်း လုပ်ခြင်တဲ့ private လာအပ်တယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"
"မြို့မှာတော့ မဟုတ်ဘူးကွယ့်၊ မြစ်ဝ ကျွန်းပေါ်မှာ၊ Family ပုံစံပေါ့၊ အဲ့ဒီမှာ အိပ် အဲ့ဒီမှာ စားပေါ့"
အစ-အဆုံး ဖတ်ရန်